ฉันมีแค่ลมหายใจที่รักคุณ : กระจกแสงจันทร์

ฉันมีแค่ลมหายใจที่รักคุณ...ตลอดไป

กระจกแสงจันทร์

การรักคุณ

เหมือนกับการทุบกระจกเงาตรงหน้าของตัวเอง

ฉันเลือกที่จะปฏิเสธความจริง

ที่สะท้อนออกมาอย่างอาดูร

ด้วยกลัวน้ำตาจะสะเทือนไหว

 

การไม่รักคุณ

เหมือนการใช้ฝ่ามือบังแสงอาทิตย์

ที่ไม่มีวันปิดได้  ด้วยเพราะความรักนั้นมากมาย

และยิ่งใหญ่เฉกเช่นดวงตะวัน

 

การไม่รักนั้น

จึงเล็กน้อยเพียงแค่ประกายแสงตะวันวิบวับ วูบเดียว

และ...

ฉันจะสามารถหลบหนีภาพเงาของคุณไปได้

ก็แค่เพียงชั่วคืนค่ำที่ดวงตะวันหลับใหลเท่านั้น

 

ฉันไม่ต้องการที่จะรับรู้ความจริงใดๆอีก

ถึงแม้จะรู้ว่าไม่มีทางที่ฉันจะหนีมันได้พ้น

แต่อย่างน้อย

ฉันก็มองไม่เห็นภาพสะท้อนที่อยู่ตรงหน้า

ไม่ได้เห็นน้ำตาตัวเองไหลรินอยู่บนกระจกแก้ว

 

กระจกบานที่เคยอยู่ตรงหน้า

มันได้แหลกละเอียดลงบนพื้น

น้ำตาที่แตกสลาย

สะท้อนพร่าเลือนอยู่บนกองเศษแก้ว

ฉันไม่อาจเห็นน้ำตาของตัวเองจนกระทั่ง

แสงจันทร์สาดเข้ามาทางหน้าต่าง

ฉันเห็นเงาระริกของน้ำหยดใสสะท้อนไหวไปมา

ฉันบอกตัวเองว่าไม่ได้ร้องไห้

แต่หยดน้ำตาหยดแล้วหยดเล่า

กลับ...กระจ่างอยู่กลางแสงจันทร์

 

เศษแก้วที่แตกสลาย

ไม่ต่างอะไรกับหัวใจของคนที่แตกสลาย

ร่างกายเย็นชา  จนไม่รู้สึกรู้สากับเศษแก้วที่บาดเท้า

หัวใจเจ็บช้ำ  จนไม่รู้สึกรู้สากับความรักที่บาดชีวิต

เลือดไหลรินออกมาจากสองเท้า

น้ำตารินมาจากหัวใจ

 

ฉันเอื้อมมือไปปิดหน้าต่าง

แม้แก้วหัวใจที่แหลกสลาย

มันจะกลับคืนมาเป็นอย่างเดิมไม่ได้

ก็อย่าให้แสงจันทร์

ได้สะท้อนความเจ็บปวดใดๆอีกเลย

   หนังสือฉันมีแค่ลมหายใจที่รักคุณ : โดยลูกปัด

[ครูอ๋อ]

• ห่างหายจากการนำเรื่องราวดีๆมาให้เพื่อนๆชาวG2Kได้อ่าน ไปซะหลายวัน ต้องขออภัยนะคะ
• จะพยายามนำเรื่องราวดีๆที่เป็นกำลังใจกับทุกๆคน เรื่องราวที่ให้ข้อคิดในเรื่องความรักจากหนังสือที่ได้อ่านมาแบ่งปันกันให้บ่อยกว่านี้คะ
• ที่ห่างหายไปเพราะงานเยอะมากๆ โรงเรียนปิดเทอมแค่ 5 วันเอง  เพราะต้องเปิดเตรียมความพร้อมรับการประเมินต่างๆในเทอม 2
• เหนื่อยกับงานแต่ก็ยังมีความสุขที่ได้สอนหนังสือ และมีความสุขกับความรักที่ยังคงอยู่กับเราในมุมเล็กๆของชีวิตเรา

 

[แผ่นดิน]

เราต่างเกิดมาเป็นทาวของความรัก

และความคิดถึงกันทั้งนั้น

[แผ่นดิน]

ขออภัยครับ...

มือไวไปหน่อย ..พิมพ์ในความมืดไปสะดุดบันทึกเร็วเกินเหตุ

ขออนุญาตแก้ไข ใหม่ นะครับ

.....

เราต่างเกิดมาเป็นทาสของความรัก

และความคิดถึงกันทั้งนั้น

....

ขอบคุณครับ

[ป.ปรมินทร์]

การได้รู้จักความรักทำให้ชีวิตมีค่า

ยิ่งรู้ว่ามีคนที่รักนั้นยิ่งมีค่ากว่า

กว่าจะรักเท่าวันนี้

กว่าจะฝ่าฝันอุปสรรคมาด้วยกัน แล้วทำไม่หล่ะ

แค่ความคิดแตกต่างทำให้คนเราเจ็บปวดได้เพียงนี้..

หากย้อนเวลาได้ก็ยังอยากมีความรักอยู่ดี

[ครูอ๋อ]

• ขอบคุณนะคะคุณ   2. แผ่นดิน   และคุณ 4. ป.ปรมินทร์  ที่แวะเวียนมาแลกเปลี่ยนมุมมองในเรื่องของความรัก