ชีวิตที่ต้องเจรจาต่อรอง....
ช่วงนี้ฝนตกรถติดเส้นทางที่ใช้ประจำเส้นประตู 108 เปลี้ยนไป๋...ตั้งแต่มีโรงเรียนแถวๆนี้ ยิ่งฝนตกพ่อเจ้าพระคุณเอ๋ย...อย่าให้พูด
ยามฝนตก
...ผู้คนเอารถยนต์ออกมาวิ่งในถนนกันทุกบ้าน...รถมอเตอร์ไซด์โดนทิ้งให้เหงาหงอยอยู่ที่บ้านรถยนต์จึงเต็มถนนไปหมด...ต้องใช้เวลาเพิ่มขึ้นในการส่งลูกที่โรงเรียนอนุบาลที่มีชื่อเสียงแต่ถนนแค๊บ แคบ....
เช้านี้ดิฉั้นมีประชุมแต่เช้า...ปลุกหนูน้อยจากที่นอน...ลูกจ๋าวันนี้แม่ขอความร่วมมือหน่อยนะคะ..อย่างอแง..ทำตามที่แม่บอก...เพื่อเราจะได้ไม่หงุดหงิดใส่กันแต่เช้านะคะคนดี...
"ค่ะ"...เธอรับปากทั้งยังไม่ลืมตา....
แม่...หนาวจัง...ลูกขอไม่อาบน้ำได้มั้ย...
ได้ค่ะ...แต่ต้องแปรงฟัน...ล้างหน้า...ล้าง...นะคะลูก...
แม่....ฝนตกลูกขอไม่ใส่ถุงเท้าได้มั้ย...มันเปียก...ลูกไม่ชอบ
ไม่ได้ค่ะลูก...ฝนตกถุงเท้าจะช่วยเพิ่มความอบอุ่นให้หนู
...รถติดจังเจ็ดโมงครึ่งแล้วยังไปไม่ถึงไหนเลย...ลูกคงต้องไปรอแม่ที่ทำงานแม่ก่อนนะ...แม่ดูแล้วไม่น่าจะทันหากแม่ไปส่งลูกก่อน...
.....ไม่ได้เด็ดขาดแม่...คุณครูสั่งว่าอย่าไปสาย....
แม่ก็ไปประชุมสายไม่ได้เหมือนกัน...เอางี้นะคะแม่จะโทรไปบอกคุณครูก่อนว่า....ลูกขออนุญาตไปสาย...แม่ติดธุระ
....แต่ถ้า....วันนี้ถ้าลูกเขียนลายมือไม่สวยแม่อย่ามาโทษก็แล้วกัน...อยากไปส่งสายเอง
ดิฉั้นอดยิ้มไม่ได้...มันเกี่ยวกันตรงไหน...ไปส่งสายกับการเขียนไม่สวย....แม่ลูกสาวนักเชื่อมโยงของดิฉั้น
ว่าแล้วเธอก็ต้องมารอ...แม่ประชุมเสร็จ...แล้วจึงไปโรงเรียน
แม่....ไปส่งถึงห้องได้มั้ยลุกอายที่ไปสาย...แล้วไม่ต้องบอกครูนะว่าลูกไม่อาบน้ำ...เธอย้ำดิฉั้นเสียงเข้ม...
"ไม่ได้ค่ะ"...แม่ต้องรีบกลับไปทำงานเหมือนกัน..เชื่อแม่นะคะเดินไปเองไม่มีอะไรยากกว่าทุกวัน..."เชื่อแม่ซิ"....."แม่รักหนูนะคะ"...
ดิฉั้นมองดูเธอเดินไปจนลับตาจึงจากมา....ถามตัวเองว่าทำไมไม่เดินเข้าไปส่งลูกตามที่เธอร้องขอ...
ยามฝนตก
...ผู้คนเอารถยนต์ออกมาวิ่งในถนนกันทุกบ้าน...รถมอเตอร์ไซด์โดนทิ้งให้เหงาหงอยอยู่ที่บ้านรถยนต์จึงเต็มถนนไปหมด...ต้องใช้เวลาเพิ่มขึ้นในการส่งลูกที่โรงเรียนอนุบาลที่มีชื่อเสียงแต่ถนนแค๊บ แคบ....
เช้านี้ดิฉั้นมีประชุมแต่เช้า...ปลุกหนูน้อยจากที่นอน...ลูกจ๋าวันนี้แม่ขอความร่วมมือหน่อยนะคะ..อย่างอแง..ทำตามที่แม่บอก...เพื่อเราจะได้ไม่หงุดหงิดใส่กันแต่เช้านะคะคนดี...
"ค่ะ"...เธอรับปากทั้งยังไม่ลืมตา....
แม่...หนาวจัง...ลูกขอไม่อาบน้ำได้มั้ย...
ได้ค่ะ...แต่ต้องแปรงฟัน...ล้างหน้า...ล้าง...นะคะลูก...
แม่....ฝนตกลูกขอไม่ใส่ถุงเท้าได้มั้ย...มันเปียก...ลูกไม่ชอบ
ไม่ได้ค่ะลูก...ฝนตกถุงเท้าจะช่วยเพิ่มความอบอุ่นให้หนู
...รถติดจังเจ็ดโมงครึ่งแล้วยังไปไม่ถึงไหนเลย...ลูกคงต้องไปรอแม่ที่ทำงานแม่ก่อนนะ...แม่ดูแล้วไม่น่าจะทันหากแม่ไปส่งลูกก่อน...
.....ไม่ได้เด็ดขาดแม่...คุณครูสั่งว่าอย่าไปสาย....
แม่ก็ไปประชุมสายไม่ได้เหมือนกัน...เอางี้นะคะแม่จะโทรไปบอกคุณครูก่อนว่า....ลูกขออนุญาตไปสาย...แม่ติดธุระ
....แต่ถ้า....วันนี้ถ้าลูกเขียนลายมือไม่สวยแม่อย่ามาโทษก็แล้วกัน...อยากไปส่งสายเอง
ดิฉั้นอดยิ้มไม่ได้...มันเกี่ยวกันตรงไหน...ไปส่งสายกับการเขียนไม่สวย....แม่ลูกสาวนักเชื่อมโยงของดิฉั้น
ว่าแล้วเธอก็ต้องมารอ...แม่ประชุมเสร็จ...แล้วจึงไปโรงเรียน
แม่....ไปส่งถึงห้องได้มั้ยลุกอายที่ไปสาย...แล้วไม่ต้องบอกครูนะว่าลูกไม่อาบน้ำ...เธอย้ำดิฉั้นเสียงเข้ม...
"ไม่ได้ค่ะ"...แม่ต้องรีบกลับไปทำงานเหมือนกัน..เชื่อแม่นะคะเดินไปเองไม่มีอะไรยากกว่าทุกวัน..."เชื่อแม่ซิ"....."แม่รักหนูนะคะ"...
ดิฉั้นมองดูเธอเดินไปจนลับตาจึงจากมา....ถามตัวเองว่าทำไมไม่เดินเข้าไปส่งลูกตามที่เธอร้องขอ...
หมายเลขบันทึก: 144573เขียนเมื่อ 6 พฤศจิกายน 2007 14:20 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 21:22 น. () สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (4)
สวัสดีครับ...
ผมชอบฟังถ้อยคำการสนทนาของพี่จิ๊บกับลูกสาวมาก.. มีความเป็นเหตุเป็นผลแต่ปนด้วยอารมณ์ขัน ...
ใช่ครับ, ไม่มีอะไรยากกว่าทุกวัน.
....
ขอให้ทุกวันเต็มไปด้วยเรื่องง่าย ๆ ... งาม ๆ นะครับ
ที่ต่อรองเก่ง ไม่ทราบเจ้าตัวเล็ก หรือ ตัวใหญ่
โตขึ้นสงสัยจะเป็นทนายความ หรือผู้พิพากษา
แม่ลูกบ้านนี้มีอะไรน่ารัก และให้ข้อคิดเสมอ
ว่าแต่ความจริงคุณจิ๊บไม่ได้ส่งลูกแล้วมองตามเธอจนลับตาหรอกค่ะ แต่ประตูโรงเรียนปิด เธอจับลูกเธอโยนข้ามประตูไปเองค่ะ อุอุอุ
สวัสดีปีใหม่ค่ะคุณจิ๊บ
เจ้าตัวเล็กรึปล่าวค่ะที่ต่อรองอย่างนี้...น่ารักเชียว
ปีใหม่นี้ขออาราถธนาสิ่งศักดิ์สิทธิ์จงดลบันดาลให้คุณจิ๊บและครอบครัวมีความสุข สุขภาพแข็งแรง ตลอดปีและตลอดไปนะค่ะ
