บันทึกระลึกรู้ > เกร็ดประสบการณ์
เมื่อครั้งล่าสุดที่ไปฝึกการทำกลุ่มจิตบำบัด อจ.สอนเรื่องเทคนิคการมี Interaction ภายในกลุ่ม ผู้นำกลุ่มต้องกระตุ้นให้สมาชิกกลุ่มมีปฏิสัมพันธ์กันอย่างพอเหมาะพอดี ทั้งนี้ก็เพื่อสมาชิกจะได้นำความรู้สึก และสิ่งที่เขาได้รับจากกลุ่ม ไปปรับใช้ในสังคม โดยเป็นการซึมซับทางความคิด อารมณ์ และพัฒนาพฤติกรรมที่แสดงออก
พฤติกรรมที่ยังเป็นปัญหาที่พบในการฝึก คือ การพูดแสดงความเห็นในกลุ่ม เรามักพูดในสิ่งที่คิด เชื่อ แต่ก่อนพูดมักลืมนึกถึงผลกระทบต่อผู้ฟัง จึงจำเป็นต้องฝึกทบทวนตัวเองบ่อย ๆ ว่า มี Action และ Reaction อะไรเกิดขึ้นบ้าง อาจพอสรุปได้ว่า
1. การประเมินก่อน
- เรา มีความคิดต่อเรื่องนั้น ๆ อย่างไร รู้สึก และอยากทำ จัดการอย่างไร
- เขา มีพื้นฐานทางความคิดเดิม (เท่าที่รู้) อย่างไร เคยมีอารมณ์ที่แสดงให้เห็นต่อเรื่องทำนองเดียวกันอย่างไร และมักตอบสนองอย่างไรถ้าพบกับการกระทำแบบนี้
2. การแสดงออก
- การแสดงออกในทางที่ดีนั้นมีชัยไปกว่าครึ่ง หากคำนึงถึงเสมอว่าบวกย่อมดีกว่าลบ เราจะไม่แสดงพฤติกรรมที่ไม่ดีออกมาเลย
- หากสิ่งที่แสดงออกมาแล้ว ส่งผลให้ผู้อื่นเสียหาย ก็จำเป็นต้องรับผิดชอบต่อการกระทำนั้นด้วยการ "ขออภัย"
3. การประเมินภายหลัง
- การสอบถามความคิด ความรู้สึกผู้อื่นเป็นสิ่งที่จะบอกได้ทั้งผลลัพธ์ของการกระทำของเรา เหมือนส่องกระจก และผลกระทบต่อผู้อื่น
- การฝึกทบทวนเหตุการณ์ โดยการบันทึกเป็นหนึ่งวิธีที่จะก่อให้เกิดการคิดไตร่ตรอง และพัฒนาทักษะด้านอารมณ์
สุดท้ายหากฝึกเป็นประจำ ตัวตนที่เติบโตก็จะกลายเป็นผู้ที่มีพร้อมทั้งความคิด อารมณ์ และการแสดงออกที่น่าชื่นชม ตามศัพท์ที่บัญญัติขึ้นต่าง ๆ คือ มี "สัมมาทิฏฐิ" "Emotional Quotient" "Social Skill"
ความเห็น (2)
คุณน้องขา งานนี้มีลุ้นค่ะว่าใครจะถูกใครหลอก แต่จริง ๆ เวลาพี่พูดหน้ามักจะเอียงไปทางซ้ายนะ ปากกับใจตรงกันค่ะ ถ้าพี่จับผิดเจอหนูก็จะรู้ทันพี่ทุกครั้งแหละว่า "หนูไม่อยากคุยกับพี่แล้ว รู้ทันหนูทุกที"
พิจารณาดี ๆ นะว่างานนี้ใครจับผิดใคร