เรื่องเล่าจากเมล์ : ผมลาย ใครคิดว่าไม่สำคัญ
ดิฉันได้รับ forward mail ฉบับนี้ จากใครน้อ ที่อยู่แสนไกล เราลองมาอ่านกันนะคะ ดูสิว่า "ผมลาย ใครว่าไม่สำคัญ ตรงไหน"
ข้าพเจ้ารักการผายลม
การผายลมนับเป็นศาสตร์และศิลป อย่างหนึ่ง...
ข้าพเจ้าเรียนรู้มันมาตั้งแต่ยังเป็นเด็กตัวเล็กๆ
สิ่งที่ทำให้ข้าพเจ้าหันมาสนใจมันอย่างจริงจังก็คือ...
ลุงของข้าพเจ้าเอง...
ข้าพเจ้าจำได้ดี ตอนอยู่ประมาณประถมสี่...
ลุงของข้าพเจ้าได้ทำการผายลมอันน่าทึ่ง..
ท่านได้แบ่งลมออกเป็น 3 ช่วง 3 จังหวะ...
และปล่อยมันออกมา ในท่า ต่างๆกัน...
เหตุการณ์วันนั้นยังติดตาตรึงใจข้าพเจ้ามาจนทุกวันนี้...
ตั้งแต่นั้นมา ข้าพเจ้าศึกษาหาความรู้เกี่ยวกับการผายลม
ทั้งจากการอ่าน และการลองกระทำ...
ข้าพเจ้าศึกษาจนได้ค้นพบว่า
ในพื้นผิวต่างกัน และองศาของตูด..
มีผลทำให้เสียงที่ออกมา ทุ้ม แหลม ต่างกัน ในระดับองศาใด.. และพื้นผิวแบบไหน..
กลิ่น ก็สำคัญ...
ข้าพเจ้าศึกษาจนค้นพบว่า กินอะไรเข้าไป กลิ่นจะออกมาให้ความรุนแรงในระดับไหน..
ข้าพเจ้าชอบผายลมในลิฟท์
เนื่องด้วยมันเป็นที่อับ และมีคนแปลกหน้ามากมาย..
ข้าพเจ้าชอบมองสีหน้าของคนเหล่านั้น
ยามเมื่อพวกเขาได้กลิ่นรัญจวนที่ออกมาจากตูดของข้าพเจ้า..
น่าแปลก ทั้งทั้งที่มันโคตรจะเหม็น..
แต่กลับไม่เคยมีใครปริปากพูดเลยซักคน ว่า มันเหม็น
ข้าพเจ้ารู้สึกได้ถึงความเกรงอกเกรงใจกันในที่แคบๆแห่งนี้
ทุกวัน ก่อนจะเริ่มเข้างาน ลิฟท์ที่ออฟฟิศข้าพเจ้าจะมีคนเยอะมากๆ
ข้าพเจ้าแอบแฝงเข้าไปในลิฟท์
ก่อนที่จะกระทำการ "ตดสุ่ย" ออกมา
*ตดสุ่ย คือการตดแบบเบาๆ แทบจะไม่มีเสียง เสียงที่ออกมาถ้าเงี่ยหูฟังจะดัง สุ่ย เบาๆ ต้องมือโปรเท่านั้นจึงจะทำได้*
ในบางครั้ง ขณะที่คนกำลังพูดคุยกันอยู่ในลิฟท์
เมื่อข้าพเจ้าตดไปแล้วเสียงคุยจะเงียบลงทันที...
สีหน้าทุกคนจะเปลี่ยน.. แต่ไม่มีใครถามว่าใครตด...
เวลาผ่านไป...
ผู้คนเริ่มพูดถึงเรื่องกลิ่นแปลกๆในลิฟท์
ข้าพเจ้ารู้สึกภูมิใจเหลือเกินที่ไม่มีใครรู้ตัวตนที่แท้จริงของผู้ปล่อยกลิ่นนั้น...
เหมือนฮีโร่ที่แอบทำความดีโดยมีหน้ากากปิดบังหน้าตาที่แท้จริง...
จนกระทั่ง...
เช้าวันนี้ข้าพเจ้าแฝงตัวเข้าไปในลิฟท์ตามปรกติ...
ในขณะที่ข้าพเจ้ากำลังจะทำการตดสุ่ยนั้นเอง..
ข้าพเจ้าก็ได้กลิ่น.. เป็นกลิ่นเหม็นเน่ามากๆ..
ใครนะ มันบังอาจ ตดตัดหน้าฉัน!!
กลิ่นมันโคตรเหม็นอ่ะ..
ไอ้แว่นคนนั้น.. ไอ้อ้วนคนนั้น.. หรือหนึ่งในพวกผู้หญิงขี้เมาท์กลุ่มนั่น...
ข้าพเจ้าได้แต่เก็บความแค้นไว้...
มันทำให้ข้าพเจ้านอนไม่หลับ...
วันรุ่งขึ้น... เวลาเดิม...
ข้าพเจ้าเดินเข้าไปในลิฟท์พร้อมคนกลุ่มเดิม
ถึงแม้จะมีคนอื่นเข้ามาปะปนบ้าง..
แต่กลิ่นนั้นมันก็มาอีก.. กลิ่นเหม็นเน่าแบบเดิม...
ได้เลย กูรับคำท้า!!
ข้าพเจ้าคิดในใจ พร้อมกับปล่อย "ตดหัวขี้" ออกไป!!
*ตดหัวขี้ คือการตดเบียดอึ การตดโดยมีอึคาตูด กลิ่นเหม็นจะทวีความรุนแรงเป็น 2 เท่า!! *
ในลิฟท์ตอนนี้ กลิ่นตดของข้าพเจ้าและของบุคคลนิรนาม ตีกันตลบอบอวล อยู่ภายใน..
มันทำให้ผู้อื่นที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ถึงกับพาลจะอ๊วกแตกออกมา...
และในที่สุด!!
ข้าพเจ้าก็เป็นฝ่ายแพ้...
กลิ่นของบุคคลนิรนามนั่นรุนแรงกว่า.. และอยู่นานกว่ากลิ่นของข้าพเจ้า...
น้ำตาของข้าพเจ้าไหล...
พรุ่งนี้.. กูจะแก้ตัว...
เช้าวันนี้ข้าพเจ้ามาพร้อมกับความมุ่งมั่นที่จะเอาชนะ...
ที่เก่า.. เวลาเดิม... คนกลุ่มเดิม..
หัวใจข้าพเจ้าเต้นระส่ำในขณะก้าวเท้าเข้าไปในลิฟท์...
กลิ่นเดิมมาอีกแล้ว...
ข้าพเจ้าตัดสินใจใช้ท่าไม้ตาย!!
................
..........
......
"โหย ไอ้จอม มันเหี้ยมากเลย แม่งขี้ในลิฟท์อ่ะ"
"ไอ้จอม แม่งขี้แตกคาลิฟท์ โคตรเหม็นระยำเลย"
เสียงบ่นก่นด่าของคนในออฟฟิศยังคงเป็นไปอย่างต่อเนื่องยาวนานแม้เวลาจะผ่านเลยไปนานแล้ว
แต่ข้าพเจ้าไม่สนใจหรอก...
เพราะข้าพเจ้าเป็นผู้ชนะ...
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
ความเห็น (4)
ฮ่าๆๆๆ อ่านแล้วอ๊วกจะแตก อิอิอิอิอิอิอิอิ
จงโปรดจำไว้......เธอสูดลมรัก....ฉันเข้าแล้วเอย......อิอิ
ของคุณอัยการชาวเกาะ อ่านแล้วอ๊วกจะแตก แต่ของผม....รากแตกแล้วครับ.....แหวะ......อึ๋ยยยยยยย.......
อะไรเอ่ย
อยู่คนเดียวรู้ อยู่ 2 คนรู้ อยู่ 3 คนไม่รู้