การจัดการความรู้ คือ เส้นทางของความเป็นปราชญ์

เมื่อเป็นนักเรียน คุณครูเคยสอนว่านักปราชญ์ คือ ผู้มีปัญญา ปัญญามาจากการฟัง การคิด การถาม และการเขียน ที่ย่อคำต้นไว้ให้จำกันได้ง่ายๆว่า สุ จิ ปุ ลิ

เมื่อเป็นครู และได้มาสัมผัสกับงานจัดการความรู้ ที่ก่อให้เกิดปัญญาจากการปฏิบัติ จึงลองทบทวนดูว่า การจัดการความรู้ที่รู้จักจะมีอะไรเหมือนกัน หรือต่างกันที่ตรงไหนกับหัวใจนักปราชญ์ เพราะน่าสนใจว่าทั้งสองต่างก็เป็นเครื่องมือสร้างปัญญาให้กับผู้ปฏิบัติ

การแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน แล้วนำกลับมาปฏิบัติ ปรับปรุงแก้ไข หาปัจจัยของความสำเร็จ ด้วยการคุย คิด คลิก คลำ แบบที่อาจารย์วรภัทร์ ภู่เจริญ ย่อเอาไว้ก็ดูจะเชื่อมกันได้พอดีกับคาถาของหัวใจนักปราชญ์ที่โบราณจารย์ท่านว่าไว้

คราวนี้มาลองดูเครื่องมือ และรูปแบบที่ใช้กันบ้าง

ในการทำงานจัดการความรู้

ฟัง – การรับฟังอย่างลึกซึ้ง (deep listening) คือ สิ่งที่ต้องมี
คิด – การคิดเชิงระบบ (system thinking) คือ สิ่งที่ช่วยให้มองเห็นความสำเร็จต่างๆที่เกิดขึ้นอย่างเป็นระบบ และมีความเชื่อมโยงกัน
ถาม – การถามด้วยความชื่นชม (AI) คือ เคล็ดลับที่ช่วยให้ความรู้จากการปฏิบัติหลั่งไหลออกมาอย่างไม่รู้สิ้นสุด ก่อให้เกิดความเคารพ และศรัทธาในกันและกันจากใจ เป็นการถามเพื่อเข้าถึง What – Why – How
เขียน – การบันทึกเพื่อดูดซับความเข้าใจ โดยไม่ตีความ ไม่มองข้ามรายละเอียด และบันทึกประเด็น What – Why – How ไว้ให้ครบถ้วน ในภาษาที่ตัวผู้เล่ากล่าวออกมา เพื่อจับบรรยากาศทั้งหมดเอาไว้ในบันทึกความรู้ให้ได้

ฟัง คิด ถาม เขียน ในแบบของการจัดการความรู้นี้ ยิ่งทำก็ยิ่งเพิ่มพูนสติปัญญา และทักษะในการปฏิบัติ ช่วยให้พบวิธีการการพัฒนาคน พัฒนางาน และพัฒนาองค์กร ให้เป็นเรื่องเดียวกันมากขึ้นเรื่อยๆ

ขอมอบบันทึกนี้ เป็นสคส. แด่ผู้รักการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ทุกท่านค่ะ

เขียนใน GotoKnow โดย วิมลศรี ศุษิลวรณ์
ใน ฝึกตนฝนปัญญา

คำสำคัญ (Tags): #kmคืออะไร#หัวใจนักปราชญ์#เครื่องมือkm

หมายเลขบันทึก: 156683เขียนเมื่อ 30 ธันวาคม 2007 23:02 น. ()แก้ไขเมื่อ 22 พฤษภาคม 2012 00:43 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน