วันที่ 30 ธันวาคม 2550 ที่ผ่านเลยไปเมื่อวานนี้ เป็นวันครบ 1 ปีพอดิบพอดีที่ผมได้สมัครเป็นหนึ่งในสมาชิก gotoknow.org โดยคำแนะนำของอาจารย์อิบรอเฮม หะยีสาอิ ผู้อำนวยการสำนักบริการการศึกษา (ตำแหน่งในขณะนั้น) ปัจจุบันท่านดำรงตำแหน่งรองคณบดีคณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยอิสลามยะลา
ผมเริ่มเขียนบันทึกแรกเรื่อง"โครงการฝึกอบรมเทคนิคการเขียนโครง การ" เมื่อวันอาทิตย์ที่ 31 ธันวาคม 2549 นับจากนั้นก็เขียนบันทึกเรื่อยมาจนครบ 1 ปีเมื่อคืนนี้กับบันทึกในชื่อ "เกี่ยวกับ Islamic Education (๗)" ที่ต้องสารภาพว่าเป็นบันทึกที่เมื่อผมเขียนเสร็จก็กดปุ่ม"บันทึก" ปรากฏว่าเน็ตหลุดพอดี ก็เลยรีบต่อเน็ตใหม่ก็รากฏ ณ ขณะนั้นว่าข้อ มูลที่บันทึกไว้ได้อันตรธานหายไปหมดแล้ว นึกในใจว่า เขียนใหม่ในเช้าของวันพรุ่งนี้ดีกว่าแล้วผมก็เข้านอน หลังละหมาดซุบฮฺ (ละหมาดยามรุ่งอรุณ) ของเช้าวันนี้ (31 ธันวาคม 2550)ผมก็มาเปิดเน็ตเข้าในgotoknow.org โดยไม่รอช้า สิ่งที่พบทำให้ผมต้องเปล่งคำสรรเสริญ อัลลอฮฺ (ซุบฮานะฮูวะตาอาลา) ว่า "อัลหัมดุลิลละฮฺ" "บรรดาการสรรเสริญเป็นของอัลลอฮฺ" บันทึกเมื่อคืนที่ผมคิดว่า มันได้หายไปแล้วนั้น ยังคงอยู่
1 ปีที่ผ่านมาใน gotoknow.org เป็น 1 ปีที่ดีมากครับ เป็น 1 ปีที่ผมได้มากกว่าที่ผมคาดหวังเสียอีก เป็น 1 ปีที่ชีวิตได้สัมผัสกับการเรียนรู้ที่แปลกออกไปจากที่เคยเรียนรู้มาก่อนหน้านี้ เป็นการเรียนรู้ที่น่าตื่นเต้น เต็มใจและเปิดกว้าง เป็นการเรียนรู้จาก "ความรู้+ประสบการณ์+ชีวิต"ของผู้บันทึกแต่ละคน แน่นอนที่ว่า เราสามารถค้นคว้าหาอ่าน "ความรู้" จากเอกสาร หนังสือ ตำรับตำราต่างๆได้ไม่ยากนักในปัจจุบันนี้ แต่...จะหาอ่านองค์ความรู้ที่คลุกเคล้าระหว่าง"ความรู้+ประสบการณ์+ชีวิต" ของผู้บันทึกแต่ละคนนั้นคงหายากเต็มที เพราะตำรับตำรา ตลอดจนงานวิชาการปัจจุบันนั้นมันได้ถูก"นิยาม" และเขียนกันออกมาตามกรอบนิยามนั้น จนทำให้เยาวชนมองตำราเป็นยาขมหม้อใหญ่
ในgotoknow.org แม้บล็อกเกอร์จะบันทึกในชื่อหัวข้อเรื่องเดียวกัน แต่เนื่องจากประสบการณ์ของบล็อกเกอร์แต่ละคนนั้นแตกต่างกัน และบริบทต่างๆที่ก่อเกิดเป็นชีวิตของบล็อกเกอร์แต่ละคนนั้นก็มีความเป็น "หนึ่ง"ที่ทั้งไม่มีใครเหมือนและไม่เหมือนใคร จึงทำให้บันทึกที่ถูกเขียนมีลักษณะพิเศษเฉพาะตัว
บางบันทึกที่ผมอ่านที่ดูเหมือน "ธรรมดา" ไม่มีอะไรมาก แต่เมื่อผมเองได้สัมผัสกับสถานการณ์ อารมณ์ และความรู้สึกหนึ่ง และรวมถึงอายุที่มากขึ้น และได้รับความรู้เพิ่มขึ้น สิ่งที่ธรรมดา ดังกล่าวกลับเป็น "ทองคำ" ที่ล้ำค่าจนผมได้ข้อสรุปแก่ตัวผมเองว่า "หาใช่เพราะสิ่งนั้นธรรมดาจึงดูไร้ค่า แต่เพราะความรู้และประสบการณ์ที่จำกัดของเราเองต่างหากที่ทำให้เราไม่เห็นคุณค่าและความสำคัญของสิ่งธรรมดานั้น"
1 ปีที่ผ่านมาแม้ว่าจะไม่ได้บันทึกอะไรมากมายนัก แต่ดีใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของบันทึกนับแสนที่ถูกจารึกไว้ในgotoknow.org โดยหวังว่าจะมีผู้ไดรับประโยชน์บ้างจากบันทึกนั้นของผม
1 ปีช่างผ่านไปเร็วเหลือเกิน พรุ่งนี้แล้วซินะที่เราจะก้าวข้ามไปสู่ปีใหม่และอำลาจากปีที่ผ่านมา ซึ่งจะคงเหลือไว้แต่ความทรงจำและร่องรอยต่างๆของชีวิต และgotoknow.org ก็ได้ทำหน้าที่อันสำคัญนี้ของมันด้วยการบันทึกจดจำสิ่งเหล่านั้นไว้ในสมุดเล่มใหญ่ที่คนทั่วโลกสามารถเข้ามาอ่านและแลกเปลี่ยนเรียนรู้โดยไร้ข้อจำกัดของเวลา และข้อจำกัดของสถานที่
อาจจะมีข้อจำกัดบ้างในเรื่องของภาษาที่ผู้จะเข้ามาอ่านบันทึกต่างๆของ gotoknow.org ต้องมีนั่นคือ ต้องสามารถอ่านภาษาไทยได้ และผมเองหลังจากได้ติดตั้งโปรแกรมที่ทำให้ทราบว่า "ผู้เข้ามาอ่าน" มาจากส่วนใดของโลกก็ทำให้รู้สึกตื่นเต้นระคนดีใจที่ว่า ผู้อ่านบล็อกของผมนอกจากคนไทยในประเทศไทยแล้วยังรวมถึงคนไทยในต่างแดนด้วย และหรือคนต่างชาติที่สามารถอ่านภาษาไทยได้ (ประการหลังนี้ไม่แน่ใจมากนัก)
และนอกจาก "ความรู้" แล้วสิ่งหนึ่งที่ผมได้จากการเข้ามาเป็นสมาชิกgotoknow.org นั่นคือ "มิตรภาพ" จากเพื่อนสมาชิกเป็นมิตรภาพที่น่าประทับใจและจดจำมากที่สุดครับ
สวัสดีปีใหม่ค่ะ
ท่าน อ.อาลัม เป็นบุคคล1 ใน 2คนแรกที่เข้ามาให้กำลังใจแก่ดิฉันในบันทึกแรกๆค่ะ ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีปีใหม่ค่ะ
สวัสดีปีใหม่ค่ะ...อาจารย์
โชคดีปีใหม่ ตลอดปีและตลอดไปนะคะ
สวัสดีปีใหม่ค่ะ อ.อาลัม
ขอแสดงความยินดีในโอกาสครบรอบ 1 ปี ในGotoKnow ขอให้อาจารย์มีความสุขมากๆในปีใหม่นี้ และพบแต่สิ่งดีๆตลอดไปนะคะ
ปล.บันทึกของอาจารย์ให้แง่คิดดีๆ และสื่อสารอย่างนุ่มนวล น่าอ่านมาก เหมือนที่พี่หน่อย(ดอกแก้ว)บอกไว้จริงๆค่ะ : )
อัสลามุอะลัยกุมค่ะอ.อาลัม
ดีใจด้วยกับ 1 ปีบน G2K นะคะ เวลา 1 ปีไม่น้อยเลยในการก้าวเข้ามาแลกเปลี่ยนเรียนรู้รวมทั้งก่อเกิดมิตรภาพดีๆบนอินเทอร์เน็ต
เบิร์ดดีใจมากค่ะที่อาจารย์เป็นกัลยาณมิตรที่หวังดีเสมอมา น้ำใจที่อบอุ่นงดงามของอาจารย์รวมทั้งการสื่อสารที่นุ่มนวลทำให้บันทึกของอาจารย์น่าอ่านนักค่ะ
Jutaan terimakasih ค่ะ และขออัลลอฮฺทรงนำทางอาจารย์สู่แนวทางอันอบอุ่นของพระองค์นะคะ..สวัสดีปีใหม่ค่ะ
ขอบคุณครับที่กรุณาอ้างถึง
ผมแนะนำไปเพราะผมเองก็อยากอ่านบันทึกดีๆจากอาจารย์ด้วยครับ
บันทึกเกี่ยวกับ Islamic Education ของอาจารย์ผมยังอ่านไม่หมดเลยครับ แล้วจะมาอ่านครับ
جزاكم الله
ปล.บันทึกของอาจารย์ให้แง่คิดดีๆ และสื่อสารอย่างนุ่มนวล น่าอ่านมาก เหมือนที่พี่หน่อย(ดอกแก้ว)บอกไว้จริงๆค่ะ : )
นั้นต้องขอขอบคุณอาจารย์และคุณหน่อย (ดอกแก้ว) มากครับ ที่จริงแล้วผมโชคดีที่ได้ครูภาษาไทยที่ดีมากกว่าครับ เพราะนับแต่ผมจำความได้จนถึงอายุ 7 ปี ผมไม่เคยได้ยินภาษาไทยแม้แต่คำเดียวในหมู่บ้าน(บ้านท่าสาป)ที่ผมเกิดจนกระทั่งข้ามคลองปัตตานีไปอีกฝั่งหนึ่งคือตำบลสะเตงและได้เข้าเรียนที่โรงเรียนเทศบาล 1 (บ้านสะเตง) และผมจำได้ว่าผมสามารถอ่านออกเขียนได้ตั้งแต่ภาคเรียนที่ 2 ของการเรียนระดับประถมฯ 1 และอาจารย์สอนวิชาภาษาไทยขณะนั้นท่านเข้มงวดกวดขัน จริงจังและจริงใจมากครับ จนถึงขนาดท่านจะเขียนคำอ่านใหม่ๆจำนวนหนึ่งไว้บนกระดานดำในช่วงบ่ายก่อนกลับบ้านทุกวันและให้นักเรียนแต่ละคนอ่าน ใครอ่านได้ถูกต้องได้กลับบ้าน ใครอ่านยังไม่ถูกต้องท่านจะสอนให้อ่านจนอ่านได้จึงกลับบ้านได้ครับ
นอกจากนี้ที่โรงเรียนมีกิจกรรมหนึ่งที่พวกเรานักเรียนในช่วงนั้นชอบมากคือ การเขียนบอร์ดที่เรียกกันว่า วอลล์เปเปอร์ คือนักเรียนจะถูกแบ่งเป็นกลุ่มๆละ 5-6 คน แต่ละกลุ่มจะได้รับมอบหมายให้ทำวอลล์เปเปอร์สัปดาห์ละกลุ่ม ในกลุ่มก็จะแบ่งงานกันไปหาเรื่องราวที่จะนำมาเขียน วาด และแต่งให้สวย แล้วไปติดที่บอร์ด เรามีเรื่องเขียนตลอดปีครับ และมีการประกวดด้วย
ผลจากการสอนดังกล่าวในระดับประถมทำให้ผมมีทัศนะคติที่ดีต่อภาษาไทยและเมื่อเข้าเรียนในระดับมัธยมต้นที่โรงเรียคณะราษฎรบำรุงยะลา ในตัวเมืองยะลา ผมได้ลงเรียนวิชาภาษาไทยเลือกเพิ่มเติมอีกวิชาหนึ่ง
จากการที่สามารถอ่านภาษาไทยได้เข้าใจอย่างดีนี่เองนำไปสู่การอ่านหนังสือมากมายตามความสนใจ อยากรู้อยากเห็นตามวัย ทำให้ผมได้ท่องเที่ยวไปผ่านหนังสือไปยังส่วนต่างๆของประเทศและโลก ทำให้โลกทัศน์ของเด็กจากหมู่บ้านที่ไม่เคยไปใหนเลยได้รู้จักส่วนต่างๆของโลกที่เขาอยู่ ได้รู้จักผู้คนมากมายที่แตกต่างออกไป ทั้งสีผว ชาติพันธ์
ขอขอบคุณและจารึกคุณความดีของครูภาษาไทยและความพยายามของท่านๆเหล่านั้นครับ
ขอพระองค์อัลลอฮฺ(ซุบฮานะฮูวะตาอาลา)ในฐานะที่ทรงเป็นพระผู้อภิบาลแห่งจักรวาล (ร็อบบุลอาลามีน) พระผู้อภิบาลแห่งมวลมนุษยชาติ (ร็อบบินนาส) และพระผู้อภิ บาลแห่งยามรุ่งอรุณ (ร็อบบิลฟะลัก) ได้ทรงนำทางครูอ้อยและครอบครัวสู่ทางอันเที่ยงตรงและอบอุ่นยิ่งของพระองค์ ทางแห่งความปิติอันนิรันดร์ อามีน
มาร่วมแสดงความยินดีกับการครบหนึ่งขวบครับ
ขอบคุณมากครับอาจารย์จารุวัจน์
แบบว่างานนี้ โดนบังคับ.. ให้มาอ่านคะ...
เอาใจคนแก่ แก่ไปอีก1ปี เลยต้องมาอ่านแอบมาให้กำลังใจกับการหัดเดิน (พูดถึงเด้กทารกก็กำลังหัดเดิน ล้มลุก )สวนของอ.อาลัม ก้เช่นกัน แต่นี้มีผลงานเกินอายุ1ขวบ แบบว่าโตก่อนวัย..
งานนี้ขออั่งเปา ล่วงหน้า...555+
งั้นขอสุขสันต์ปีใหม่อิสลามล่วงหน้านะคะ ซึ่งใกล้เข้ามาทุกวัน...งานนี้แก่ไปอีกปี..(สำหรับคนสูงวัย)