อยากให้น้องดรีมมีความสุข


เราควรเรียนรู้เพื่อให้ชีวิตรู้จักความสุข............สุขใจ

             นานมากแล้วที่ผมเองไม่ได้เขียนบันทึกเพิ่ม  เพราะระบบเน็ตไม่ดี  โหลดข้อมูลช้ามากจนท้อใจ  เพราะใช้โทรศัพท์บ้าน-1222-ของทศท.   ตอนนี้มีกัลยาณมิตรที่มีน้ำใจช่วยแชร์ให้เรามีเน็ตใช้  จึงขอขอบคุณความมีน้ำใจของคุณขจิตมา ณ ที่นี้

             ก่อนจะมานั่งจิ้มเล่าเรื่อง  นั่งคิดคุยกับตัวเองอยู่หลายวินาทีว่าจะเล่าอะไรดี ......

              มีเรื่องที่ผ่านมาในสมองมากมาย....     แต่ที่เป็นเรื่องที่ทำให้ไม่สบายใจก็คือ  เรื่องของเด็กชายคนหนึ่งที่ผมสอนอยู่ทุกวัน  เป็นเด็กพิเศษ  ที่มีปัญหาด้านอารมณ์อย่างมาก  ผมเห็นเขาไม่มีความสุขทุกวันแล้วก็ไม่สบายใจ   อยากจะให้เขาอยู่กับเพื่อน กับสังคมอย่างมีความสุข  มานั่งคิดนอนคิดว่าเราจะช่วยเหลือเขาได้มากกว่านี้อีกไหม

              เท่าที่ได้ช่วยเหลือมา  ก็ได้เข้าไปปรึกษากับศูนย์การศึกษาพิเศษจังหวัดแม่ฮ่องสอน  เจ้าหน้าที่ได้แนะนำให้พาไปพบแพทย์เฉพาะทาง   จึงได้แนะนำให้คุณแม่ของน้องดรีมพาไปพบแพทย์ที่ จ.เชียงใหม่  ทางโรงพยาบาลวินิจฉัยว่าเป็นเด็กสมาธิสั้น  แล้วให้ยามาทาน  ระยะหนึ่งเดือนแรก  ทานครึ่งเม็ดเฉพาะภาคเช้า   สังเกตว่าเด็กจะนั่งเหม่อลอย  อยู่กับที่นั่งนานๆ   ไม่ค่อยโวยวาย หรือลุกจากที่นั่งเหมือนแต่ก่อน   ไม่พูดคุยกับครูหรือเพื่อนๆ   แต่พอช่วงบ่ายก็เหมือนเดิมก่อนจะไปพบแพทย์  คือ  ลุกจากที่  พูดคุยคนเดียว  ถามคำถามซ้ำๆ ตอบไม่ตรงคำถาม  แต่ก็เป็นที่รักและเอ็นดูของเพื่อนๆ ร่วมห้อง   ระยะที่ผ่านมาคุณแม่ของน้องดรีมพาไปบวชเณรที่วัดใกล้โรงเรียนอยู่กับหลวงพี่ที่เป็นญาติกัน   เท่าที่สอบถามดูก็มีนิสัยเหมือนเดิมแต่ก็ไม่ค่อยสร้างปัญหา   สัปดาห์ที่แล้วน้องดรีมสึกมาเรียนตามเดิม  ก่อนมาโรงเรียนคุณแม่พาไปพบแพทย์อีกครั้ง  ครั้งนี้ได้ยามาทานเต็มวัน  เช้าครึ่งเม็ด เย็นครึ่งเม็ด   ก็ดูเป็นคนที่นิสัยเรียบร้อยขึ้น  ไม่ลุกจากที่นั่งบ่อย  ทำกิจกรรมบ้าง   แต่ที่แย่คือ  เหม่อลอย  ไม่คุยกับใครรวมทั้งครูด้วย   วันนี้ก่อนโรงเรียนเลิกดรีมอาละวาด  ลงไปนอนคลุกฝุ่น  โวยวายจนเด็กห้องใกล้ๆกันมามุงดู  ดรีมก็ยิ่งโวยวายเสียงดังลั่น  หลวงพี่เจ้าอาวาสวัดซึ่งเป็นญาติกันมาช่วยดูแลสอบถาม  สุดท้ายก็ยอมกลับแล้วพร้อมกับญาติที่เป็นเพื่อนเล่นกัน

                    ที่เล่ามาทั้งหมดนี้  ก็เพราะว่าอยากได้คำแนะนำจากผู้ปกครอง  หรือท่านที่เคยพบและแก้ปัญหาเด็กประเภทนี้มาแล้ว   เพื่อที่ว่าผมจะได้ช่วยกันแก้ปัญหาให้เด็กได้มีความสุข  อยู่กับเพื่อนๆได้  ไม่จำเป็นว่าจะต้องเรียนทุกอย่างให้ได้เหมือนคนอื่น   เพียงแต่สงสารเด็กและคุณแม่ที่รักลูก

                    พรุ่งนี้คงจะได้สอบถามจากเพื่อนๆ ที่อยู่ใกล้บ้านน้องดรีมว่าเป็นยังไงบ้าง......... 

หมายเลขบันทึก: 154570เขียนเมื่อ 19 ธันวาคม 2007 00:09 น. ()แก้ไขเมื่อ 15 เมษายน 2012 19:56 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (1)
  • ลองปรึกษาทางด้านเด็กพิเศษดีไหม
  • ถ้าเด็กจะเขียนบันทึกไปใช้ใน learner นะครับผม
  • ขอบคุณครับ
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท