กวีกระวาด : หนาว เหน็บ เจ็บ อุ่น
.............................................
ผักบุ้งกอดยอดหญ้าเมื่อหน้าหนาว
เมล็ดข้าวกอดรวงอย่างหวงแหน
หมู่เมฆกอดฟ้ามัวอยู่ทั่วแดน
ไทยกอดแผ่นดินไทย, ไว้นิรันดร์
ความเงียบกอดความเหงาซึ่งเศร้านัก
อยากมีรักกอดอยู่คู่ใจฉัน
คราวันนี้สิ้นแสงแห่งตะวัน
ถึงครานั้นฉันเศร้าเงียบเหงาทรวง
คอยตะวันอ้อมข้าวหนาวเหมือนแม้น
คอยอ้อมแขนมีไหมใครคิดห่วง
หากทุ่งรักจักเห็นเป็นทุ่งลวง
ก็อยากหวงตัวรอคอยต่อไป
สุดโค้งคุ้งทุ่งทองอาบท้องฟ้า
สุดสายตาพาจิตคิดหวั่นไหว
ธรรมชาติทักถามความวิไล
แต่หัวใจฉันต้องกลับหมองตรม
นกน้อยยังมีคู่อยู่เคียงข้าง
ฉันอ้างว้างหวั่นไหวใจขื่นขม
ใจหนาวรักปวดร้าวกายหนาวลม
เมื่อผ้าห่มหัวใจฉันไม่มี
เดือนตะวันอ้อมข้าว...ยังหนาวเหน็บ
ยังต้องเจ็บต่อไปถึงไหนนี่
อยากอยู่ในอ้อมแขนคนแสนดี
กับเดือนที่อ้อมข้าว....ดาวดวงนั้น
.............................................
ขอบคุณภาพจาก พี่ อ.ลูกหว้าครับ อิอิ
คำสำคัญ (Tags): #เฮฮาศาสตร์
หมายเลขบันทึก: 148554เขียนเมื่อ 23 พฤศจิกายน 2007 07:23 น. ()ความเห็น (5)
จะต่อกลอนแต่ชั้นเชิงยังไม่มี ขอเอารูปสาวน้อยชาวดัตท์มาฝาก
ที่กระท่อมน้อยป๋ายนา "อ้ายโดด" ครับ
- ตามมาดู
- ต่อกลอนฝากไว้ก่อนนะ
- กลัวเผลอเขียนกลอนความรักออกไป
- อิอิอิอิๆๆ
ธ วั ช ชั ย
สวัสดีครับ
ฝากไว้สักหน่อย ;)
- พระจันทร์แจ่มแซมฟ้ามาทายทัก
- ชวนคนรักชมเดือนเลื่อนเวหน
- เห็นเดือนดอดกอดฟ้าไหมหน้ามน
- ดาวเกลื่อนกล่นหมางหมองร้องงอแงฯ
จบยังงี้ได้ยังไง งง...
- ขอบคุณครับพี่เอก
อิอิ - ภาพสวยมากเลยครับ ได้บรรยากาศมากเลย
- แต่ถ้าจะให้ดี ขอให้เห็นหน้าสาวดัชชัด ๆ จะดีมั่ก ๆ เลยครับ อิอิ
หนาว.....เหน็บหนาวหนาวใจไร้คนคู่
เหน็บ.....หนาวอยู่มิรู้วายน่าอับเฉา
เจ็บ.....จนชินมากี่ครั้งแล้วหนอเรา
อุ่น......ไอแดดก็ยังเหงาเศร้าระทม