สวัสดีครับ
เมื่อวันที่ 5 ธ.ค ที่ผ่านมา เป็นวันเกิดครบรอบ 2 ขวบน้องสบาย...
สำหรับผมก็ไม่ได้ตื่นเต้นมากนัก แต่ก็ลาไว้ว่าไม่ขอยู่เวร วันนี้ครับ
เมื่อไกล้เดินทางผมก็คิดหนัก มึนงง ว่าจะเอาอย่างไรดีครับ สับสน
จริงๆไม่มีอะไร เพียงแต่ว่าไฟแห่งความมุ่งมั่นในการทำงาน มันล้น จนดูเหมือนว่าจะทำสิ่งที่ไม่ถูกต้องอย่างที่สุดเป็นตราในชีวิตครับ
คือ จริงๆว่าจะอยู่กับลูกครึ่งวัน อีกครึ่งวันผมจะทำงาน ทำแผนต่างๆมากมาย ทั้ง RM PCT FA IS โอ..เยอะจริงๆ
แต่ขณะที่ผมเดินไปตรวจคนไข้ตอนเข้า รู้สึกว่าก้าวที่ผมเดินมันออกจะช้ากว่าปกติมาก ดูหนักๆ ความคิดวิ่งวนกับเรื่องว่า
ณ ตอนนั้นก็แวป ความคิดหลายๆอันผ่านเข้ามา
- คิดถึงเรื่องอัศวินติดเกราะ http://gotoknow.org/blog/ariyachon/146986
- คิดถึงเรื่องความรู้สึกลูกและความเข้าใจ
- คิดถึงเรื่องความปลอดภัยของทุกคน
-คิดถึงคำพ่อตาที่ว่าไปไหน ไม่อยากให้มีแต่ผู้หญิง
คิดหลายๆอันแต่ก็ยังไม่ได้คำตอบ เพราะว่างานก็ยังมาค้ำความคิด..
แต่ก็เริ่มจะไป..กับลูกแล้วแล้ว
สุดท้ายจึงเอ่ยปาก...พูดคุยปรึกษากับท่านพ่อมด..สมคบ .. ที่กำลังมาดูคนไข้เช่นกันครับ...
...ข้างหน้าหรืออนาคตจะดีได้ ..เราต้องทำให้หลังดีหรือแน่นก่อน...
พร้อมย้ำและสำทับด้วยเรื่องของอัศวินที่ติดเกราะ....
ทำให้ผม..รู้สึกโล่ง และความคิดเรื่องงานก็หมดไปเกือบ 100 %
รู้สึกสบายใจ ดีใจ..ที่เข้าใจความรู้สึก ความต้องการที่แท้จริงของเราเอง แต่กว่าจะรู้ก็เกือบสายไป
เพราะถ้าวันนที่ 5 ธค . 50 ไม่ได้ไปกับลูกคงเป็นวันที่ผมเองคงจะมีความทุกข์ใจมากที่สุดนะครับ และงานก็คงไม่มีความสุขที่จะทำ..
ตอนนั้นจึงตัดสินใจโทรกลับบ้านทันทีว่าจะไปกับลูกนะ..
อยากอยู่กับลูก เป็นห่วงลูก..พ่อจะขับรถให้..
เพราะวันนี้เป็นวันพิเศษอีกวันของลูกนะครับ...
ถูกแล้วครับคุณพ่อ
งานนี้สมบูรณืได้เพราะน้ำใจเพื่อน(มากกว่านาย)
จริงเปล่า?
เป็นวันพ่อจริง ๆ ครับ
เป็นหน้าที่ของพ่อ
ครับผม
สวัสดีครับน้อง mr. สุมิตรชัย คำเขาแดง
ดีใจนะที่มาเยี่ยม
พี่ต้องขอบคุณที่นำเรื่องที่ดงหลวงมาเล่านะครับ อ่านแล้วนะครับ
คงได้แบ่งปันสิ่งดีๆต่อกันต่อๆไปนะครับ
สวัสดีครับพี่ ขจิต ฝอยทอง
เป็นได้ไม่ยากเลยนะครับ
อย่ามัวแต่เล็งนะครับ
เชียร์ๆอยู่นะครับผม
สบายดีนะครับ
สวัสดีพ่อน้องสบาย
สบายดีนะครับ
ฝากความรักไปถึงน้องสบายด้วยครับ