เอามหาวิทยาลัยไปลงหมู่บ้านได้จริงหรือ ได้
ประสบการณ์ต่างๆในชีวิต ไม่ว่ายากหรือง่าย มันก็เป็นจุดเริ่มต้นของการเรียนรู้ ซึ่งเรียนรู้จากชีวิตจริง ความเป็นอยูจริงๆ ที่ไม่สามารถเรียนรู้ได้จากตำราเล่มไหนได้ ไม่มีวางขายทั่วไป ไม่สามารถซื้อได้ด้วยเงิน แต่ต้องแลกด้วยเวลาและหัวใจ เพราะมันเป็นมหาวิทยาลัยชีวิตที่ไม่มีวันปิดทำการ และในที่สุด ก็ได้ทำเป็นหลักสูตรขึ้นมาแล้วเพื่อทำความเข้าใจกับชีวิตตนเองให้มากขึ้น ก่อนที่จะวิ่งตามให้ทันโลกยุคโลกาภิวัตน์ ก็ได้เกิดมหาวิทยาลัยชีวิตขึ้นมา ตามแผนพัฒนาเศรษฐกิจแห่งชาติ เพื่อการพัฒนาคน หลักสูตรที่เรียนเป็นหลักสูตรศิลปศาสตร์บัณฑิต สาขาสหวิทยาเพื่อการพัฒนาท้องถิ่น เป็นหลักสูตรที่มุ่งสร้างทางเลือก และขยายโอกาสทางการศึกษาแก่บุคคลากรทั้งภาครัฐและเอกชน และภาคประชาชนในท้องถิ่น ให้สามารถเข้าใจชีวิต มีความคิดสร้างสรรค์ มีคุณธรรม จริยธรรม ตลอดจนพึ่งพาตนเองได้อย่างมีศักดิ์ศรี สามารถร่วมมือกันพัฒนาท้องถิ่นอย่างมีประสิทธิภาพ มีความรู้ มีทักษะ มีความเข้าใจในระบบเศรษฐกิจและสังคมที่ตนเองอยู่ สามารถนำความรู้ไปใช้ในการตัดสินใจ นำไปพัฒนาท้องถิ่นให้เจริญ และมีความก้าวหน้า และในขณะเดียวกัน ให้มีทักษะในการนำวิทยาการใหม่ๆและเทคโนโลยี่ใหม่ๆ คอมพิวเตอร์ มาเชื่อมโยง บูรณาการวัฒนธรรม ภูมิปัญญาท้องถิ่น เพื่อเสริมสร้างประสิทธิภาพในการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน
ไม่มีอะไรเกินเอื้อม ถ้าเรามีความมุ่งมั่นและมีเป้าหมาย ขอเป็นกำลังใจ ให้กับนักศึกษาทุกท่าน จงมุ่งมั่น และต่อสู้ในการเรียน ให้จบ เพื่อศักดฺศรีของการเป็นผู้นำ เราต้องทำได้
ใน คนรุ่นเก่าพัฒนา ว่าที่บัณฑิต โครงการมหาวิทยาลัยชีวิต มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร ศูนย์เรียนรู้อำเภอกระนวน จังหวัดขอนแก่น
ความเห็น (3)
สวัสดีครับ เป็นความรู้ที่อยู่ในตัวเราเอง แต่ยังไม่ได้เอาออกมาใช้ เป็นภูมิความรู้ที่อยู่ในตัวเราเองมากนะจะบอกให่
ขอบคุณครับผม
เพื่อศักดิ์ศรี.. อย่าให้รอเก้อนะ
คนเดินดิน พี่เล็กไปชวนเพื่อนแล้วนะ ทุกคนก็ติว่าไกลเกินไป และระยะนี้ บุญกฐินอยู่ทางบ้านก็มีเกือบทุกวัน ของนักศึกษาที่กระนวน ก็มึบุญกฐินเช่นกัน ก็ไปตรงกันกับวันที่ 13 พฤศจิกายน ไม่ต้องคอยพี่หรอกนะ บอกเลยว่ามันไกลเกินไป และไม่ชินทางชีวิตพี่ยังมีสิ่งที่จะต้องรับผิดชอบดูแล ค้าขายไปเที่ยวนานไม่ได้ ถ้าอยู่ใกล้ๆ สารคามนี้ก็ยังพอเดาทาง แต่ก็เคยหลงทางอยู่ในหมุ่บ้าน ซึ่งชื่อมันคล้ายกัน ก็เคยหลงทางมาแล้ว ทีนี้คนไม่ชินทางก็ไม่กล้าขับเร็วมันก็จะเหมือนเต่าคลาน ไปถึงงานก็คงเสร็จแล้ว เคยหลงมาแล้ว เคยไปไม่ทันงานมาแล้ว ขับรถไกล มันจะง่วงจะต้องมีคนมานวดหลัง นวดไหล่ให้ตลอดทาง เพราะกลัวหลับใน บางครั้งทนไม่ได้ นอนอยู่ป้อมยามตำรวจก็มี นอนพิงเบาะหลับงีบหนึ่ง คิดว่าใกล้ตำรวจแล้วปลอดภัย ก็หลับจริงๆ ตื่นมาค่อยยังชั่ว ก็ขับต่อไปได้อีก เคยมีประสบการณ์มาแล้ว เดินทางไกล
ขอบคุณทั้ง 2 ท่านนะ อยู่ใกล้ถ่ายรูปผ่านโกโตโนมาให้ดูด้วย เอาบุญมาฝากด้วยนะ บอกอาจารย์ซักวันหนึ่ง นักศึกษาต้องได้พบกันแน่นอน