เติมฝัน ในค่าย “เติมไฟ” ยุววิจัยปางมะผ้า และหนังสือทำมือสัญจร

ค้นคว้ามาแล้ว ก็ต้องจดบันทึก เรียบเรียง และนำเสนอแลกเปลี่ยนกับเพื่อนๆ แถมยังต้องทดสอบความรู้กันอีก ก่อนกลับ ก็ยังต้องมีการประเมินค่าย รวมถึงให้คะแนนขวัญใจชาวค่าย อันนี้ก็ขาดไม่ได้

กว่าสองชั่วโมงของการเดินเท้า ย่างก้าวไปตามลำธาร มีเหนื่อยมีหอบบ้าง แต่ทุกคนก็ยิ้มสุขใจ

เริ่มปฐมบทของค่ายเติมไฟ ยุววิจัยปางมะผ้า และนิทรรศการหนังสือทำมือสัญจร ก็เล่นเอาเหนื่อยพอท้วมๆกับการเดินทางข้ามน้ำ จากหมู่บ้านถ้ำลอดถึงหมู่บ้านห้วยแห้ง ดีที่เดินทางหน้าหนาว อากาศจึงเย็นสบายแม้ว่าจะออกเดินตอนสายมากแล้ว เด็กๆยังมีเวลาไปตกปลาตามโขดหินเล่นระหว่างทาง ผมก็เลยต้องเดินช้าๆรอเด็กๆไปด้วย แต่ก็อบอุ่นใจ ที่ครูใหญ่ก็ยอมลงรถมอเตอร์ไซต์มาเดินลุยน้ำเคียงบ่าเคียงไหล่กับเรา

ค่ายที่สี่แล้วสินะ สำหรับ สยชช. ปีนี้ แม้เวลา สถานที่และผู้คนจะสลับสับเปลี่ยนไปบ้าง แต่สิ่งที่เหมือนเดิมคือหัวใจในการทำงานที่มุ่ง “สรรค์สร้างสุขภาวะแห่งการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วม” เพื่อเด็กกลุ่มชาติพันธุ์ต่างๆผู้ด้อยโอกาส ดังคำขวัญของ สยชช.

เดิมตั้งใจไว้ว่าจะเปิดรับสมาชิกค่ายแค่ยี่สิบคน แต่มีนักเรียนอีกกว่าเท่าตัวซึ่งอยู่ในหมู่บ้านใกล้เคียงจะขอเข้าร่วมด้วย เรามันก็ขี้สงสาร นึกว่านานๆทีพวกเขาจะมีโอกาสเข้าค่ายแบบนี้ ก็เอาเลยละกัน ก็จะบูรณาการค่ายงานวิจัยกับการทำสื่อแบบมีส่วนร่วมเข้าด้วยกันเป็นงานเดียวเลย

23 – 25 พฤศจิกา สามวันสองคืนเต็มๆ กับอากาศที่หนาวเหน็บในช่วงเทศกาลลอยกระทง งานนี้ไม่มีกระทงให้ลอย แต่มีความรู้ เพื่อนใหม่ และสิ่งดีๆในชุมชนให้ศึกษา ที่เด็กๆต้องไปค้นคว้าด้วยตัวเอง ค้นคว้ามาแล้ว ก็ต้องจดบันทึก เรียบเรียง และนำเสนอแลกเปลี่ยนกับเพื่อนๆ แถมยังต้องทดสอบความรู้กันอีก ก่อนกลับ ก็ยังต้องมีการประเมินค่าย รวมถึงให้คะแนนขวัญใจชาวค่าย อันนี้ก็ขาดไม่ได้ งานนี้พี่เลี้ยงค่ายเลยต้องเปลืองของรางวัลกันหน่อย แต่ก็คุ้ม การแสดงรอบกองไฟ ยังคงเป็นไฮไลท์ที่เฮฮาของพวกเรา แต่ที่เฝ้าดูกันจนสุดสายตา ก็คือการปล่อยโคมลอยร่วมกัน งานนี้ลุ้นจนใจหายใจคว่ำ แต่ก็เป็นภาพประทับใจที่เราเชื่อว่าน่าจะตรึงไว้ในก้นบึ้งของพวกเขาไปอีกนาน งานนี้ หากไม่มีโรงเรียน ไม่มีชุมชน ไม่มีนักศึกษาที่เป็นอาสาสมัครฝึกงานเข้าช่วย ผมทำคนเดียวก็คงม้วยมรณา และงานคงเกิดขึ้นไม่ได้ ดังนั้น ในฐานะผู้รับผิดชอบโครงการก็ต้องขอขอบคุณบรรดา “พระเอกตัวจริง”มา ณ ที่นี้ รวมถึงน้องๆหนูๆที่มาเข้าค่าย จากบ้านต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น บ้านสบป่อง (ไทใหญ่) บ้านถ้ำลอด (ไทใหญ่) บ้านห้วยแห้ง (ลาหู่ญี) บ้านหัวลาง (ไทใหญ่และปะโอ) ….ที่ทำให้ผู้ใหญ่อย่างเรา เชื่อมั่นและศรัทธาที่จะทำงานที่ยากลำบากอย่างนี้ต่อไป ขอบคุณชาวบ้านห้วยแห้ง ที่กรุณาให้สัมภาษณ์แก่เด็กๆในค่ายขอบคุณคณะครูโรงเรียนห้วยแห้ง ที่คอยให้คำแนะนำและช่วยดูแลงานค่ายอย่างอบอุ่นใกล้ชิดขอบคุณสาขาพัฒนาชุมชน มหาวิทยาลัยนเรศวร ที่ส่งนักศึกษาฝึกงานมาลุยป่าฝ่าลมบนดอยสูงอย่างนี้ขอบคุณ พ่อแม่ ภรรยา และลูกชายสุดที่รัก ที่คอยเป็นกำลังใจ แม้จะต้องไกลห่างกันขอบคุณ สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.) แผนงานสื่อสร้างสุขภาวะเยาวชน (สสย.) ที่ช่วยเติมฝัน ทั้งในแง่ความรู้ ประสบการณ์ เครือข่ายงานและเงินทุน ให้ค่ายนี้เติมไฟได้สำเร็จดังชื่อ สุดท้าย ขอบคุณทุกอุปสรรคที่ผ่านเข้ามา ที่เป็นบทเรียนให้เราจะก้าวไปข้างหน้าได้ดียิ่งขึ้น