ความมีน้ำใจในการใช้รถ ใช้ถนน

ด้วยต้องเดินทางไปทำงานทุกวัน ทุกวัน ทำให้ต้องมีสมาธิการการขับรถยนต์มากพอสมควร และก็จักเห็นสิ่งที่เป็นความมักง่ายและเห็นแก่ตัว ด้วยคิดว่าก็ทางเป็นของฉัน ก็วิ่งตาม ๆ ฉันมาก็แล้วกัน คืออย่างนี้นะ ( คนที่ชอบอธิบายมักจะพูดอย่างนี้ ) มีเลนอยู่ 3 เลน เลนที่1 ที่ชิดริมซ้าย มอร์เตอร์ไซค์ วิ่งมา 1 คัน เลนที่ 2 มอร์เตอร์ไซค์ วิ่งมา 1 คัน รถใหญ่ ก็ต้องวิ่งเลน 3 ซึ่งโดยทั่วไปรถสามารถวิ่งได้สะดวกถ้ามีการให้ทางและปฏิบัติตามกฎจราจร ก็ต้องระวังกันไป บ่อยครั้งที่เห็นรถพยาบาล วิ่งแล้วเปิดไฟขอทางมา ถ้าหากเห็นจะรีบหลบให้ทันที แต่เท่าที่เห็นรถบางคันจะรีบเร่งเพื่อจะหนีให้ทัน รถพยาบาล ต้องวิ่งตามไปเรื่อย ๆ ก็ไม่ทราบว่า ผู้ที่ขับรถเร็วเพื่อเร่งไปข้างหน้า เขามีธุระที่รีบร้อน แต่ที่อยากจะบอกท่าน ๆ เป็นอย่างนี้ เช้าวันหนึ่ง ขับรถมาติดไปแดงเลนกลาง เลนขวาเลี้ยวขวา รถรอทางตรง 2 เลน ช่วงนั้นมีมอร์เตอร์ไซค์ ขับมาจอดข้างหน้ารถที่จอดรอไฟอย่างรวดเร็ว ก็นึกว่า เขาคงรีบ แต่อีกสักพัก รถพยาบาลวิ่งมาเลนซ้ายสุดที่ว่างเพื่อผ่านสี่แยก ไปโรงพยาบาลโดยเร็ว ซึ่งนึกชื่นชมความมีน้ำใจให้กับคนขับมอร์เตอร์ไซค์ 2- 3 คัน ที่หลบมา แต่ช่วงจังหวะนั้น ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ รถพยาบาลวิ่งเข้าสู่ทางแยก รถที่ได้ไฟเขียว ไม่ยอมให้ผ่าน ( เพราะรถคันนั้น ได้รับสัญญาณไฟเขียว ) รถพยาบาลต้องชะลอนิดนึง แต่ ก็ผ่านไปได้ โล่งในความรู้สึกของผม เพราะตอนที่ไปสอบเพื่อขอรับใบขับขี่ขับรถยนต์ จะมีอยู่ 1 ข้อ ที่แจ้งว่า ผู้ที่ขับรถอยู่ตามถนน หากว่าเห็นรถที่ติดสัญญาณขอทางทุกประเภท ต้องรีบให้ทางทันที ยกเว้น สุดวิสัยจริง ๆ

[ธเนศ ขำเกิด]

   ถ้าคนไทยมีวินัย เคารพกฎหมายมากกว่านี้  คงน่าอยู่เยอะเลย  เรื่องนี้ขอปรบมือให้มอเตอร์ไซค์เป็นพระเอกครับ