นรกบนดิน


     ผมเคยรู้จักหน่วยงานของราชการหลายแห่ง ที่น่าทำงาน ด้วยบรรยากาศในการทำงาน เป็นใจให้คนร่วมกันพัฒนาศักยภาพของตนเอง ซึ่งเป็นการพัฒนาศักยภาพขององค์กรในภาพรวม ความตั้งใจในการทำงาน ความร่วมแรงร่วมใจในการทำงาน การมีเป้าหมายร่วมกัน แล้วช่วยเหลือซึ่งกันและกัน....สิ่งเหล่านี้เป็นสวรรค์บนดิน ด้วยความที่เราใช้เวลาในที่ทำงาน อาจจะมากกว่าเวลาที่เราต้องอยู่บ้านด้วยซ้ำ ดังนั้น การมีบรรยากาศในที่ทำงาน ที่เอื้อต่อการทำงาน และมีความสุขที่จะได้ทำงานอยู่ที่ทำงาน ก็ไม่ต่างจากการอยู่บนสวรรค์สักเท่าไร

     ผมเคยบอกหลายคนว่า ดูง่ายๆ ว่าองค์กรน่าอยู่หรือไม่ คือดูจากคนทำงาน หากมืดค่ำ ดึกดื่น หรือในวันหยุด เรายังพบคนมาทำงาน โดยไม่หวัง OT ล่ะก็ ให้นึกได้เลยว่า องค์กรนั้นน่าทำงานด้วย เพราะคนมีความสุขที่จะได้มาทำงาน แต่หากองค์กรใด ที่พอใกล้เลิกเวลางานแล้วคนก็เริ่มเก็บข้าวของ รีบกลับบ้าน วันหยุดหากไม่มีธุระจำเป็นก็ไม่อยากโผล่หน้ามาที่ทำงานแล้วล่ะก้อ.....ที่นั่นไม่น่าทำงานด้วยหรอกครับ

     ผมกำลังจะเล่าถึงหน่วยงานราชการแห่งหนึ่ง ที่อดีตเคยเป็นสวรรค์สำหรับคนทำงาน พวกเราทำงานด้วยกัน ด้วยความร่วมแรงร่วมใจกัน เป้าหมายของหน่วยงาน ได้จากการระดมความคิดเห็นร่วมกัน กำหนดเป้าหมายร่วมกัน ทำงานกันเป็นทีม ช่วยกันอย่างเต็มกำลัง ในการขับเคลื่อนหน่วยงานไปอย่างมีประสิทธิภาพ พวกเราไม่เคยเบิก OT กัน แม้จะต้องทำงานกันดึกดื่น หรือมาทำงานต่อในวันหยุด ซึ่งมีบ่อยมากที่วันหยุด พวกเรามาเจอกันพร้อมหน้า โดยไม่ได้นัดหมาย แล้วก็มีความสุขในการทำงานร่วมกัน.....สิ่งที่เป็นการันตีความน่าอยู่ของหน่วยงานนี้ ก็คือ ความทรงจำที่ดีของคนในที่ทำงานด้วยกัน ที่คงไม่ลืมช่วงหนึ่งของชีวิตที่ทำงานด้วยความสุข และโล่ประกาศเกียรติคุณว่าเป็นหน่วยงานดีเด่น  2 ปี ซ้อน เป็นหน่วยงานตัวอย่างที่หลายๆคน ที่ได้พบเห็น คงอยากจะมาทำงานด้วย.....แต่นั่นเป็นอดีตไปแล้วครับ.....สิ่งที่ผมเล่าให้ฟังนั้น ได้ผ่านไปแล้ว.....เราคงย้อนเอากลับมาไม่ได้ ได้แต่ประทับไว้ในความทรงจำตลอดไป....ปัจจุบันที่นั่น เป็นนรกบนดิน.....ด้วยสิ่งที่ปรากฎ ไม่มีวี่แววของความร่วมแรงร่วมใจทำงานเป็นทีมเช่นเดิม ต่างคนต่างทำ หากไม่จำเป็น ก็ไม่ต้องทำ ทุกคนรับผิดชอบเฉพาะหน้าที่ที่ควรต้องทำ ......ก็เพียงเท่านั้น......ส่วนความก้าวหน้า เป็นเรื่องที่ไม่ต้องไปพูดถึง หากคุณไม่ใช่เด็กของเขา......

     การเปลี่ยนแปลงคนหนึ่งคนเข้ามาเป็นหัวหน้าหน่วยงาน สร้างให้เกิดการเปลี่ยนแปลงมากมายภายใน ทำลายความกลมเกลียว สามัคคี และบรรยากาศในการทำงานโดยสิ้นเชิง ด้วยการเน้นการทำงานที่ลูกน้องต้องเอาใจหัวหน้า ทำตามที่หัวหน้าสั่ง ไม่ว่าสิ่งนั้นจะขัดแย้งกับความเห็นของคนส่วนใหญ่ ใครจะคุยอะไรกันมา ไม่สนใจ เมื่อหัวหน้าไม่เห็นด้วย เป็นอันว่าทำไม่ได้ การปฎิบัติงานที่เคยมีอิสระในการคิด การทำ กลับกลายเป็นว่า ทุกอย่างต้องผ่านการเห็นชอบ ถ้าไม่เห็นชอบก็ไม่ได้ทำ

     การโปรโมท คนของตัวเอง ให้ได้สองขั้น หรือขั้นครึ่ง ทุกปี โดยไม่ได้มองจากผลงานที่เป็นจริง ช่วยบั่นทอนกำลังใจและความตั้งใจทำงานของคนส่วนใหญ่ลงไปได้อย่างมาก ความรุ้สึกทุ่มเท ในการทำงาน หมดสิ้นไป พวกเขาเหล่านั้น กำลังถูกทำลายจิตวิญญาณ แห่งการทำงานไปอย่างสิ้นเชิง คุณจะรู้สึกอย่างไร ถ้าคนที่ตั้งใจทำงาน แล้วไม่ได้รับการพิจารณาอย่างเป็นธรรม และถูกเอาเปรียบ ริดรอน สิทธิ์ เสรีภาพ หรือแม้กระทั่งสิทธิ์ที่พึงได้จากการเลื่อนขั้นปกติในระบบราชการ แล้วเอาไปให้คนของตัวเอง ที่ทำงานวิจัยให้ตัวเอง โดยมีส่วนร่วมในงานประจำของหน่วยงานน้อยลง และทำอย่างนี้ให้เห็นบ่อยๆ

     การพูดจากับคนในหน่วย สองคน ไม่เหมือนกัน ทำให้เกิดปัญหาขัดแย้งระหว่างคนในหน่วยงาน ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ที่เกิดขึ้นบ่อยๆ จนเมื่อสองคนได้มาคุยกัน ถึงรู้เรื่องว่า ได้รับข้อมูลมาไม่เหมือนกัน สิ่งเหล่านี้กลายเป็นเรื่องปกติในที่ทำงานแห่งนี้.......

     ถ้าจะให้ผมพูด ยังมีได้อีกเยอะ .........เรากำลังมอง งูที่กำลังกินกบอยู่ในบึงน้ำแห่งหนึ่ง โดยได้แต่ยืนดู ผู้มีอำนาจทั้งหลาย ก็ได้แต่ยืนดู เห็นกับตา แต่ก็ไม่ได้แสดงทีว่าอันใดในการแก้ไข อาจด้วยเกรงว่า ถ้าไปยุ่งกับงู อาจถูกงูฉกทำร้ายได้ ปล่อยให้งูกินกบได้ตามความพอใจ หรืออาจจะคิดว่า กบ ยังไง ก็ต้องเกิดมาเป็นอาหารของงู ก็ปล่อยให้งูกินไปเถิดตามเวรตามกรรมที่สร้างสมกันมาแต่ชาติปางก่อน.....

     ผมได้แต่เสียดาย สวรรค์ในที่ทำงาน.....ที่ปัจจุบันกลายเป็นนรก....แล้วยังไม่รู้ว่าจะเป็นนรกอย่างนี้ ไปอีกนานเพียงใด......ใครรู้บ้าง....ช่วยตอบที

    

คำสำคัญ (Tags): #ราชการ
หมายเลขบันทึก: 145189เขียนเมื่อ 9 พฤศจิกายน 2007 10:57 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม 2012 13:45 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (20)

อ่านแล้วได้แต่เศร้าใจนะพี่ไมโตที่รัก รู้สึกหดหู่และน่าเสียดายกับสวรรค์แห่งนั้น แล้วก็มานั่งคิดว่า ถ้าเราเข้าไปอยู่ในสถานที่แห่งนั้น เราจะเป็นยังงัยนะ  เราจะเป็น กบอ้วนๆที่รอดจากพญางูไดไม๊ล่ะเนี๋ย (สงสัยจะรอดยาก เพราะตัวใหญ่ อุ้ยอ้าย กระโดดหนีไม่ทันค่ะ)

กบอ้วนอย่างหนูก็ได้แต่ให้กำลังใจอยู่ใกล้ๆนะค่ะ สู้ สู้ค่ะ

สวัสดีค่ะคุณไมโต....

  • ไม่เสียแรงที่รอคอยบันทึกที่โดนใจมากๆ
  • มีค่ะ  ที่ทำงานที่มีคนทำงาน ตั้งแต่ยังมึด  และทำจนมึดค่ำ  แต่ไม่หวัง 2 ขั้น
  • แต่กลับถูกผู้บริหารบริหารและคณะบริหาร สั่งปิดตึก และกล่าวหาว่า..ใช้ไฟโรงเรียนเปลือง 
  • ขอยืนยันว่า..มี..มีจริงค่ะ

สบายดีนะคะ

  • เคยถูกขังไว้บนตึกเพราะทำงานจนลืมเวลาคะ
  • ต้องเดือดร้อนใครต่อใครให้เอาบันไดมาพาด
  • ปีนลงมาจากกันสาดชั้น 2 ในชุดทำงาน
  • ------------
  • นอกจากไม่ได้ความดีความชอบแล้วยังได้รู้ว่า
  • กูญแจมีแค่ดอกเดียว...
  • จึงเป็นเรื่องโกลาหลหากไฟไหม้ยามค่ำคืนจะทำอย่างไร
  • .........
  • ตอนนี้ไม่ต้องห่วงเตรียมเชือกไว้โรยตัวแล้วคะ..อิอิ

พ่อหมูอ้วนเพื่อนรักของฉัน

  • ฉันไม่อยากบอกว่าที่พ่อเล่านั่นน่ะ...ฉันผ่านมาแล้ว  เมื่อเกือบๆสองปีก่อน....ทุกอย่างที่พ่อพูด  เหมือนถอดจากสถานที่เดียวกัน(หรือพ่อเห็น...ฮึ)...ตอนเย็นไม่เป็นอันกลับบ้าน..จนมีคนมาแซวว่าจะทำห้องพักให้อยู่กันที่ทำงาน....เลิกจากงานประจำก็เข้าห้องคุณภาพ  คุยกัน   หยอกล้อกัน   เอางานคุณภาพมาว่ากันนอกเวลา...
  • ....แล้วสวรรค์นั้นก็หายไป....เลิกงานก็คว้ากระเป๋ากลับบ้าน....น้องเก่งๆของฉันที่ปั้นมากับมือ  ได้ใจมาแล้วทั้งยวง  หลายต่อหลายคนกระเจิง....ผู้บริหารทำลายมันด้วยมือของเขาเอง.....
  • นั่นเป็นที่มาของฉันในการหาสวรรค์ใส่ตัว....แล้วฉันก็พบG2K....ฉันได้ใช้วิกฤติเป็นโอกาสอันดี....ไม่มีใครรู้ว่าฉันทำเพื่อชดเชยอะไร...แต่พ่อได้บรรยายในส่วนนั้นของชีวิตฉัน....มันเหมือนเป็นเหตุการณ์เดียวกันเลย.......(ไม่แปลกหรอกที่คนเกิดก่อนจะพบ  ประสบก่อน)
  • ....แต่พ่อไม่ต้องกลัว...ทำดีย่อมมีคนเห็น...ใจเรานั้น  นั่นแหละที่เห็น...คนอยู่สูงกว่า  จิตใจดีกว่าเท่านั้นที่เห็น...คนระดับความคิด  ความรู้สึกจิตใจต่ำกว่า...ไม่เห็นหรอก...พ่อเชื่อฉัน...สวรรค์มีตา....รอวันฟ้าใส....มันมีมาแน่นอน....ในไม่ช้า
  • ตอนนี้ฉันถูกเรียกกลับมา....แล้วมันจะฟื้นขึ้นไหม...ฟื้นเมื่อไหร่...ไม่รู้...รู้แต่ว่าต้องเหนื่อยกว่าเดิมหลายเท่าตัวนัก..

         ....ฉันจะคอยให้กำลังใจคนในที่ทำงานนั้นเสมอ....เพื่อนรัก.

หนู moi

  • ไม่มีอะไรหรอก หนู moi พี่เพียงแต่สะท้อนภาพที่ได้พบเห็นให้ฟังเท่านั้นเอง
  • เสียดายสวรรค์บนดิน และความรู้สึกที่ดีของคนที่เคยทำงานร่วมกัน
  • พี่เข้าใจจ้า ว่าพระอาทิตย์มีขึ้น ก็ต้องมีตก .....เมื่อมีตก ก็ต้องมีขึ้น ....เป็นธรรมดาของโลก....เพียงแต่ว่า.....ทำไม ราตรีนี้ จึงยาวนานนัก......

ครูอ้อย

  • ผมคิดว่าภาพที่ผมสะท้อนให้ฟังนี้ คงพบได้ทั่วไปครับ โดยเฉพาะในสถานที่ราชการ ไม่เช่นนั้นแล้ว ราชการคงก้าวหน้ากว่านี้อีกมากครับ
  • การก้าวขึ้นไปมีอำนาจของผู้ที่ไม่มีคุณสมบัติเหมาะสมที่จะเป็นหัวหน้าคนนั้น ไม่ใช่ความผิดครับ แต่เป็นความสูญเสียของหน่วยงานนั้น เพราะหัวหน้าที่แย่ 1 คน ทำลายความรู้สึก ความตั้งใจ ความสามัคคี ของคนในหน่วยงาน อันเป็นการทำลายอนาคตที่ดีของหน่วยงานนั้น ครับ ซึ่งน่าเสียดายครับ ที่ระบบราชการไทย อุดมไปด้วยผู้มีอำนาจประเภทนี้ ก็เลยไม่แปลกครับ ที่คนในราชการจะเลือกกินก๋วยเตี๋ยวน้ำตอนเช้า กับเกาเหลาตอนเย็น

คุณ naree suwan

  • ฟังจากเรื่องราวของคุณ naree suwan แล้วน่าอันตรายจัง .....หากเกิดเหตุสุดวิสัยขึ้น....
  • ยังไงก็ลองคิดถึงเรื่องความปลอดภัยในที่ทำงานด้วยครับ......

แม่แมงมุมเพื่อนรัก

  • ราชการไทย มักอุดมไปด้วยผู้มีอำนาจอย่างนี้ไง แล้วไม่รู้เป็นยังไง คนพวกนี้มัก รู้ อยู่ และที่สำคัญมักก้าวหน้าดีเสียด้วยสิ ชาติก่อนคงเคยทำบุญเอาไว้เยอะมั้ง แต่ถ้าชาตินี้ไม่สะสมบุญเพิ่มละก้อ หมดบุญเก่าเมื่อไร .....คงมีคนอยากเห็น......เยอะเชียวล่ะ

อ่านข้อความที่พี่ mito เขียนแล้วรู้สึกเห็นใจพี่และผู้ร่วมงานอีกหลายๆๆคนที่มีจิตวิญญาณในการทำงานที่ดี แต่กลับต้องมาเจอกับงูร่วมงานแย่ๆๆแบบนั้น ก้อขอเป็นกำลังใจให้พี่ยืนหยัด ต่อสู้กับอำนาจแห่งอยุติธรรมให้ได้ ด้วยพลังแห่งความดี และพลังจิตวิญญาณของข้าราชการไทยผู้หนึ่งที่ได้ทำประโยชน์ต่อหน่วยงานที่เรารักมาเป็นเวลานาน สักวันนึงสวรรค์คงประทานพรให้เรา และทำลายอำนาจมนต์ดำ ที่ทำลายขวัญและกำลังใจของคนดีๆๆเป็นแน่ เฮ้ย!! ในโลกนี้แม้ยังคงเหลือความยุติธรรมอยู่บ้าง แต่มันก้อน้อยมากๆๆ  ที่คำๆๆนี้ จะถูกหยิบยื่นให้กับคนที่ทำประโยชน์ต่อส่วนรวม ก้อขอเป็นกำลังใจให้พี่ mito ฝ่าฟันคลื่นก้อนโต้โตก้อนนี้ให้ได้นะคะ

สวัสดีดีครับพี่ไมโตะคุง

บ่นมาไกลเลยนะครับ

ผมยังเชื่อเสมอว่า เราสามารถเลือกได้ครับ ขึ้นอยู่กับว่า เราจะเลือกนาย เลือกงาน หรือเลือกอะไรก็ตามแต่ครับ ถ้าเราเข้มแข็งซะอย่าง สามัคคีกันให้มากกว่านี้อีกนิด เราชนะครับ

ชนะของผมมี 2 นัยยะนะครับ

อันแรกคือ เราเลือกนายได้ เราชนะ เรามีความสุข

อันที่ 2 คือ เราเลือกสิ่งที่เราต้องการไม่ได้ แต่เราอยู่ได้ด้วยการทำงานของเราไปเรื่อยๆ ตราบเท่าที่ยังไม่มีใครมารังแกเรา หรือเขาไม่มารังแกเรา แล้วก็รอเวลาอาทิตย์ตกดินอีกรอบ แบบนี้เรียกว่าชนะอยู่ที่ใจครับ ฮา

เอ๊ะ นี่ผมสอนสังฆราชรึเปล่าน๊า

น้องโซดาไฟ

  • พี่เพียงแต่เก็บเรื่องราว ที่เคยประสบพบเห็น มาเล่าสู่กันฟัง เท่านั้นเอง ไม่มีอะไรในกอไผ่หรอกจ้า

หมอแป๊ะครับ

  • ขอบคุณครับ สำหรับคำแนะนำอันมีค่าของหมอแป๊ะ ที่ผมเองก็อยากฝากไปถึงหลายคนเหมือนกัน....ก็อย่างว่าแหละครับ....ทำไมราตรีนี้จึงยาวนานนัก......
  • ปัจจุบัน ผมมีความสุขดีครับ ได้ทำในสิ่งที่อยากทำ และสนุกกับสิ่งที่ต้องทำ เพียงแต่มองหน้าเพื่อนๆ แล้วสงสารครับ

 

อ่านแล้วเข้าใจความรู้สึกจริงๆค่ะ น่าเห็นใจคนที่ยังคงต้องทนอยู่กับสภาพเช่นนั้นจริงๆ และเชื่อว่าน่าจะมีหน่วยงานอีกมากมายที่ตกอยู่ในสภาพเดียวกันนี้นะคะ อย่างที่ว่านั่นแหละว่า ไม่งั้นเมืองไทยคงเจริญกว่านี้เยอะเลย คนดีๆที่ทำงานอย่างไม่หวังผลตอบแทนเกินเหตุก็คงมีกำลังใจ ได้ทำงานมีประโยชน์เยอะแยะกันไปแล้ว

พี่โอ๋เชื่ออยู่อย่างว่า กฏแห่งกรรมมีจริงค่ะ ถ้าเราไม่อยากให้ความรู้สึกว่าราตรีนี้ยาวนานนัก สิ่งที่จะทำได้ก็คือ ทำใจให้เรียนรู้กับสถานการณ์ที่เป็นอยู่ มั่นคงในจุดยืนของตัวเราเอง เห็นแล้วว่ามีคนทำได้ค่ะ ชื่นชมอยู่ คนบางคนทำบุญมาเยอะจริงๆแหละค่ะ เขาอาจจะไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่า สิ่งที่ตัวเองทำก่อให้เกิดอะไรขึ้นบ้าง ต้องแผ่เมตตาให้เขาเยอะๆนะคะ จะได้เพิ่มบุญให้เรา อย่าไปให้สิ่งที่เขาทำมาเผาผลาญจิตใจเราได้ (พูดง่ายแต่ทำยากมากๆๆๆๆค่ะ พี่โอ๋เข้าใจและเห็นใจจริงๆ)

พี่โอ๋

  • ขอบคุณมากครับที่เข้าใจ และคอยให้กำลังใจเสมอ
  • ผมเองตอนนี้ก็ไม่ต่างไปจากการยืนดูงูกินกบเหมือนกัน เมื่อก่อนก็ยืนดูอยู่นิ่งๆ ดูงูค่อยๆกินกบไปทีละตัวแล้วก็ปลงอนิจจัง...มันเป็นเวรเป็นกรรมของแต่ละคน แต่ในที่สุดผมก็รู้ว่าการอยู่นิ่งไม่ใช่การแก้ปัญหา และผมก็ไม่คิดที่จะอยู่นิ่งอีกต่อไป....อย่างน้อยก็เอาก้อนหินเขวี้ยงงูบ้างก็แล้วกัน ให้งูได้รู้บ้าง จะทำอะไรก็มีคนเห็นอยู่นะ
  • เอ  สมาชิกคนสำคัญของดิฉัน หายไปไหนนานหนอ
  • หายไปได้อย่างไรค่ะ
  • ใครรู้ช่วยตอบด้วยค่ะ

ตอนนี้คุณ Mitochondria เธอกำลังอยู่ที่แดนปลาดิบ ปฏิบัติภารกิจในฐานะนักศึกษาปริญญาเอกอยู่ค่ะ คิดถึงอยู่เหมือนกันเพราะปกติอยู่ที่โน่นจะได้ข่าวคราวของเธอผ่านบล็อกบ่อยกว่าตอนอยู่เมืองไทยที่ได้เห็นหน้าเห็นตากันบ้าง แต่มาครั้งนี้หายไปนานเชียว มีแว้บๆบ้างน้อยครั้งมาก มาช่วยหยอดว่าคิดถึงไว้ตรงนี้ด้วยคนค่ะ คุณอร

เคยเจอยิ่งกว่านี้..ละตำแหน่งจากเมืองนอก (สอนอยู่ในมหาวิทยาลัย)จะกลับไปอยู่เมืองไทย (สอนในมหาวิทยาลัยเหมือนกัน) เงินเดือนไม่ต้องพูดทำงานไม่เคยเห็นเงิน..ท่านเห็นว่าคงจะเกินหน้าหรือขยันเกินไปบอกกันว่าไม่ผ่านมติกรรมการทั้งๆที่กพ.พิจารณาขั้น

เงินเดือนจากระดับ๔เป็นระดับ๑๑(ผู้เชี่ยวชาญพิเศษ)เพราะสอนอยู่ต่างประเทศหลายปีดีดัก...เลยต้องคิดเอาเองว่าบ้านเมืองนี้ การเมืองนี้ (เมืองไทย) ฟอนเฟะอย่างนี้แล้วจะเป็นอย่างไร.....

  • คิดถึงค่ะ
  • หายไปไหนค่ะ
  • ปีใหม่แล้วขอให้คุณไมโตและครอบครัวมีความสุขมากๆ ค่ะ

เห็นด้วยว่าคนที่มาเป็นผู้บริหารมีส่วนสำคัญมากมากที่จะทำให้ที่ทำงานกลายเป็นสวรรค์หรือนรกนะคะ

  • ดีใจเจอพี่ไมโต
  • เย้ๆๆๆ
  • มาให้กำลังใจก่อน
  • ทำงานเพื่อความสุข
  • ผู้บริหารไม่ได้อยู่กับเราตลอดไปครับ
  • คิดแบบนี้จะสบายใจครับ

เย้พี่ไมโตมาอีกแล้ว สบายดีไหมครับ คนใกล้ตัวเป็นอย่างไรบ้างครับ

  • คงมีสักวันนะคะที่นรก จะกลับกลายเป็นสวรรค์ แต่บางครั้งก็ต้องอาศัยเวลาเป็นเครื่องปลอบใจค่ะ
  • ทุกที่ที่ทำงานเป็นเรื่องธรรมดา อยู่ที่ตัวเราจะฟันฝ่าเหตุการณ์นั้นไปได้อย่างไร และขอบอกว่าอย่านำมาใส่ใจมากนัก เพราะจะไม่เป็นผลดีต่อสุขภาพจิตเรานะคะ ถือว่า "คนเรา ใครทำอย่างไรก็จะได้อย่างนั้น ขึ้นอยู่กับกฎแห่งกรรม" ค่ะ ขอเพียงว่า ชาตินี้เราได้ทำดีที่สุดแล้ว ไม่ใช่ปลอบ แต่นี่คือ สัจจธรรมของความเป็นจริงนะคะ...ในที่สุดเราก็ต้องอยู่กับครอบครัวเราเท่านั้นค่ะ...เวลาเขาทำเขาจะไม่มารู้กับเราหรอกค่ะ เขาไม่แคร์ ไม่ใส่ใจ แต่เรากลับไปแคร์เขา เห็นไหมค่ะว่า เขาได้กำไร เราเสียความรู้สึก สู้ว่า เราก็ไม่ใส่ใจตอบกลับเท่านี้แหล่ะค่ะ "กฎแห่งกรรม"...
  • ผู้บริหารมาบางทีก็ตามวาระ เขาคงไม่อยู่กับเราไปจนตายหรอกนะคะ มีเยอะค่ะ ผู้บริหารแบบที่คุณกล่าว...เขาเต้นตามหัวโขนไงค่ะ หัวโขนหล่นเมื่อไร เขาก็จะทราบค่ะว่าเป็นอย่างไร...(พวกหลงตัวเอง หลงในอำนาจไงค่ะ)
  • เป็นกำลังใจให้ สู้ สู้ ต่อค่ะ
  • ขอบคุณครับ คุณขจิต ที่คอยติดตามให้กำลังใจมาโดยตลอด
  • และขอบคุณคุณบุษยมาศมากครับ ที่สำหรับกำลังใจที่มอบให้ ผมยังมีแรงสู้ครับ ตอนนี้เหตุการณ์เหล่านั้นผ่านไปหมดแล้วครับ เพียงแต่บันทึกไว้เตือนใจหลายๆคนถึงครั้งหนึ่งในอดีตของหน่วยงานหนึ่ง
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท