การเรียนรู้...บูรณาการสู่การทำจริง(จากงานวิสัญญี)
แต่ก่อนใครถูกบอกให้ทำ HA ก็แทบจะเป็นบ้าเป็นหลัง และเป็นไก่ตาแตกเมื่อผู้สั่งบอกไฟเขียว...ให้ผู้ประสานลุยไปเลย...
เป็นผู้ประสานงานไม่มีอำนาจสั่งการนั่นเป็นสิ่งที่ดีที่ทำให้ต้องใช้เทคนิคต่างๆ วางระบบ วางแผน และเพียรพยายามเอาผลงานที่เขาทำกันอยู่แล้วมาผูกเป็นเรื่องตอบให้คนอ่านเค้าอ่านรู้เรื่องและเห็นจริงตาม ว่าเราทำได้คุณภาพจริงๆ....น่าไว้ใจ(ตามแบบประเมิน)....จนผ่านการรับรองคุณภาพ...เก่งไหม๊....(ทำไปประสาลูกทุ่ง)
ทำมาได้จนสำเร็จ.... เรื่องถึงบางอ้อ....เมื่อมาตีโจทย์คำว่า “คุณภาพ” แตก.....กว่าจะตีโจทย์แตกก็อ่านแล้วอ่านอีก...ทั้ง HA ของ พรพ. ทั้งหนังสือคุณภาพทั้งหลาย ทั้งเรื่องพัฒนาองค์กร คุณภาพเอกชนก็มี เรื่องของคน ปัญหาคน งาน ปัญหางาน....สารพัด....
โจทย์แตกที่ว่าคือ....การประกันคุณภาพของเรานั้น...เป็นเรื่องที่เราทำเอง ที่บ้านเราเอง เพื่อบอกใครๆว่าทีมเราให้บริการผู้ป่วยที่ได้รับความปลอดภัยอย่างไร...จากปากของเรา.....
ถ้าเราไม่แน่จริง... ยังไม่พร้อมก็ไม่ควรประกัน ทำแค่ “แนวทางการทำงาน”ก่อนก็พอ ไม่งั้นคนที่ทำงานด้วยจะตายเอา(ถ้าเขายังไม่พร้อม) การเตรียมคนจึงป็นสิ่งสำคัญ...แต่หากเป็นมาตรฐานทางวิชาชีพน่ะ...ประกันไปเลยค่ะ ให้บรรดาผู้ที่ชอบออกนอกลู่นอกทางหวนกลับมาปฏิบัติตามมาตรฐานซะบ้าง
กลุ่มงานทั้งหลายที่หน่วยงานมีขึ้นมานั้นต้องตอบโจทย์ขององค์กรได้ว่า...สอดคล้องกับเป้าหมายใดขององค์กร....
เอาละซี...ตอนทำคุณภาพใหม่ๆนั้นเป้าหมายก็ไม่มี....เอาที่ไหนมาล่ะ....ไม่มีให้เห็นเป็นลายลักษณ์อักษร
ในตอนนั้น(สำหรับฉัน)..กางตำราเลย...(เชื่อมั่นว่าคุณภาพของวิชาชีพเรา..มันหนีไม่พ้นวิชาการที่ทันสมัยหรอก) ฉันก็เลยอ่านๆๆๆ...แล้วพูดคุยกันในทีมว่าตกลงประมาณนี้ก่อนไหม....นั่นคืออดีต....อดีตที่ทำเป้าหมายองค์กรตามหลังกิจกรรม....
แล้วก็พบอมตะของแนวคิดทางคุณภาพงาน...คือการถามตัวเราเอง ว่างานเราคืออะไร(กิจกรรมที่ทำบวกกับเป้าหมาย) ทำอย่างไรให้งานของเรามีคุณภาพอย่างเป็นรูปธรรม เราเทียบคียงกับที่อื่นๆที่ศักยภาพพอๆกับเราแล้วเป็นอย่างไร....และหากจะยกระดับ(ที่ติดออกโม้)สักหน่อยก็คงมองว่า งานของเราเมื่อเทียบกับอินเตอร์แล้วเป็นอย่างไร....
สุดท้ายมันก็อยู่ที่ว่า ตัวเราจะตั้งเป้า เฝ้าฝันไปไกลขนาดไหน...แต่อย่าลืมว่าไม่ฝันไปคนเดียวและไม่ฝันลมๆแล้งๆ.....มันก็เท่านั้น และจากนี้ไปจะเริ่มอีกครั้ง ด้วยการนำการเรียนรู้จากอดีต....สู่อนาคต.....
กลุ่มงานที่มีมากมายราวดอกเห็ด... ขาดการจัดวางให้ออกมาแสดงภาพรวมที่สวยงาม จะได้ถูกนำมาบูรณาการ ปรับแต่ง ให้เป็นภาพชัดเจนสวยงามขึ้นในไม่ช้านี้
งานบ้านเรามีคุณภาพเดียว...นั่นคือ คุณภาพการให้บริการวิสัญญีแก่ผู้ป่วยค่ะ
ความเห็น (10)
คุณติ๋วที่รัก ก่อนนั้นที่ HA มาใหม่วุ่นวายกันมาก เพราะยังขาดความเข้าใจในวัตถุประสงค์หลักของ "คุณภาพ" แท้จริงแล้ว"คุณภาพ"คือ ตัวเรา งานเรา ช่วงที่รพ.ทำเพิ่งบันไดขั้นที่ 1 กำลังสนุกกับ CQI กันมาก ปัจจุบันรพ.ขึ้นกับมหาวิทยาลัยศรีนครินทร์ฯ ตามอ่านทุกบันทึกที่เกี่ยวกับวิชาชีพที่คุณติ๋วเขียน ชื่นชมนะค่ะและดีใจ ขอบคุณคุณติ๋วที่เป็นตัวแทนแบ่งปันความรู้ทางวิชาชีพ ให้กับคนอื่น ๆคะ
คุณหมูเพื่อนรัก500จ้ะ
- ติ๋วอยากให้พวกเราได้ทำงานคุณภาพที่มีความง่าย...ไม่เป็นภาระมากนักเพราะงานพวกเราหนักกันอยู่แล้วค่ะ
- ดีใจค่ะที่ประสบการณ์ของติ๋วเป็นประโยชน์ต่อเพื่อนๆบ้างไม่มากก็น้อยค่ะ
- คิดถึงคุณหมูอยู่เสมอเช่นกันนะคะ
สวัสดีอีกรอบครับ จะเข้ามาบอกว่าผม Tag คุณติ๋วแล้วนะครับ
สวัสดีค่ะ
อ่านแล้ว สรุปว่าคุณติ่ว กำลังสนุกกับงานHAใช่ไหมคะ จริงๆ ไม่ยาก แต่งานประจำก็ล้นอยู่เหมือนกันนะคะ มาเยี่ยมค่ะ ไม่ได้ทักกันเท่าไรเลย หมู่นี้ คงยุ่งมากๆ
nun สวัสดีค่ะและยินดีที่ได้รู้จักค่ะ- ขอบคุณสำหรับข้อความที่ให้กำลังใจผู้เขียนค่ะ
- แล้วแวะมาคุยกันอีกนะคะ
- ดิฉันได้แวะเวียนไปอ่านบันทึกคุณพี่บ้างเป็นครั้งคราวค่ะ แต่ด้วยภาระงานของภาควิชาฯที่เพิ่งได้รับมอบหมายมา เป็นงานที่น่าท้าทายค่ะเพราะน่าจะบูรณาการคุณภาพหลายๆวิธี...ยำๆเป็นคุณภาพวิสัญญีฯบ้านเราเอง....กำลังวางแผนกันค่ะ....เลยให้เวลากับการศึกษาข้อมูลมากหน่อยค่ะ ทำให้ออกจากบ้านคุยกับเพื่อนๆน้อยลงค่ะ...แต่ยังคิดถึงเพื่อนๆในG2K เสมอค่ะ
- คุณพี่และครอบครัว รวมทั้งหลานๆสบายดีนะคะ...
- คิดถึงคุณพี่อยู่เสมอ มิเคยลืมเลยค่ะ
ด้วยความเคารพรักค่ะ