ทดสอบระบบ wireless

ขอบคุณกัลยณมิตร...

                 ปลายเดือนที่แล้ว ได้คุยกับครูแอน ครูแอนบอกว่า คุณขจิตอยากจะช่วยใหครูเมืองแปงได้ใช้ระบบอินเทอร์เน็ตกันทุกคน เพื่อว่าจะได้บอกเล่าสิ่งดีๆ ที่ครูได้ร่วมทำกับเด็กให้คนอื่นได้ทราบบ้าง 

                 ทั้งที่ตัวเองก็ไม่มีความรู้เท่าไหร่  อาศัยว่าเป็นคนที่มีความพยายามสืบค้น  สนุกกับการค้นหา  เลยไปหาความรู้จากอินเทอร์เน็ตโรงเรียนซึ่งมีอยู่เครื่องเดียว.....  ยังไม่ทันเข้าใจ  รู้เรื่องระบบไวร์เลสแลนนิดๆหน่อยๆ  ครูแอนกับครูสมบัติก็มาแจ้งข่าวอีกแล้วว่า  คุณขจิตจะโอนตังค์ค่าติดตั้งให้แล้วนะ  เอาละซี...  ส.ค.ส. ของท่าน ผอ. ก็ยังไม่เสร็จ  งานวันพ่อก็ต้องเตรียมงาน   เลยต้องพึ่งพาร้านที่เมืองปาย  ไอ้เราก็รู้จักไม่กี่ร้าน  ก็เลยเลือกร้านเดิมที่ใช้บริการประจำเห็นว่าจริงใจดี  ไม่น่าจะคิดเราแพงจนเกินไป   นัดหมายร้านเสร็จเรียบร้อยก็ต้องมาถกกับครูสมบัติอีกแหละ  จะใช้แลนดีไหม  ....หรือว่าใช้ไวร์เลส...ดีนา...  สรุปจากการลองติดตั้งก็ปรากฏว่าใช้ทั้งสองอย่างเลย  ที่บ้านครูสมบัติกับห้องธุรการใช้สายแลนพร้อมฮับ 5 พอร์ตกับ  8 พอร์ต  ส่วนบ้านพักครูกับอาคารเรียนอื่นใช้ไวร์เลส  ลองปล่อยที่บ้านครูสมบัติ 1 ตัว  ส่วนอีกตัวหนึ่ง  ปล่อยสัญญาณที่บ้านครูแอน

                   ก็ยังไม่เคยลองใช้ในระบบไวร์เลส  วันนี้ทดสอบดูก็ถือว่าใช้ได้ในราคาระดับนี้  อยู่ห่างจากจุดแรก 80  เมตร  จุดที่สอง 40  เมตร  ระดับสัญญาณ very low  แต่ก็เร็วกว่าระบบเดิมที่ตัวผมเอง ครูแอน และครูสมบัติเคยใช้ (ใช้โทรศัพท์บ้าน-1222 ) จุดที่รับสัญญาณได้คือ บ้านพักครูสี่หลัง  มีคนใช้เน็ต 6 เครื่อง   ส่วนบริเวณโรงเรียนสัญญาณยังไม่ค่อยดี  (ค่อยแก้ทีหลัง  เพราะครูแอนมีโน๊ตบุคใช้คนเดียว ....รอไปก่อน...อิอิ..)   อาจจะย้ายจุดบ้านครูสมบัติกลับมาที่ห้องธุรการ  หรือไม่ก็ใช้รีพีทเตอร์อีกซักจุดบริเวณอาคารสองชั้น  (จะดีไหมมมม..)    ทุกวันนี้ก็อาศัยเรียนรู้จากการลองทำดู   ภายใต้เงื่อนไขของตัวเองว่า ทำอย่างไรจะให้เป็นประโยชน์สูงสุดกับโรงเรียนและนักเรียน

                   สำหรับแผนที่วางไว้ก็คือ  เพิ่มบลอกเกอร์ที่เป็นนักเรียนอีกซักสี่ห้าคน  มาช่วยเล่าเรื่องของเมืองแปง..เมืองปาย...ในมุมมองของเด็กๆ ให้เมืองไทยได้รับรู้ว่าเราทำอะไรอยู่ (อยากได้เพิ่มมากกว่านี้  แต่ก็เพราะว่ามีคอมฯให้นร.เรียนแค่สองตัวเอง  เลยทำเท่าที่ทำได้ เน้นคุณภาพก่อนแล้วค่อยเพิ่มปริมาณ) แม้ว่าเราจะอยู่ไกล...ขาดแคลนแต่ก็ไม่เคยหยุดที่จะพัฒนาตัวเอง

                    วันนี้มาเล่าเรื่องในสิ่งที่ทำไปแล้ว  ส่วนเรื่องที่จะทำก็คงมีมาเล่าอีกเรื่อยๆ  ตอนนี้คงต้องขอตัวไปสมัครเข้าG2Kให้เด็กๆ ก่อน...........