ดีกันแล้วหันมาทำในสิ่งที่สร้างสรรค์ เราเป็นครูก็ภูมิใจ นี่ต่างหากที่เป็นของขวัญปีใหม่สำหรับผมอย่างแท้จริง

เมื่อวานนี้ (28 ธ.ค.50) จะว่าไปมันก็เป็นวันธรรมดาๆวันหนึ่งของคนทั่วไป แต่เราสามารถทำให้ทุกวันเป็นวันที่มีความหมายได้ และสำหรับผมแล้ว วันนั้น ก็เป็นวันที่มีความหมายพิเศษวันนึง

หลังจากชั่วโมงฝึกไอคิโดตอนเย็น ก็มีเด็กในสโมสรสามคนมาหาผม พวกเธอนำเค้กปีใหม่มาให้ ผมก็รับด้วยความขอบใจ แต่นึกสุขใจมากกว่า ที่หนึ่งในเด็กที่นำเค้กมานั้น เป็นเด็กที่เคยวิวาทบาดหมางกับสโมสรมาก่อน

เด็กหญิงรัตน์ (ชื่อสมมติ) อายุ 14 ปี พ่อแม่ฐานะดีกว่าใครๆ มีแต่คนตามใจจนเคยตัว วันหนึ่งมามีเรื่องกับเด็กๆของสโมสร โดยมาก่อกวนพูดจาหยาบคายและทำลายผลงานหนังสือทำมือของเด็กๆในสโมสร ทำให้เกิดการไม่พอใจในทีมงานอย่างมาก

ผมก็ฉุนอยู่พักนึง แต่ไม่รู้จักเด็กคนนี้เท่าไร จะเรียกมาตักเตือนแกก็คงไม่ยอมมาแน่ พ่อแม่ผู้ปกครองเป็นใครเราก็ไม่รู้จัก และตัวผมเองก็ไม่ได้มีอำนาจจะสั่งใครเขาได้ ก็เลยทำหนังสือในนามของสโมสร ให้โรงเรียนตักเตือนความประพฤติของเด็กคนนี้ และให้เด็กชดใช้หนังสือทำมือที่เสียหาย โดยทำเล่มใหม่มาทดแทน แต่โรงเรียนก็คงไม่อาจช่วยอะไรได้มาก เพราะเรื่องก็หายเงียบ….หายเงียบ เท่าที่รู้ ผู้อำนวยการเรียกเด็กไปพบ แต่เด็กก็ยังดื้อแพ่ง หลายวันผ่านไป ผมเริ่มแปรเปลี่ยนความโกรธเป็นความเห็นใจและเป็นห่วง เห็นใจที่เธอร้ายนั้นคงเพราะมีเหตุปัจจัยหลายอย่างที่เธอควบคุมไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็น ความอบอุ่นในครอบครัว สื่อมวลชนที่ครอบงำ โรงเรียนที่ไม่ได้สนใจเธออย่างจริงจัง ฯลฯ และเป็นห่วงที่หากเธอไม่ปรับนิสัย โตขึ้นไปก็จะลำบาก อยู่มาวันหนึ่ง ผมขับรถสวนเธอ ผมก็ยิ้มเล็กๆให้ ……. ผ่านไปหลายเดือน เด็กที่เป็นคู่กรณีก็เริ่มดีกัน อันนี้ผมก็พลอยดีใจไปด้วย แต่ดีกันแล้วก็นำของขวัญมาฝากเราด้วย อันนี้ก็เลยดีขึ้นไปใหญ่ คือดีกันแล้วหันมาทำในสิ่งที่สร้างสรรค์ เราเป็นครูก็ภูมิใจ นี่ต่างหากที่เป็นของขวัญปีใหม่สำหรับผมอย่างแท้จริง จะว่าไป ไอคิโดก็มีส่วนให้ผมได้รับ “รางวัลแห่งสันติภาพ ”นี้ไม่น้อย จากประสบการณ์ในการฝึก จากโดโจ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่มาจนถึง โดโจปางมะผ้า แม่ฮ่องสอนนี้ ทุกคนพร้อมที่จะผิดพลาด แต่คำขอบคุณและการให้อภัยบนเบาะฝึกมักจะกึกก้องในใจของสมาชิกทุกครั้ง จนซึมลึกลงไปกลายเป็นจริตนิสัย จะบาดเจ็บอย่างไรก็พร้อมจะให้อภัยกัน และเอาใจใส่กันเสมอ นี่อาจจะเป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้ผู้ฝึกไอคิโดแตกต่างจากการฝึกศิลปการต่อสู้ป้องกันตัวแบบอื่นๆ ไม่ใช่ผมหรอกครับที่ได้ประโยชน์จากการเรียนรู้ในแง่นี้จากไอคิโด แต่เด็กที่เป็นคู่กรณี พวกเราต่างเรียนรู้ไอคิโดในวิถีของเมตตาและการให้อภัยไปพร้อมๆกัน และหนึ่งในเด็กที่ยอมให้อภัยแก่การทะเลาะวิวาทนั้น คือเด็กที่ฝึกไอคิโด ขอให้ “รางวัลแห่งสันติภาพ” จงเป็นของขวัญปีใหม่แด่ชาวไอคิโดและผู้อ่านทุกคน เช่นกัน

เขียนใน GotoKnow โดย ครูยอด วิสุทธิ์ เหล็กสมบูรณ์
ใน สโมสรผู้นำเยาวชนเพื่อการศึกษาและพัฒนาชุมชน จังหวัดแม่ฮ่องสอน

คำสำคัญ (Tags): #กลุ่มชาติพันธุ์#การพัฒนาเด็ก#ปีใหม่#ศิลปะการป้องกันตัว#สันติวิธี#สุขภาวะ#สโมสรผู้นำเยาวชนเพื่อการศึกษาและพัฒนาชุมชน#เด็ก#แม่ฮ่องสอน#ไอคิโด

หมายเลขบันทึก: 156745เขียนเมื่อ 31 ธันวาคม 2007 13:01 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 18:40 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (3)

แผ่นดิน

เขียนเมื่อ 1 มกราคม 2008 01:18 น. ()

สวัสดีปีใหม่นะครับ... ขอให้มีพลังแห่งการสร้างสรรค์สังคม สืบไป

ขอบคุณคืนและวันอันก่อนเก่า
ขอบคุณความทุกข์เศร้าอันร้าวฉาน
ขอบคุณความสุขอันชื่นบาน
ซึ่งเวียนผ่านมาทักประจักษ์ใจ

ขอบคุณที่สอนให้ชีวิต, ได้คิดฝัน
วันนี้มาจากวันนั้นที่ฝันใฝ่
อดีต ปัจจุบัน และพรุ่งนี้ที่แสนไกล
ต่างเกี่ยวโยงเป็นสายใยไม่ร้างลา

ก่อนพรุ่งนี้มาเยือนเป็นเพื่อนใหม่
อย่าลืมชวนดวงใจไปใฝ่หา
หวนรำลึกคืนและวันผ่านผันมา
กี่หยดหยาดธารน้ำตา, ให้กล้ายืน
แหละกี่ยิ้ม, แย้มงามตามวิถี
ซึ่งมากมีให้ใจได้ไหวชื่น
กี่ผู้คน, เคียงฝันทุกวันคืน
กี่มิ่งมิตรที่รู้ตื่นยืนข้างเรา

ก่อนพรุ่งนี้มาเยือนเป็นเพื่อนรัก
อย่าลืมทัก วันนี้ ที่หม่นเศร้า
อย่าลืมวันนี้ที่สีเทา
พร้อมอย่าลืมความสุกสกาวแห่งปัจจุบัน

ขอพรุ่งนี้เป็นวันใหม่ดังใจคิด
เปี่ยมพลังแห่งชีวิตดังคิดฝัน
เปี่ยมความรักนานาสารพัน
เปี่ยมความฝัน, การแบ่งปัน, นิรันดร์ไป

เป็นอะไรก็ได้ดังใจคิด
เถอะมิ่งมิตรก้าวย่างสู่ทางใหม่
ฝากแต่เพียงความหวังกำลังใจ
และฝากความเป็นไทยไว้ติดตัว !