บทกวี ... ของคุณครู
ผมนั่งเปิดบันทึกเก่าที่เก็บเอาไว้ ตั้งแต่สมัยเรียนอุดมศึกษา เมื่อหลายปีก่อน พบบทกวีที่ .. คุณครูที่เคารพ... เขียนไว้เมื่อวันที่ผมเดินทางมาทำงานที่มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์
... วันที่จำต้องลาจาก จากโรงเรียนที่เป็นทั้งสถานที่เรียนเมื่อเยาวัยย์ และ เป็นสถานที่ทำงานให้ห้วงกาลหนึ่ง .... คุณครูผู้ที่เป็น ครูในวัยเรียน ครูผู้เป็นแรงบันดาลใจให้รู้จักการอ่าน การพูด และการเขียนบทกวี ผู้ชักนำสู่หนทางการเรียนรู้
... ในกาลหนึ่ง ครูผู้ที่กลายมาเป็นเพื่อนร่วมงาน ในห้วงเวลาที่ผมก็โอกาสได้เป็น ครู กับเขาด้วย ....
....บทกวีที่ ท่านเขียนให้ผม เป็นถ้อยคำที่งดงาม และมีความหมายเจาะลึกในใจผม และ ตรงใจเป็นที่สุด ... ภาษาในแวดวงเขาบอกว่า ... !!...อ่านขาด ..!!
ผมไม่รู้จะตั้งชื่ออย่างไรดี เพราะท่านไม่ได้ตั้งชื่อ แต่เป็นข้อเขียนที่เขียนให้ผม และ ผมก็เก็บไว้อย่างดีที่สุด ทั้งจดจำ จดจาร เอาไว้ในใจตลอดมา ลองมาชื่นชม งานกวีของครูของผม น่ะครับ
@ ทางยังไกล - ยังไปไม่ถึงที่
ขุมทรัพย์มี เปิดไม่ได้ ดั่งใจหวัง
มีเสบียง อย่ามัวเลี้ยง เสบียงกรัง
ภาระยัง อย่าช้าเกิน รีบเดินทาง
@ ยังมืดมัว ทั่วทิศ ยังปิดกั้น
จงมุ่งมั่น อดทน จนฟ้าสาง
โน่นเห็นไหม ดาวเหนือ แสงเรื่อราง
รีบก้าวย่าง ตามไป ที่ไกลลิบ
@ วิปโยค โศกสุม ที่รุมเร้า
น้ำตาเจ้า จงกลั่นไว้ ได้ดื่มจิบ
เอาเหน็บหนาว ร้าวหวัง พลังทิพย์
หยิบเถิดหยิบ....หัวใจ มาใส่รัก
@ มี " มณเฑียร " - ปราสาทราชฐาน
จงเบิกบาน เพ่งไว้ ได้ประจักษ์
ได้เป็นครู ยิ่งค่า ราคานัก
ช่วยพิทักษ์ " สุขกุล " ไว้อุ่นทรวง
ครูยรรยง แก้วใหญ่
12 มี.ค.47
ทุกวันนี้ผมยังคงติดต่อกับคุณครูของผม ครูยรรยง แก้วใหญ่ หรือที่แวดวงคนเขียนกวีท้องถิ่น จ.กระบี่ รู้จักกันในนาม " ครูเข้ม ณ เขานม"
ปัจจุบันท่านออกจากข้าราชการครู ใช้ชีวิตอยู่กับงานเขียน การฝึกปฏิบัติและทดลองรูปแบบชีวิตที่เชื่อ สอนหนังสือ และสร้างสรรค์กิจกรรมให้กับเยาวชนในท้องถิ่น จ.กระบี่ ...หลายครั้งผมก็มีโอกาสกลับไปร่วมงานกับท่านอยู่เนือง ๆ ...
ขอบคุณครับ ครู ที่เป็นส่วนหนึ่งให้ผม มีวันนี้
ความเห็น (2)
สวัสดีคะ
พอนั่งนึกถึงคุณครู ก็ นั่งขำๆ ตัวเองคะ ที่เคยไม่ตั้งใจเรียน ที่จริงแล้ว พอเรามาเป็นครู เราก็ขำดีคะ มันเป็นสัจธรรม จริงๆๆคะ
สวัสดีครับ คุณ
