ทำไมไม่ได้ไปสวรรค์

สอนคุณธรรมอย่างไร

ให้มีความพอเพียง

บทที่ 15/12

หน้าที่ต่อคุณธรรม 

 

 จุดประสงค์ :   เพื่อรู้ รัก และฝึกจนเคยชิน

นิทานคติ  เรื่อง : ทำไมไม่ได้ไปสวรรค์         

ชายผู้หนึ่งเสียชีวิตลง วิญญาณของเขาไปยังดินแดนตรงกลางเพื่อรอการตัดสินความดีและความชั่ว เขาเชื่ออย่างจริงใจว่าเขาจะต้องได้ไปสวรรค์อย่างแน่นอน เขาบริจาคเงินทำบุญอย่างสม่ำเสมอ เขาตักบาตรทุกวันพระ เขาพูดดีไม่เคยว่าร้ายใคร

วิญญาณของชายผู้นั้นเดินอย่างยิ้มแย้มผ่านวิญญาณอื่นๆ ที่ซึมเศร้า หรือไม่ก็มีสีหน้าโกรธขึ้ง เขาเดินไปยังหน้าแท่น ซึ่งมีชายร่างใหญ่โตราวภูเขาแต่งกายสวยงามผู้หนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่ทำจากทองคำ ทันใดนั้นก็มีชายสองคนแต่งกายด้วยชุดหรูหรามายืนข้างๆ เขาพลางกางบาญชี และเอ่ยสิ่งที่เขาทำและไม่ได้ทำต่างๆ ให้ชายร่างใหญ่โตฟัง บนแท่นมีตาชั่งตั้งอยู่ เมื่อสิ่งที่เขาทำได้ถูกเอ่ยขึ้น ตาชั่งก็ขยับเอียงไปมา ซ้ายบ้าง ขวาบ้าง อยู่นิ่งๆ บ้าง จนกระทั่งชายทั้งสองคนหยุดอ่าน ตาชั่งก็เอียงไปทางซ้าย ชายร่างสูงใหญ่ก็ชี้นิ้วมาที่เขา และมีเสียงก้องกังวานดังว่า

 “ส่งกลับไปเกิดเป็นมนุษย์”

วิญญาณของชายผู้นั้นรู้สึกแปลกใจ ทำไมเขาไม่ได้ขึ้นสวรรค์ ในใจเกิดคำถามขึ้น เสียงกังวานนั้นก็ตอบกลับมาดั่งราวรู้ความในใจของเขา

“ทำไมนะรึ ก็เพราะเจ้ายังมิได้ทำดีอย่างเพียงพอนะซิ ข้าจะเอ่ยให้เจ้าฟัง ตอนเจ้ายังหนุ่ม เพิ่งเริ่มทำงาน เจ้านั่งรถเมล์ไปทำงาน เมื่อรถแล่นเข้าใกล้ป้ายรถเมล์ที่เจ้าจะลง เจ้ามองเห็นวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งกำลังแย่งชิงกระเป๋าและสร้อยคอของหญิงชราผู้หนึ่ง คนอื่นๆ ต่างพากันถอยห่าง มิได้มีผู้ใดเข้าช่วยเหลือ เมื่อรถจอดที่ป้าย เจ้าทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น ไม่ใส่ใจ และลงจากรถไป ทั้งๆ ที่วัยรุ่นกลุ่มนั้นวิ่งขึ้นรถสวนกับเจ้านั่นเอง และเจ้าก็ไปทำงานของเจ้าโดยไม่ได้ใส่ใจต่อเคราะห์ของหญิงชรานั้น นั่นคือเจ้าละต่อคุณธรรมที่เจ้ายึดถือ ไม่มุ่งมั่นที่จะทำ ไม่ช่วยเหลือผู้อื่น กรรมนี้จึงทำให้เจ้าไม่ได้ไปสวรรค์”

วิญญาณของชายผู้นั้นยังแย้งอยู่ในใจว่า

“ก็คนอื่นๆ ยังไม่ช่วย ขืนช่วยก็อาจได้รับอันตรายได้นะซิ”

เสียงอันกังวานดังขึ้นว่า

“เจ้าขาดความแข็งขันต่อการทำดี ขาดความกล้าหาญต่อการทำความดี ขาดความรอบรู้ต่อการทำความดี เจ้ามีหนทางเลือกมากมายที่จะหยุดยั้งวัยรุ่นเหล่านั้น เจ้าสามารถโทรหาตำรวจ เจ้าสามารถขอให้คนอื่นๆ ร่วมกันช่วยหญิงชรานั้น แต่เมื่อเจ้าละต่อการทำดี เจ้าก็ต้องยอมรับต่อผลกรรมนี้ของเจ้า”

วิญญาณของชายผู้นั้นยังค้านว่า

“แล้วความดีอื่นๆ ที่ทำละ ไม่ทำให้ได้ขึ้นสวรรค์บ้างหรือ”

เสียงกังวานพลันตอบความคิดของชายผู้นั้นในทันที

“เจ้าได้ยินสิ่งที่บันทึกในบาญชีกรรมของเจ้าแล้ว เจ้าทำดีเพียงใด ผลดีนั้นย่อมส่งผลต่อเจ้า แต่ยังไม่เพียงพอต่อการไปสวรรค์ เพราะกรรมไม่ดีของเจ้ายังมีอีก ครั้งหนึ่งเจ้าเคยล้อเลียนเพื่อนหญิงของเพื่อนสนิทเจ้า หญิงผู้นั้นเป็นคนรูปร่างท้วม หน้าตาธรรมดา ไม่สวยน่ารักอย่างที่เจ้าชอบ เจ้าก็ล้อเลียน ล้อเล่นกับหญิงผู้นั้น ทำให้เธออับอายหลายครั้งครา นั่นคือกรรมไม่ดีหนึ่ง  เจ้าเคยไปเดินซื้อของที่ตลาดใหญ่ เจ้าเห็นขโมยคนหนึ่งกำลังล้วงกระเป๋าของชายอีกผู้หนึ่ง แต่เจ้าไม่เตือนเขา เจ้าถือว่าไม่ใช่กิจของตน นั่นคือกรรมไม่ดีหนึ่ง  ในงานเลี้ยงฉลองปีใหม่ปีหนึ่ง เจ้าไปเลี้ยงฉลองกับเพื่อนร่วมงาน ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ที่โต๊ะข้างๆ เจ้าเกิดมีคนทะเลาะกันและชกต่อย กันจนบาดเจ็บ พลันมีคนหนึ่งหยิบขวดเหล้าตีที่หัวของอีกฝ่ายหนึ่ง แล้วหนีไป เจ้าก็มิได้เข้าไปช่วยเหลือคนบาดเจ็บนั้น นั่นคือกรรมไม่ดีหนึ่ง หลายครั้งคราที่เจ้าไม่ทำหน้าที่ เจ้าไม่ทำสิ่งดี กรรมนั้นจึงส่งผลต่อเจ้าเช่นนี้”

วิญญาณของชายผู้นั้นคิดได้ และรู้แล้วว่าทำไมเขาถึงไม่ได้ขึ้นสวรรค์ อย่างไรก็ตามเขามีคำถามเกิดขึ้นในใจ

 “แล้วต้องทำอย่างไรละ จึงจะได้ขึ้นสวรรค์”

เสียงอันกังวานพลันตอบว่า

“ผู้ที่ได้ไปยังที่ดี ที่สูง เช่นที่เจ้าเรียกว่าสวรรค์นั่น จะต้องเป็นผู้ที่ผ่านเหตุการณ์ต่างๆ และเข้าไปเกี่ยวข้อง ช่วยเหลือผู้อื่นอย่างหนักแน่น กล้าหาญที่จะเสียสละตนเอง มีความรอบรู้ในการทำสิ่งต่างๆ อย่างถูกต้อง และมีความยุติธรรมที่จะปฏิบัติต่อทุกฝ่าย ความต่างนี้ทำให้ผู้ทำดีต่างจากผู้คนอีกนับร้อย นับพันที่ผ่านเหตุการณ์เหล่านี้เช่นกันแต่มิได้เข้าไปเกี่ยวข้อง เพิกเฉย ละเลยต่อหน้าที่ของตน ผู้ที่มุ่งที่จะทำดี จะต้องทำสิ่งดี โดยไม่หวังต่อการยกย่องเพียงชั่วครั้งชั่วคราว แต่ต้องมุ่งหวังต่อการสร้างผลที่ดี ผลที่เป็นคุณต่อโลก ต่อผู้อื่น และจะต้องยึดถือการทำตนเช่นนี้เป็นหน้าที่ หน้าที่ของตนต่อคุณธรรมต่างๆ และเป็นความรับผิดชอบที่จะต้องทำสิ่งเหล่านั้นด้วย โดยไม่เลือกบุคคล ไม่เลือกสถานที่ ไม่เลือกเวลา ผู้ทำดีจะต้องพร้อมทำดีทุกเมื่อ นั่นจึงเป็นผู้ทำดี และหนทางเมื่อเบื้องปลายจึงเป็นที่สูงเสมอ”

วิญญาณของชายผู้นั้นเข้าใจมากยิ่งขึ้น ตอนนี้เขาเต็มใจที่จะกลับไปเกิดเป็นมนุษย์อีกครั้งเพื่อทำหน้าที่ของตนให้ถึงที่สุด หน้าที่ต่อคุณธรรม               

ช่วยกันขยายความเพื่อสร้างความเข้าใจ           

๑) ให้ช่วยกันหาคติพจน์และสุภาษิตที่ส่งเสริมการทำหน้าที่ต่อคุณธรรมของมนุษย์           

๒) ให้ช่วยกันหาคำสอนของศาสนาต่างๆ ที่กล่าวถึงการทำหน้าที่ต่อคุณธรรมในรูปแบบต่างๆ           

ในทั้งสองกรณีให้มีอาสาสมัครรวบรวมบันทึกไว้ เพื่อทำเอกสารแจกให้เก็บไว้ โดยลงวันที่ไว้ด้วย 

ฝึกคุณธรรม            

๑) ฝึกรู้รอบ : เรื่องนี้เหมาะสมสำหรับสอนเรื่องการทำหน้าที่ต่อคุณธรรมหรือไม่ อย่างไร           

๒) ฝึกแข็งขัน : เราจะทำสิ่งต่างที่ถือได้ว่าทำหน้าที่ต่อคุณธรรมได้อย่างไรในชีวิตประจำวัน และมีความมุ่งมั่นที่จะทำแค่ไหน           

๓) ฝึกพอเพียง : การทำหน้าที่ต่อคุณธรรมอย่างไร จึงเรียกว่าทำได้อย่าง พอเพียง          - อย่างไรเรียกว่าขาด           - อย่างไรเรียกว่าเกิน           

๔) ฝึกความยุติธรรม : การทำหน้าที่ต่อคุณธรรมของมนุษย์ที่ดำเนินไปอย่างมีความยุติธรรมเป็นอย่างไร ให้ช่วยกันยกตัวอย่าง 

กิจกรรมสันทนาการ

๑.     ให้อาสาสมัครสืบค้นและนำเรื่องของผู้ที่ทำดี ทำหน้าที่ต่อคุณธรรมต่างๆ อย่างแข็งขัน ไม่เพิกเฉย และเป็นผลดีต่อสังคม หรือของโลกมาเล่าและขยายความกัน ช่วยกันหลายคน จะได้ข้อคิดและแนวทางที่ดี เพื่อเป็นแนวทางในการทำหน้าที่ต่อคุณธรรมของอาสาสมัครอีกด้วย 

เอนก สุวรรณบัณฑิต   ที่ปรึกษาคณะอนุกรรมาธิการคุณธรรมและจริยธรรม

สภานิติบัญญัติแห่งชาติ

เอกสารคุณธรรมและจริยธรรมของสภานิติบัญญัติแห่งชาติ

ปรับจากหนังสือ Discovering the Real Me, Universal Peace Federation Edition

[ต้นหลิว]

มีสาระดีและฝึกให้ผู้อื่นมีคุณธรรมจริยธรรมมากเลยครับ

[มิ้ว]

มีสาระมาก