ผมเพิ่งกลับมาจากเมืองตากาล็อค เป็นการเดินทางครั้งที่ 2 เพื่อไปสอบปิดคอร์ส ป.บัณฑิต เห็นเขาในวันนี้ค่อนข้างสลดใจ ภาพที่เคยนึกถึงฟิลิปปินส์ คือ มลรัฐที่ 51 ของอเมริกา วันนี้อยู่ในสภาพค่อนข้างทรุดโทรมไปมาก ระบบการศึกษาที่เป็นต้นแบบให้กับเรา ค่าเงินเคยสูงกว่าเรา โครงสร้างพื้นฐาน เช่น รถไฟฟ้า ฯลฯ มีมาก่อนเราทั้งนั้น
ฟิลิปปินส์ ไม่มีเอกลักษณ์อะไรเป็นของตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นอาหาร วัฒนธรรมต่าง ๆ มีคนฟิลิปปินส์คนหนึ่งบอกผมว่า เขาอิจฉาที่เรามี พระเจ้าอยู่หัว เป็นศูนย์รวมจิตใจ แต่เขาผ่านผู้นำที่คอรัปชั่น จนทำให้ประเทศหยุดนิ่ง
U.P. ที่เป็นต้นแบบของเกษตรศาสตร์ ไม่มีงบประมาณพัฒนา รายได้ส่วนใหญ่ของประเทศมาจาก แม่บ้านที่ส่งไปทำงานต่างประเทศ (เป็นฮีโร่) มีคนหนึ่งไปทำงานสิงคโปร์เครียด ไปฆ่าลูกนายจ้างตายแล้วถูกแขวนคอ กลับมาประเทศได้คลุมธงชาติ มีเงินบริจากให้สามีไปหาความสุขมากมาย
คนฟิลิปปินส์มีดีที่ร้องเพลงเก่ง พูดภาษาอังกฤษได้ มาแย่งงานคนไทยทำมากมาย โดยเฉพาะงานที่ต้องใช้ภาษา เรื่องนี้ระบบการศึกษาของเราผิดพลาดเรียนภาษาอังกฤษมาเยอะแยะใช้ประโยชน์ได้น้อยมาก
ภูมิศาสตร์ของฟิลิปปินส์ น่าจะเป็นเมืองท่องเที่ยว แต่มีปัญหาภัยธรรมชาติบ่อยครั้ง งบประมาณส่วนใหญ่ของประเทศถูกนำมาใช้ตรงนี้ ความปลอดภัยของนักท่องเที่ยวมีน้อย สังเกตได้จากยามของบริษัทต่าง ๆ แม้กระทั่งร้านเซเว่น-เอเลฟเว่น ยังสะพายปืนกลมือ เกาะที่มีมากที่สุดในโลก อาจมีผู้ก่อการร้าย นั่นเป็นสาเหตุให้ขาออกจากฟิลลิปปินส์ต้องถูกร้นค้นกระเป๋าจนน่าเบื่อหน่าย
บทสรุปหนึ่งของฟิลิปปินส์ คือ การพัฒนาของเขาที่ผ่านมา ไม่ได้ยืนอยู่บนขาของตัวเอง เป้นการเลียนแบบ หรือ depend on)
อยู่เมืองไทยเราดีที่สุด (แต่หากยังทะเลาะกันอาจเหมือนฟิลิปปินส์ในอนาคตก็ได้)
ขอขอบคุณ... คุณธีรกร