พระธรรมกิตติวงศ์ : คำพ่อ คำแม่ "ความในใจ"

 

ลูกรัก...

ลูกก็โตพอที่จะรู้เรื่องราวของชีวิตบ้างแล้ว
ลูกคงจะรู้แล้วว่าพ่อแม่นั้นรักลูกมากแค่ไหน
ลูกเปรียบเหมือนดวงตาดวงใจของพ่อแม่ทุกคน
ที่พ่อแม่เหนื่อยยากลำบากทำงานทำการจนไม่ค่อยมีเวลาให้แก่ลูกทุกวันนี้
ลูกก็คงพอทราบแล้วว่าก็เพื่อตัวลูกเองทั้งนั้น
ลำพังสองปากสองท้องของพ่อแม่ทำงานแค่ครึ่งวันก็พออยู่ได้แล้ว
ที่พ่อแม่ทุกคนเป็นอย่างนี้ก็เพราะความรักลูกนั่นเอง
ที่บอกนี่มิใช่เพื่อเรียกร้องบุญหรือหรือเพื่อเรียกร้องอะไรจากลูกหรอก
เพราะในวันหน้าลูกก็จะรู้ได้เอง

อันที่จริงพ่อแม่ทุกคนแหละลูกที่ต้องการอะไรหลาย ๆ อย่างจากลูกแต่ก็พูดไม่ได้
มันเหมือนน้ำท่วมปาก
เป็นต้นว่าพ่อแม่ถึงแม้จะร่ำรวยมีสิ่งของมากมายเหลือใช้
แต่ก็ยังอยากได้ของขวัญของฝากจากลูกอยู่ดี
แม้ของนั้นจะไม่มีราคาค่างวดนักหรือสู้ของที่มีอยู่ไม่ได้
แต่เมื่อเป็นของฝากจากลูก
พ่อแม่ก็ปลื้มในอกเหลือล้นแล้ว
เมื่อมีขนมมีอาหารมาฝาก
ถึงแม้จะอิ่มแล้ว ก็สามารถกินของลูกที่นำมาได้อีกด้วยความเต็มใจ
เสื้อผ้าที่ลูกนำมาให้
แม้จะไม่สวยงามอะไรนัก
แต่พ่อแม่ก็จะใส่อวดลูก เอาใจลูก
หรือเมื่อลูกมาเยี่ยมเยียน
แม้จะไม่มีอะไรติดมือมาเป็นของฝากเลย
มีแต่หน้ามาให้เห็น
มีแต่มือทั้งสองมาไหวหรือกราบที่ตัก
เท่านี้พ่อแม่ก็พอใจแล้ว
มันทำให้อิ่มอกอิ่มใจไม่น้อย
ในใจของพ่อแม่ทุกคนเป็นอย่างนี้แหละลูก
ต่อไปในวันหน้า
ถ้าลูกมีลูกของตัวเอง
นั่นแหละจะเข้าใจความรู้สึกอย่างนี้ได้

พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช)
ป.ธ.๙ , ราชบัณฑิต