ลปรร. มสช. กับกรมอนามัย (7) ประสบการณ์ AAR คุณวิมล

 

เธอผู้นี้ เป็นน้องเอ๊าะที่สุด ที่มีประสบการณ์มาแล้วอย่างโชกโชนกับภารกิจทั้งส่วนราชการ และนอกเหนือไปจากราชการ (อยากรู้ ต้องไป ลปรร. กันเธอนะคะ) เธอมีประสบการณ์ AAR ในมุมมองของความไม่เป็นมิตร มาเล่าสู่กันฟังละค่ะ

• ด้วยความที่พี่มีประสบการณ์ทำ AAR กับกรมอนามัย แล้วมีความสุข ในหน่วยงานนี้พอเข้าไปอยู่ด้วย เขาบอกว่า AAR ของเขามีความทุกข์ เขาไม่อยากทำเลย พอถึงเวลาเชิญมา AAR ทุกคนไม่ยอมเข้าห้อง ก็เป็นงง
• เพราะว่าถ้ากรมอนามัยต้องบอกกันว่า เอ้า AAR เร็ว เร็ว เข้ามา เข้ามา ก็ทันทีเลย
• ก็เลยอยากบอกว่า
• ... จริงๆ แล้ว มันก็ต้องมีการเตรียมคน คือ ต้องมีกติกา แล้วหัวหน้าก็ต้องเอาด้วย
• เราจะบอกเลยว่า เราจะไม่บอกชื่อ หรือบอกว่า งานนั้นเป็นคนผิด แต่เราจะเอาเป้าหมายของโครงการเป็นอย่างไร ไม่ได้ตามเป้าเพราะอะไร
• และทุกคนก็ต้องช่วยกันคิด ไม่ใช่แค่เจ้าของงานคิดนะ ทุกคนก็ต้องช่วยกันบอกว่า ถ้าจะทำให้ดีขึ้นกว่านี้ คุณจะทำอะไร
• ต้องตกลงกันเลยว่า ถ้าบอกว่า ถ้ามันไม่ดีตามเป้าฯ คุณต้องสามารถเสนอด้วยว่า ทางออกที่จะทำให้ดีขึ้น คือ อะไร
• และทุกคนที่เป็นเจ้าของงานไม่ต้อง defend และหัวหน้าที่นั่งฟังอยู่ด้วย ก็ไม่ต้องมาคอยจับผิด ไม่พูด นั่งจ้อง หรือไปบอกว่า ทีหลังไม่ต้องทำอย่างนี้ คือ ถ้าตกลงกติกากันได้อย่างนี้แล้ว clear กันในกติกาจบ มันก็จะได้
• และ AAR ก็จะมีส่วนที่ดี ที่จะชื่นชมตรงนั้น ทุกคนก็จะเบิกบานเวลาทำ AAR
• AAR ต้องมีกระบวนการเตรียมคน ก็ต้องมีวิทยากรหลัก 1 คน
• แต่ถ้ายังไม่มีความสนิทสนม สัมพันธ์กัน ก็ต้องหาคนที่กลางๆ ไม่ใช่ว่าเป็นฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง
• และต้องบอกให้ทุกคนทำใจ ทำอารมณ์ว่า เวทีนี้ไม่ใช่เวทีหาคนผิด
• หรืออาจจะเริ่มต้นด้วยการชื่นชมก่อนก็ได้ เริ่มต้นที่บรรยากาศความรู้สึกที่ประชุมที่ดีๆ เช่น วันนี้ประทับใจในเรื่องอะไรนะ การประชุมมีเรื่องดีดีอะไรเกิดขึ้นบ้าง อาจจะเรียกว่า Small talk หรือ Build อารมณ์ให้มันดีก่อน ถ้าสมมติว่าเขายังเคร่งเครียดอยู่
• คนที่จะทำ AAR ได้ ถ้าบรรยากาศในหน่วยงานที่มีข้อขัดแย้งกันบ้าง ก็ต้องอาศัยคนที่ค่อนข้างจะนุ่ม และเป็นกลางๆ ที่ทั้ง 2 ฝ่ายยอมรับได้ และก็ต้อง clear กติกาให้ชัด
• และผู้บริหารก็ต้องชัดด้วย เพราะบางทีผู้บริหารก็ลืมเหมือนกัน เราก็ต้องกระตุ้นผู้บริหารด้วยว่า ผู้บริหารลืมแล้ว ที่จะไปฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง คือ มันเป็นเรื่องที่ไม่ยาก แต่ก็ไม่ง่ายนักในระดับปฏิบัติ