หน้าแรก
สมาชิก
ธเนศ ขำเกิด
สมุด
ธเนศ ขำเกิด
หนึ่งเดียวในดวงใจ
ธเนศ ขำเกิด
สมุด
บันทึก
อนุทิน
ความเห็น
ติดต่อ
หนึ่งเดียวในดวงใจ
ครูสอนภาษาไทยกับศิลปะ 2 วิชา แต่ฉันรู้สึกเหมือนกับว่าครูสอนโลกนี้ทั้งใบให้กับฉันท่านสามารถเชื่อมโยงทุกสิ่งทุกอย่างในโลกให้พวกฉันเห็นความสัมพันธ์ของทุกอย่างได้อย่างน่าอัศจรรย์
วันนี้ขอนำบันทึกเรื่องของเด็กอีกคนหนึ่งที่เขียนถึงคุณครูของตนในวัยเด็ก
ต่อเนื่องเมื่อใกล้ถึงวันครูครับ...
...
ครูของฉัน
ไม่เหมือนใครและไม่มีใครเหมือนจริง ๆ ท่านเป็นผู้หญิงนะคะ แต่กลับมีนิสัย
ห้าวหาญเหมือนผู้ชายเสียมากกว่า แต่ครูของฉันชอบแต่งตัวแบบหญิงโบ
(
ราณ
)
ผมก็ไม่ทำ
หน้าก็ไม่แต่ง รูปร่างก็ผอมแห้งแถมยังหิ้วกระเป๋าทีละตั้ง
2
ใบ ซึ่งฉันเคยอาสาช่วยครูหิ้วอยู่บ่อย ๆ
จึงรู้ได้ว่าในกระเป๋ามีแต่งานของพวกฉันทั้งนั้นเลย ท่านว่าหิ้วติดตัวไว้ ว่างเมื่อไรจะได้หยิบขึ้นมา
ตรวจได้ทันที ท่านช่างขยันเสียจริง ๆ
ตอนเช้าจะขับมอเตอร์ไซด์เก่า ๆ มาโรงเรียน แบบสโลโมชั่น ฉันเคยถามว่า
“
ครูขาทำไม
ไม่ขับเร็ว ๆ ล่ะคะ
”
ท่านตอบว่า
“
ครูเหยียบเต็มที่แล้วนะเนี่ยตั้ง
20
เร็วกว่านี้หวาดเสียวแย่
”
เพื่อนผู้ชายล้อครูว่า
“
ครูครับ
20
เนี่ยไม่ต้องเหยียบ รถมันก็ไปเองแล้วล่ะครับ
”
ครูก็จะหัวเราะ
และบอกว่า
“
ครูมันแก่แล้ว เธอจะให้ขับไวไปถึงไหน เดี๋ยวก็หัวใจวายไม่ได้มาสอนพวกเธอพอดี
”
พวกเราก็จะยอมจำนนในเหตุผลของครู แล้วก็ช่วยกันยกสมบัติของครูเข้าห้องเรียนด้วยความเต็มใจ
ครูสอนภาษาไทยกับศิลปะ
2
วิชา
แต่ฉันรู้สึกเหมือนกับว่าครูสอนโลกนี้ทั้งใบให้กับฉัน
ท่านสามารถเชื่อมโยงทุกสิ่งทุกอย่างในโลกให้พวกฉันเห็นความสัมพันธ์ของทุกอย่างได้อย่าง
น่าอัศจรรย์ ท่านมีทั้งสื่อและอุปกรณ์ตลอดจนเรื่องเล่ามากมาย ที่ท่านจะเลือกสรรมาใช้กับ
บทเรียนได้อย่างเหมาะสม จนบางครั้งฉันยังนึกสงสัยว่า ทำไม่ครูจึงรู้อะไรมากมายก่ายกอง
อย่างนี้ ครูเคยบอกว่า ครูชอบอ่านหนังสือมาก หนังสือทำให้ครูเป็นคนทันโลก ทันเหตุการณ์
และได้อะไรใหม่ ๆ มาสอนพวกฉันเสมอ แต่ฉันคิดว่าไม่ใช่ เพราะฉันเห็นครูที่อ่านหนังสือเก่ง
หลายคน ไม่เห็นสอนเก่งอย่างครู ฉันคิดว่าเป็นเพราะครูมีความรักความเมตตาพวกฉันมาก
ต่างหาก ครูจึงทุ่มเทสอนพวกฉันมากขนาดนี้ ครูเรียกพวกฉันว่าลูกทุกคำ ใครเรียนเก่งตั้งใจดี
ครูก็จะส่งเสริมอย่างเต็มที่ จนรุ่นพี่ ๆ ได้รับรางวัลระดับชาติและทุนการศึกษาเรียนต่อจนจบ
ปริญญาตรีหลายคน
ใครที่ดื้อรั้นเกเรครูก็ไม่เคยทิ้ง ครูจะติดตามคอยควบคุมความประพฤติบางทีเพื่อนของฉันยกพวกไปตีกับเด็กโรงเรียนอื่น ฉันแอบบอกครู พอครูรู้ท่านก็รีบไปปราบศึกทันที
ท่านไม่เคยหวาดกลัวอันตรายใด ๆ เลย ท่านว่า
“
ครูรับทั้งผิดและชอบนั่นแหละ พวกเธอเกเรดื้อรั้นอย่างนี้ ครูไม่สอนแล้วใครจะสอน
”
แม้แต่ฉันซึ่งเป็นเด็กปานกลาง ท่านก็ยังใส่ใจคอยแนะนำส่งเสริมจนฉันเก่งภาษาไทยและศิลปะมากขึ้นกว่าเดิม เราทุกคนได้รับความรักความเมตตาจากครูอย่างเท่าเทียมกัน ครูไม่เคยเลือกที่รักมักที่ชัง ครูจึงเป็นที่หนึ่งในดวงใจฉันเสมอ
ครั้งหนึ่งครูแอบได้ยินพวกฉันตั้งฉายาครูในโรงเรียนกัน ท่านถามว่า
“
แล้วครูล่ะมีฉายา
ว่าอย่างไร
”
ทุกคนเงียบกริบไม่กล้าบอก ครูก็ว่าบอกมาเถอะน่า ครูอยากรู้ ไม่ว่าอะไรหรอก
“
ฉันจึงบอกครูเบา ๆ ว่า
“
ยมทูตแห้งค่ะ
”
แทนที่ครูจะโกรธกับหัวเราะชอบใจใหญ่และบอกว่า
“
เข้าใจตั้ง
แล้วอย่าลืมกลัวครูด้วยล่ะ ครูจะได้ไม่ต้องเหนื่อยสอนพวกเธอมากนัก
”
แต่เชื่อไหมว่า
ไม่มีใครกลัวครูสักคน เพราะพวกเรารู้แล้วว่าที่ครูดุก็เพราะครูรักพวกเรา ทุกวันนี้ฉันจบการศึกษา
มาจากโรงเรียนนั้นมาแล้วแต่ก็ยังแวะเวียนไปเยี่ยมเยียนครูเสมอ ความรักความเคารพของครู
ที่มีต่อฉันยังคงอยู่ไม่เสื่อมคลาย ฉันจึงอิ่มสุขทุกครั้งที่ได้มาเยี่ยมเยียนท่าน
ฉันให้สัญญากับตัวเองว่า ฉันจะตั้งใจเรียนให้มากที่สุด เพื่อจะได้จบการศึกษาออกมา
เป็นครู ฉันจะฝึกสอนศิษย์อบรมทุกคนให้เป็นคนดีเหมือนที่ครูทำ โดยมี
ครูศรีอัมพร
เป็นแม่แบบ
ให้ฉันดำเนินรอยตาม
เขียนใน
GotoKnow
โดย
ธเนศ ขำเกิด
ใน
ธเนศ ขำเกิด
คำสำคัญ (Tags):
#การเรียนการสอน
#ครู
#ครูต้นแบบ
หมายเลขบันทึก: 158210
เขียนเมื่อ 9 มกราคม 2008 08:02 น. (
)
แก้ไขเมื่อ 20 มิถุนายน 2012 18:44 น. (
)
สัญญาอนุญาต:
จำนวนที่อ่าน
จำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น
ชื่อ
อีเมล
เนื้อหา
จัดเก็บข้อมูล
หน้าแรก
สมาชิก
ธเนศ ขำเกิด
สมุด
ธเนศ ขำเกิด
หนึ่งเดียวในดวงใจ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID
@gotoknow
สงวนลิขสิทธิ์ © 2005-2023 บจก. ปิยะวัฒนา
และผู้เขียนเนื้อหาทุกท่าน
นโยบายความเป็นส่วนตัว (Privacy Policy)
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท