สวัสดีค่ะ
ห่างหายจาก Gotoknow ไปนาน ก็พร้อมที่จะกลับมาต่อสู้กับการพัฒนาคุณภาพของโรงพยาบาลต่อค่ะ จากการที่เสียความรู้สึกไปนานจากการตอบรับงานพัฒนาคุณภาพจากเจ้าหน้าที่ในโรงพยาบาลแต่ก็เริ่มเข้าใจกับชีวิตคนในโรงพยาบาลปายมากขึ้นแล้วค่ะพร้อมที่จะสู้ต่อไปค่ะ เพื่อองค์กรของเรา โดยมีความคิดว่าเราต้องพยามทำจิตใจให้แจ่มใส ยิ้มแย้ม ทักทายกับทุก ๆ คน และพร้อมที่จะทำงานกับทุก ๆ คน พยามยามเอาเรื่องส่วนตัวเก็บไว้ที่บ้าน เอาเรื่องงานเป็นหลัก เวลามาทำงานค่ะ วันนี้งานก็เรื่อย ๆ สบาย ๆ ค่ะ ถ้าเราไม่คิดอะไรมาก หรือไม่ยึดติดกับมันมากเกินไปถ้าเราปล่อยวางเรื่องบางเรื่องได้ก็จะดีสำหรับทุก ๆ นะค่ะ ทำชีวิตของเราให้มีความสุขดีกว่าจะต้องมีความทุกข์อยู่กับตัว สุขภาพของตัวเองก็จะดีขึ้นค่ะ ดิฉันลองคิดดูแล้วนะค่ะเวลาที่เครียด ๆ มาก ๆ มักจะมีส่วนทำให้สุขภาพของดิฉันทรุดลงได้จากอาการเจ็บป่วยเดิมของดิฉัน ก็เลยพยายามทำตัวสบาย ๆ เพื่อต่อสู้กับงานต่อไปค่ะ นี่เป็นความคิดเห็นโดยส่วนตัวนะค่ะ
อยากให้ทุกคนในโรงพยาบาลมีความรักความสามัคคี และมีความจริงใจต่อกัน ให้มากขึ้นกว่าที่เป็นอยู่ โรงพยาบาลของเราจะได้อบอุ่นเหมือนบ้านของเราเอง ฝากให้ทุก ๆ คนช่วยกันด้วยนะค่ะ
สวัสดีครับคุณขวัญ
ขอบอกว่าดีใจมากๆนะ ที่เข้ามาเขียน
มาเถอะครับ ขอเชื้อเชิญ
พื้นที่นี้จะทำให้เราได้เรียนรู้และเติบโตมากขึ้นครับ
ค่อยๆก้าวต่อไปครับ อย่าท้อถอย เป็นเพื่อนกันนะครับ
ทุกๆคน พี่ๆ น้องๆ พร้อมเป็นกำลังใจครับ
เขียนบ่อยๆ อ่านบ่อยๆ แล้วเราจะค้นพบบางอย่างที่ดีๆขึ้นครับ
สวัสดีค่ะ อาจารย์ขจิต
หนูดีใจมากค่ะที่อาจารย์เข้ามาแลกเปลี่ยนเรียนรู้และให้กำลังใจ จะสู้ต่อไปค่ะเพื่อชาวโฮงยาปายทุกคน และช่วงก่อนหนูได้ยินมาว่าอาจารย์มาเที่ยวที่ปาย เป็นยังไงบ้างค่ะ บรรยากาศที่ปายน่าอยู่หรือเปล่าค่ะ
อย่าลืมมาเที่ยวอีกนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ
แวะเข้ามาชม น่าชื่นชมนะค่ะ
สู้ สู้ กำลังใจมีเต็มเปี่ยม ไม่มีใครล้มแล้วไม่ยืนจริงไหมค่ะ เพราะเราไม่ใช่ต้นไม้ เมื่อล้มจึงต้องลุก ขนาดเด็ก ๆ ยังหัดเดินเลยค่ะ
ไม่มีใครเข้าใจเราทุกเรื่อง เราต้องพยายามศึกษาข้อดีข้อด้อยของแต่ละคน การพาคนลงเรือแล้วไปยังจุดหมายเป็นสิ่งท้าท้ายสำหรับคุณคุณภาพอย่างคนมิ่งขวัญจริงหรือเปล่าคะ
ยินดีค่ะ สู้นะคะ กำลังใจเสมอ
ดีใจมากที่แวะเข้ามาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน และพร้อมที่จะก้าวไปข้างหน้าต่อไปค่ะ
ขอบคุณค่ะ