สิ่งที่ประทับใจในงานคือ โมเดลน้ำพริกปลาทูอิสานหรือป่นปลาทู ของดร. แสวง รวยสูงเนิน มหาวิทยาลัยขอนแก่น ชอบมากๆ รู้สึกว่าเพียงแค่ฟังชื่อก็รู้สึกใกล้ชิดกับการเป็นอยู่ อาหารการกินของคนไทยแล้ว
น้ำพริกถ้วยนี้ ใช้ปลาทูทั้งตัวมาแกะเป็นชิ้นเล็กๆ แล้วตำให้ละเอียดผสมเครื่องปรุงตามชอบ รับประทานกับผัก ดร.แสวงเปรียบว่า เนื้อปลาทูจะปนกันหมด ไม่ว่าจะเป็นหัว(คุณกิจ) ตัวปลา(คุณอำนวย) หางปลา(คุณประสาน) เครื่องปรุง(คุณเอื้อ) เวลาตักน้ำพริกแต่ละครั้งจะได้ทุกอย่าง ได้รสชาติกลมกลืน กลมกล่อม ไม่แยกรับที่ละรสให้อึดอัด เสมอภาค ไม่มีหัว ไม่มีหาง กลืนกัน “เนียน”ไปทั้งกระบวน
การเปรียบเทียบ การจัดการความรู้นั้น ดร.แสวง บอกว่าทุกคนทำหน้าที่ทุกอย่าง ผลัดกันเป็นผู้นำและผู้ตามอย่างเป็นธรรมชาติ และเน้นทำได้จริง ของแต่ละคนเสมอภาค รู้พอๆกัน เป็นพันธมิตรการเรียนรู้แบบขาซ้ายขาขวา ผลัดกันนำบ้างในบางสถานการณ์ ทำไปแลกกันไปพร้อมกัน คนทำเป็นคนรู้ คนรู้เป็นคนทำแบบธรรมชาติการเรียนรู้ บูรณาการของความคิด ทั้งภายในของตนเองและผู้อื่น ซึ่งดร.แสวงได้นำเสนอไว้น่าคิด
การจัดการความรู้แห่งชาติครั้งที่4นี้ มีความรู้มากมายให้ได้เรียนรู้ ชอบโมเดลปลาตะเพียนและของ G2K ที่ทำให้ได้มีโอกาสในการเปิดโลกแห่งการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ได้ พบ blogerในดวงใจหลายคน รู้สึกเขิน ได้แต่ยิ้มๆไม่กล้าเข้าไปทักทาย ตัวจริงน่ารักทุกคน ชอบบรรยากาศที่อบอวนไปด้วยการแลกเปลี่ยนเรียนรู้หลายๆวงการ
...งานจะหนักขนาดไหน ถ้าร่วมใจกันก็สำเร็จได้ ..เหมือนภาพนี้..
จุดที่ชอบวิธีการนำเสนอมากคือซุ้มจุดเปลี่ยน เริ่มตั้งแต่เดินเข้าไปในซุ้ม จะผ่านทีละห้องๆกั้นโดยม่านบางๆ ห้องpositive, ปวดหัวกับKPI , ห้อง Creative,ISO, KM, Collaboration ชอบใจมด 3 ตัวช่วยกันยกช้างตัวใหญ่ ,Innovation, และสุดท้ายห้อง What is your changing point ? เป็นรูปคนทำด้วยกระจกเงาให้สะท้อนตัวตนของเราออกมา แล้วเราจะเปลี่ยนอะไรบ้าง เมื่อมาถึงจุดเปลี่ยนทาง....ความคิด ...
ขอบคุณจริงๆค่ะ