สวัสดีครับ
..วันนี้ได้อยู่เวรที่ตรงกับวันเด็กพอดี...
..ตอนเช้าพาน้องสบายไปซื้อขนมและของเล็กๆน้อยๆ เพื่อมาห่อเป็น
ชุดๆเพื่อแจกให้กับเด็กๆที่ป่วย นอนอยู่ในโรงพยาบาล...
ขณะขึ้นไปแจกของขวัญให้กับเด็กๆก็พบผู้ป่วยคนหนึ่ง ร้องไห้ฟูมฟาย...ดิ้นรนไปมา ถาม จนท..พบว่าประสบอุบัติเหตุรถ..จยย ถูกรถยนต์เฉี่ยวชน
แต่สาเหตุที่คุณแม่ท่านนี้ร้องให้คือ การสูญเสียบุตรชาย อายุ 5 ขวบ ที่แม่ได้ชักชวนมาเที่ยวงานวันเด็กในตัวอำเภอปาย...
ได้ข้อมูลเพิ่มเติมตอนมาอยู่เวรบ่ายกับจนท ห้องฉฉ. ก็ทราบว่าจริงๆแล้วลูกๆไม่ต้องการมา แต่แม่อยากให้มาด้วย แม่เลยรู้สึกผิดมากขึ้น ตอนบ่ายที่อยู่เวร ได้คุยกับคนไข้ดูเหมือนยังสับสนอยู่เล็กน้อย ได้ยาช่วยให้หลับไป3 เข็มจึงเริ่มพักได้บ้าง
ตอนบ่ายพี่สาวคุณน้าของเด็กก็เกิดความดันต่ำลงมาก เเละเป็นเหวานด้วย ขาดยาไปหลายเดือน ฟังเหตุผลที่ขาดยาเพราะว่าไปทำงานรับจ้างก่อสร้างที่เชียงใหม่ เจ้านายจ่ายค่าจ้างช้า ไม่มีเงินกลับบ้านมารับยาตามนัด...
เท่าที่สังเกต ก็มีอุบัติเหตุมาเรื่อยๆ ตลอดเวรเลยครับ...
มีอีกกรณีที่เป็นเด็กน้อย โชคดีที่เป็นไม่มาก...
อาจจะต้องออกกระตุ้นเรื่องความปลอดภัยบ้างแล้ว....
เพราะว่าครึ่งหนึ่งคือนักท่องเที่ยว.....คนไทยส่วนมาก
ก่อนหน้านี้เรามักจะพบชาวต่างชาติบ่อยๆ ...
ทั้งหมดจุงเป็นวันเด็กที่ไม่ใช่เรื่องเด็กๆเลยครับ..เพราะมาเรื่อยๆที่ ER
เป็นความสูญเสียที่น่าสงสารและสังเวชใจมากครับ ผมได้ยินข่าวนี้ในช่วงกลางวัน นั่งคิดทบทวนเงียบกับตัวเอง ถึงหัวอกผู้สูญเสีย
ไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้เลย...แต่ก็เป็นเช่นนั้นเอง
ทุกคนต้องประสบกับความรู้สึกแบบนี้ ไม่ช้าก็เร็ว
ให้กำลังใจทุกฝ่ายครับ ทั้งบุคลากรสาธารณสุข เจ้าหน้าที่อื่นๆที่เกี่ยวข้อง โดยเฉพาะคุณแม่และครอบครัวของเด็กน้อย
เป็นข่าวเศร้าข่าวที่ 2 วันนี้หลังจากฟังขาวสไลเดอร์สวนสยามขาด เด็กๆ ได้รับบาดเจ็บกว่าสามสิบ...แต่เศร้ากับบันทึกนี้เหลือเกิน การจราจรเมืองปายปัจจุบันนี้ เนื่องจากมีนักท่องเที่ยวจำนวนมากเข้ามา และไม่รู้กฎจราจร หรือรู้แต่ไม่ปฏิบัติตาม ตั้งใจพาญาติๆเที่ยวปายปีใหม่ ครูแอนต้องรีบปลีกตัวออกจากเมืองปาย หนีความวุ่นวาย...หลายๆคนหนีปัญหาจราจรในเมืองใหญ่ แต่ต้องกลับมาเจอปัญหาจราจร ในเมืองเล็กๆ และถนนแคบๆ...คนที่เกี่ยวข้องต้องรีบมาแก้ไขเร่งด่วน...และเจ้าหน้าที่ควรเข้มงวดกว่านี้...ทุกครั้งที่เห็นรถจะต้องหลบคนที่เดินอยู่กลางถนน
สวัสดี น้องสุพัฒน์
สวัสดีครับน้องหมอ
เรื่องอุบัตเหตุเป็นเรื่องที่เล่าไม่จบ ตราบใดที่สำนึกในเรื่องนี้ไม่มี
มันสะท้อนจิตใจคนนะ ทำไมขับรถช้าไม่ได้หรือไง...?
ทำไมเมื่อถึงสถานที่คับขันระวังให้มากหน่อยได้ไหม....?
การซื้อรถและเอารถออกมาขับนั้น จริงๆแล้วในสำนึกต้องเอากฏความปลอดภัยติดมากับรถด้วย แต่อิสระเกินใจ จึงเกิดอุบัติเหตุ และบาดเจ็บพิการเป็นภาระครอบครัวสังคม ประเทศชาติในที่สุด
ดูซิปีใหม่ สงกรานต์ ...... รับต้องเตรียมงบประมาณใช้เพื่อคนบาดเจ็บ พิการปีละมากๆนะครับ บ่นมาด้วยคนหนึ่งน้องหมอครับ
รณรงค์ ขับช้าสิเท่ น่าจะทำได้
เฮ้อ..เหนื่อยแทนคุณหมอและพยาบาลผู้เกี่ยวข้องทุกคนเลยนะคะ..
ในฐานะครูจะพยายามพุดเรื่องนี้บ่อยๆค่ะ..เป้นห่วงเด้กเหมือนกันค่ะ..ยิ่งโรงเรียนติดถนน..เด็กข้ามไปซื้อขนมทุกวันอันตรายมากเลย..
ขอบคุณนะคะ.ที่เป็นห่วงเด็กและสังคมค่ะ..เอาใจช่วยให้หายเหนื่อยไวไวนะคะ..
สวัสดีครับพี่ชาย จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร
เป็นเรื่องที่ไม่ควรเกิดขึ้นที่บ้านเรา แต่แนวโน้มคงจะมากนะครับ
คงได้เรียนรู้จากการทำงานมากขึ้นนะครับ
สวัสดีครับคุณครู แอน
ไม่ได้พบกันเลยนะครับ จะขึ้นไปหลายครั้ง แต่ว่าตรวจแต่ละครั้งก็เย็น และก็ไปเยี่ยมบ้านก็ค่ำแล้วนะครับ
ดูแลสุขภาพนะครับ ขอให้อยู่คู่เด็กๆนานๆนะครับ
ตอนนี้ป่าที่เมืองแปงนั่นแห้งมากนะครับ
สวัสดีครับ พี่coffee_mania
คิดถึงนะครับ
อยากให้พี่เล่าเรื่องการทำงานที่บ้านเก่าผมบ้างนะครับ
จะได้คิดถึงบ้าง
สวัสดีครับ พี่บางทราย (คนเข็นครก ขึ้นภูเขา)
นี่เป็นประเทศไทยย่อยๆ และผมคงได้เรียนรู้และฝึกตนเองแบบหลายมิติที่นี่นะครับ...
สวัสดีครับท่านพ่อมด..
เป็นดอกาศที่เราอาจจะได้ทำต่อไปครับ...HPH
สวัสดีครับพี่ชาย
คิดว่าน่าจะเป็นเรื่องเล่าที่ บอกให้เราพึงระวังมากขึ้นได้ครับ
เพราะผมก็ได้คิดถึงตนเองกับคนไกล้ตัวด้วยนะครับ
สวัสดีครับคุณครูแอ๊ว..
ขอบคุณที่ร่วมแบ่งปันครับ....
ดีใจที่ได้ประโยชน์แง่มุมจากเรื่องนี้ครับ