006 กดเข้าระบบยังไม่คล่องทำให้ตอบช้า


ยังหาต้นปลายที่จะเล่าประสพการ์ณ อยู่
เรียนคุณตันติราพันธ์ ฯ  ผมกลับกรุงเทพฯ ประเทศไทยแลนด็แล้วครับ  เพิ่งหัดเข้า เว๊บนี้เมื่อวันที่ 16 นี้เอง ตอนนี้เข้าระบบยังไม่คล่องเลย เครื่องบอกว่ากดตัวเลขระหัสไม่ถูกต้องเป็นประจำ ต้องกดใหม่หลายครั้งกว่าจะได้แต่ละราย  ที่จะให้ผมเล่าประสพการ์ณ ในชีวิตรนั้น  ตอนนี้ยังหาต้นปลายที่จะเล่าอยู่ว่าจะเริ่มจากตอนใหนดี  รอสักหน่อยนะครับ
หมายเลขบันทึก: 148860เขียนเมื่อ 24 พฤศจิกายน 2007 14:10 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 21:40 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (6)

สวัสดีค่ะ คุณพ่อสกล

สำหรับเรื่องการใช้งาน คงไม่ต้องกังวลคะ อีกสักพักหนึ่งก็คงคล่องไปเองคะ

รออ่านประสบการณ์ชีวิตของคุณพ่ออยู่นะค่ะ

สวัสดีค่ะคุณพ่อสกล

  แรกๆก็เข้าช้าเหมือนกันค่ะ เพราะ เจ้ารหัส ตัวอักษร ตัวพิมพ์เล็ก พิมพ์ใหญ่ กดผิดทุกที ทุกวันนี้ก็มีค่ะ

 ส่วนเรื่องสงครามโลกนั้น อยากรู้ว่า เวลาระเบิดมา มันเป็นอย่างไรคะ มีเวลาเตรียมตัวขนาดไหน หลบภัยกันอย่างไร เริ่มตรงนี้ก็ได้ค่ะ จินตนาการไม่ออกค่ะ ขอบคุณค่ะ

เรียนอาจาริย์มะปรางฯ

ก็คงจะจริงอย่างอาจาริย์ว่าเพราะตอนนี้ก็ค่อยจำวิธีการต่าง ๆ ได้บ้างแล้วโดยมีคุณพลเดชฯคอยเป็นพี่เลี้ยงทางอินเตอรเน็ต เรื่องประวัติของผมอยู่ระหว่างการคิดว่าจะเริ่มตอนใดก่อนดี  ต่อยากเริ่มตั้งแต่ตอนแรก ณ ถิ่นเกิดก่อนพอเริ่มก็หวิดจะตายไปแล้ว อดใจรออีกพักเดียวก่อน  รวมทั้งอาจาริย์ต่าง ๆ ทั้งหลายที่รอลุ้นด้วยคร้บ

มายกมือรออ่านด้วยคนค่ะ คุณพ่อสกล

เรียนคุณตันติราพันธ์ ฯ เอาตอนสงครามก่อนก็ได้ครับ  แต่เป็นตอนปลายสงครามนะครับ  วันเวลาพศ.ไม่ต้องพูดถึงนะเพราะจำไม่ได้แล้ว  ตอนนั้นยังหนุ่มมาก เป็นเด็กวัดอยู่ที่วัดระฆังฯ ฝั่งธนบุรีตอนประมาณเกือบเที่ยงวันเห็นจะได้ เสียงไซเรนแจ้งภ้ยทางอากาศดังขึ้นอย่างโหยหวลในเขตกรุงเทพฯ เหล่าสุนัขทั้งหลายก็หอนตามไปด้วยเป็นที่วังเวงใจอย่างยิ่ง  พวกเราต่างก็เตรียมตัวหลบภัยกัน  ผมอุ้มมารดาของอาจาริย์ซึ่งชรามากแล้วลงไปเข้าหลุมหลบภัยใกล้ ๆ กับกุฏิ  พักใหญ่ก็ได้ยินเสียงเครื่องบินของสัมพันะมิตร  ดังใกล้ เข้ามา  แล้วก็เห็นลำตัว เป็นเครื่องบินแบบใบพัด 4 เครื่องนต์ บินมาลำเดียว  ในระดับต่ำมาก แล้วเครื่องก็ทิ้งร่มชูชีพลงมาที่บริเวณท้องสนามหลวง  2-3 ร่ม  แล้วบินเลยไป  จากนั้นก็วกกลับบินผ่านเหนือแม่น้ำเจ้าพระยา เกือบจะเหนือบริเวณวัดระฆังฯไปทางทิศตะวันตก   ช่วงตอนเครื่องผ่านเหนือแม่น้ำ  พวกเรามองเห็นว่าประตุเครื่องบินเปิดอยู่ เห็นมีคนยืนอยูริมขอบประตูคนหนึ่งด้วย    ทัีนใดนั้นเอง  พวกเราก็ได้ยินเสียงปืนกลขนาดใหญดังขึ้น 1 ชุด ทราบภายหลังว่าเป็นปืนจากเรือดำน้ำของเราที่จอดเทียบท่าอยู่บริเวณหน้าท่าราชวรดิษฐ์ ที่ท่าช้างวัีงหน้า  พวกเราเห็นสายกระสุนซึ่งมีกระสุนส่องวิถีด้วย พุ่งเข้าหาเครื่องบินจากล่างขึ้นบนและลงล่างอีกรวม 2-3 ครั้ง  พวกเราต่างก็ร้องเฮกันใหญ่เพราะเห็นกับตาจะ ๆ ว่าเครื่องบินถูกลูกปืนแล้ว  แต่เครื่องยังไม่เป็นไรคงแล่นต่อไป เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น...(มีต่อครับ)

ตื่นเต้นจังค่ะ บ้านคุณปู่คุณย่าหนูก็อยู่ฝั่งธน อยู่คลองบางกอกน้อยค่ะ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท