ญาติโยมพุทธบริษัททั้งหลาย
ณ บัดนี้ถึงเวลาของการฟังปาฐกถาธรรมะ อันเป็นหลักคำสอนในทางพระพุทธศาสนาแล้ว ขอให้ทุกท่านอยู่ในอาการสงบ ตั้งอกตั้งใจฟังด้วยดี เพื่อให้ได้ประโยชน์ อันเกิดขึ้นจากการฟังตามสมควรแก่เวลา
ความกตัญญู คือ รากฐานของการสร้างทุกสิ่ง ความสำนึกว่าเรานี้เกิดจากพ่อแม่ เราไม่ได้เกิดจากโพรงไม้ ไม่ได้เกิดจากดอกบัว หรือไม่ได้เกิดขึ้นลอยๆ แต่เกิดจากพ่อแม่ผู้ให้กำเนิด เรื่องนี้มันสำคัญ "กตัญญู" เป็นฐานใหญ่ที่จะเกิดอะไรๆ ขึ้นในโลกเรา...เราจะไปรักสิ่งอื่น รักต้นไม้ รักธรรมชาติ รักแม่น้ำ ลำคลอง รักประเทศชาติบ้านเมืองมันต้องตั้งต้นแต่ตรงนี้ก่อน ถ้าตรงนี้ดีแล้วอะไรๆ ก็ดีหมด แต่ถ้าฐานคือความกตัญญูกตเวที ไม่มีในจิตใจแล้ว ไม่มีหวัง จะไปไม่มีรอดจะไม่ก้าวหน้า เคยสังเกตมาหลายรายแล้ว
"เด็กที่ไม่รักพ่อแม่ ทำร้ายพ่อแม่ด้วยวิธีใดก็ตาม ชีวิตไม่ค่อยเรียบร้อย ไม่ก้าวหน้า แม้จะมีความรู้ความสามารถ แต่ถ้าเวรกรรมที่ทำกับพ่อแม่ มันจะส่งผลให้ ทำให้ตกต่ำได้เหมือนกัน"
อันนี้สำคัญ...เราคุยให้ลูกฟังเสียบ้าง ให้ลูกหลานฟังบ่อยๆ เด็กมันจะได้คิดได้นึกในเรื่องคุณธรรมคือ "ความกตัญญูกตเวที"
พูดมาแค่นี้ก็พอสมควรแก่เวลา ขอยุติไว้แต่เพียงเท่านี้
พระธรรมโกศาจารย์ (ปัญญานันทภิกขุ)
(กระผมได้นำหลักธรรมคำสอน ของพระเดชพระคุณท่าน มาใช้ในการดำเนินชีวิต และเป็นข้อคิดในการเขียนบันทึกทุกครั้งนั้นคือฐานของชีวิต "กตัญญูกตเวที" ด้วยบุญและกุศลนี้ ถึงแม้จะน้อยนิดแต่กระผมก็ทำด้วยใจ จงนำพาดลจิตสะกิดใจได้เป็นศิษย์ยาในภายภาคหน้าแม้ ตะวันลับฟ้า ใจหยั่งคะนึงหา)
สวัสดีครับ คุณครู กระผมก็พึ่งขัดเขียนก็บรรยายไปตามสภาพการณ์ที่มีอยู่ อยากจะมีบันทึกแบบศิลปินเดี่ยวอยู่เหมือนกัน ฮิฮิ..คงเท่ระเบิด ฮาฮา.. แต่ต้องฝึกวิทยายุทธและต้องขอคำแนะนำจากคุณครูกิ่งอีกเป็นระนาว...สวัสดีครับ
สวัสดีครับ คุณครู ขอบคุณมากครับ ถ้าออกเหมือนเทปจริงๆ คงต้องไปเข้าคอก อุ๊ย!..ไม่ใช้เข้าคอร์ด!..ฮิฮิ เกือบเป็นอย่างว่าแล้วไหมหละ!..หัวเราะ อบรมกับคุณครูกิ่งอีกเป็นแน่ สวัสดีครับ
อุ้ยคุยกันแค่สองคนเหรอ ถูกคอกันจังเลยนะ ไปกันได้ด้วย ชอบที่เขียนมากเลย แต่กลัวอ่นไป อ่านไป จะปลงเสียก่อน เคยได้ยินไหม พ่อแม่รังแกฉันเข้าเรื่องกันได้เลย ก็เพราะความรักลูก เสียจน ไม่อยากจะให้ลูกลำบาก มีอะไรทำให่หมด แต่พอลูกเจอปัญหามา ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ เพราะทำอะไรมีแต่คนอื่นทำให้ ฉะนั้นจงให้ลูกพบอุปสรรคมากๆ จะได้เก่ง คนที่พบอุปสรรคมากคือคนทำมาก คนที่ไม่เจออุปสรรคเลย ก็คือคนที่ไม่ทำอะไรเลยเวลาเจออุปสรรค ไม่สามารถแก้ปัญหาได้ รักวัวให้ผูก รักลูกให้ตี แต่สมัยทุกวันนี้คงเปลี่ยนไปแล้ว จะกลายเป็นรักวัว ก็ต้องปล่อย เพราะหญ้าหายากแล้วส่วนรักลูก ก็คงไม่ต้องตี เพราะเด็กทุกวันนี้หัวแข็ง ตีไม่เจ็บจรงเปล่า ไปดูตารางสอบในศุนย์รวมข้อมูลของกลุ่มว่าที่บัณฑิตด้วย จะได้เตรียมตัวทัน
ธรรมอยู่ในใจของพุทธศาสนิกชนทุกคนเสมอ
เป็นการสมควรอย่างยิ่งที่เราทั้งหลายต้องมีความ
กตัญญูต่อผู้มีพระคุณ ต่อ บุพการี.
สวัสดีครับ ด.ต.รังสรรค์ อรชร