สวัสดีค่ะ คุณพ่อสกล
สำหรับเรื่องการใช้งาน คงไม่ต้องกังวลคะ อีกสักพักหนึ่งก็คงคล่องไปเองคะ
รออ่านประสบการณ์ชีวิตของคุณพ่ออยู่นะค่ะ
สวัสดีค่ะคุณพ่อสกล
แรกๆก็เข้าช้าเหมือนกันค่ะ เพราะ เจ้ารหัส ตัวอักษร ตัวพิมพ์เล็ก พิมพ์ใหญ่ กดผิดทุกที ทุกวันนี้ก็มีค่ะ
ส่วนเรื่องสงครามโลกนั้น อยากรู้ว่า เวลาระเบิดมา มันเป็นอย่างไรคะ มีเวลาเตรียมตัวขนาดไหน หลบภัยกันอย่างไร เริ่มตรงนี้ก็ได้ค่ะ จินตนาการไม่ออกค่ะ ขอบคุณค่ะ
เรียนอาจาริย์มะปรางฯ
ก็คงจะจริงอย่างอาจาริย์ว่าเพราะตอนนี้ก็ค่อยจำวิธีการต่าง ๆ ได้บ้างแล้วโดยมีคุณพลเดชฯคอยเป็นพี่เลี้ยงทางอินเตอรเน็ต เรื่องประวัติของผมอยู่ระหว่างการคิดว่าจะเริ่มตอนใดก่อนดี ต่อยากเริ่มตั้งแต่ตอนแรก ณ ถิ่นเกิดก่อนพอเริ่มก็หวิดจะตายไปแล้ว อดใจรออีกพักเดียวก่อน รวมทั้งอาจาริย์ต่าง ๆ ทั้งหลายที่รอลุ้นด้วยคร้บ
เรียนคุณตันติราพันธ์ ฯ เอาตอนสงครามก่อนก็ได้ครับ แต่เป็นตอนปลายสงครามนะครับ วันเวลาพศ.ไม่ต้องพูดถึงนะเพราะจำไม่ได้แล้ว ตอนนั้นยังหนุ่มมาก เป็นเด็กวัดอยู่ที่วัดระฆังฯ ฝั่งธนบุรีตอนประมาณเกือบเที่ยงวันเห็นจะได้ เสียงไซเรนแจ้งภ้ยทางอากาศดังขึ้นอย่างโหยหวลในเขตกรุงเทพฯ เหล่าสุนัขทั้งหลายก็หอนตามไปด้วยเป็นที่วังเวงใจอย่างยิ่ง พวกเราต่างก็เตรียมตัวหลบภัยกัน ผมอุ้มมารดาของอาจาริย์ซึ่งชรามากแล้วลงไปเข้าหลุมหลบภัยใกล้ ๆ กับกุฏิ พักใหญ่ก็ได้ยินเสียงเครื่องบินของสัมพันะมิตร ดังใกล้ เข้ามา แล้วก็เห็นลำตัว เป็นเครื่องบินแบบใบพัด 4 เครื่องนต์ บินมาลำเดียว ในระดับต่ำมาก แล้วเครื่องก็ทิ้งร่มชูชีพลงมาที่บริเวณท้องสนามหลวง 2-3 ร่ม แล้วบินเลยไป จากนั้นก็วกกลับบินผ่านเหนือแม่น้ำเจ้าพระยา เกือบจะเหนือบริเวณวัดระฆังฯไปทางทิศตะวันตก ช่วงตอนเครื่องผ่านเหนือแม่น้ำ พวกเรามองเห็นว่าประตุเครื่องบินเปิดอยู่ เห็นมีคนยืนอยูริมขอบประตูคนหนึ่งด้วย ทัีนใดนั้นเอง พวกเราก็ได้ยินเสียงปืนกลขนาดใหญดังขึ้น 1 ชุด ทราบภายหลังว่าเป็นปืนจากเรือดำน้ำของเราที่จอดเทียบท่าอยู่บริเวณหน้าท่าราชวรดิษฐ์ ที่ท่าช้างวัีงหน้า พวกเราเห็นสายกระสุนซึ่งมีกระสุนส่องวิถีด้วย พุ่งเข้าหาเครื่องบินจากล่างขึ้นบนและลงล่างอีกรวม 2-3 ครั้ง พวกเราต่างก็ร้องเฮกันใหญ่เพราะเห็นกับตาจะ ๆ ว่าเครื่องบินถูกลูกปืนแล้ว แต่เครื่องยังไม่เป็นไรคงแล่นต่อไป เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น...(มีต่อครับ)
ู