คุณเรื่องศักดิ์ ปิ่นประทีปที่หลายคนที่ทำงานเรื่องเด็กคงรู้จักดี
เพราะทำงานที่มูลนืธืเด็กมานาน ตอนนี้มาตั้งหน่วยงานเองทำเรื่อง book
start อย่างจริงจัง คนส่วนใหญ่ที่สนิทจะเรียกว่าคุณปอง
ผมเคยพูดถึงคุณปอง ว่าเธอเป็นเจ้าของวลีที่สั้นแต่ได้ใจความว่า รับแต่ไม่ขยับ ที่มาของวลีนี่มาจากที่เธอ ตั้งข้อสังเกตว่าเดี๋ยวนี้ใครมีความคิดดีๆเกี่ยวกับการพัฒนาสังคม (ที่ไม่ไปกระทบกับธุรกิจ) จะเห็นมีคนรีบมารับ (ว่าจะไปทำ) แต่เอาเข้าจริง ไม่เคยมีใครขยับทำอะไรจริงจัง
ด้วยประสบการณ์ในการทำงานมานาน เธอแลกเปลี่ยนมุมมองว่าด้วยการทำงานได้อย่างน่าสนใจอีกประเด็นหนึ่ง ด้วยประโยคที่น่าสนใจว่า
หลังจากทำงานกับเด็กมานาน พบว่าการทำงานกับเด็กโดยตรง ทำแล้วมันก็หมดไปรุ่นต่อรุ่น สู้ทำงานกับคนที่อยากทำงานกับเด็กจะดีกว่า
ผมสรุปของผมเองว่า ถ้าจะทำงานให้ได้ผลกระทบกว้างและอยู่นาน ต้องรู้จักวิเคราะห์ว่าควรจะทำงานอะไรกับใคร
เรียกว่าต้องรู้จักหา ภาคีเชิงยุทธศาสตร์ ซึ่งว่าไปแล้วเป็นยุทธิวิธีที่ทางธุระกิจเขาใช้มานาน แต่คนทำงานสังคมมักชอบไปทุ่มทำแต่ที่พื้นฐานล่างสุดแต่เพียงอย่างเดียวโดยไม่ค่อยคิดที่จะทำงานกับ ภาคี บางทีก็มองภาคีเป็นคู่แข่งมาแย่งงานทำ แย่งเงินทุน (ที่มีจำกัด)
ถ้ามองดีๆ คุ่แข่งก็คือภาคีดีๆนี่เอง
พวกเราเคยมีประสบการณ์คล้ายๆกันแบบนี้ไหมครับ
ไม่มีความเห็น