โอกาสดีของชีวิต (4) : งานมหกรรม KM ภูมิภาค ครั้งที่ 1
วันนี้เป็นวันที่สองของการจัดงาน บรรยากาศแจ่มใส ปลอดโปร่ง จากฝนฟ้าคะนอง เก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า เช็คเอ้าจาก K Hall เพราะจะไม่เดินย้อนกลับมาเอากระเป๋าอีก เลิกงานก็ขึ้นรถกลับบ้านได้เลย ดิฉันพบกับคณะ สคส. ซึ่งพักที่เดียวกัน มีรถตู้คันงามบริการด้วย น้องอ้อมเสนอไมตรี แบบทางเดียวกันไปด้วยกัน ดิฉันมีหรือจะปฏิเสธ (คิดว่าการได้แลกเปลี่ยนกันในรถ แม้จะ 3-5 นาที ก็เป็นสิ่งดีในชีวิต) มาถึงห้องประชุมใหญ่ วันนี้เปลี๊ยนไป๋ มีแต่เก้าอี้ล้อมเป็นตัว U ชอบค่ะ (เข้ากับ theme ของการ ลปรร. KM)
รอบเช้าการนำเสนอของหัวหน้าวงเฮฮาศาสตร์ แห่ง g2k พระเอกคิวทอง อย่างครูบาสุทธินันท์ แห่งมหาชีวาลัยอีสาน อ.สตึก บุรีรัมย์ บ้านใกล้เรือนเคียงกับสุรินทร์ ไม่มีคำว่าผิดหวังอีกแล้วสำหรับวิทยากรท่านนี้ (บางคนอาจผิดคาด เพราะได้ยินชื่อ นึกว่าเป็นพระ) ทั้งสาระ ลีลา น้ำเสียง สื่อ ต้องบอกว่า “สุดยอดดดด” รายละเอียดจะไม่พูดล่ะ เพราะมีให้หลายท่านสรุปไว้อย่างดี หาอ่านได้ในคำสำคัญ มหกรรม km ภูมิภาค สิ่งที่ดิฉันสัมผัสได้ขณะนั่งฟังคงเป็นเรื่อง สีหน้า แววตา ที่ดูเป็นคนที่อิ่มสุขจริง ๆ เส้นทางเดินของชีวิตที่ผ่านการเรียนรู้ถึงขั้น “ปัญญาปฏิบัติ” โดยเฉพาะเมื่อท่านเล่าถึงตอนที่พาชีวิตมารู้จักกับ g2k ท่านว่าอยากรู้อะไรในโลกก็ “จิ้ม” เอาได้หมด มีกัลยาณมิตรเกลื่อนไปทั่วเมืองไทย ไปไหนไม่มีอดน้ำใจ ว่าแล้วก็แนะนำก๊วนเฮฮาศาสตร์ของท่านให้เห็นกันสด ๆ สร้างสีสันมากค่ะ ได้ติดตามอ่านบันทึกของท่านครูบาเป็นประจำ วันนี้ได้เห็นตัวจริง เสียงจริง ซะที (ส.น.น. คนสุรินทร์เน๊อะ อยู่ใกล้ซะเปล่า)
ต่อด้วย “คนไร้กรอบ” อ.ดร.วรภัทร์ ภู่เจริญ ถ้าต้องมีการโหวตคะแนนวิทยากรในดวงใจ ดิฉันคงจะลำบากใจที่สุด โชคดีที่ไม่มี เพราะว่าแต่ละคน “โดน” มากกก สุดยอดการสอนคือไม่สอน ประโยคนี้ของอาจารย์ ชอบค่ะ บรรยากาศการบรรยาย แบบไม่เปลืองเวที ดิฉันว่าวิทยากรท่านนี้แหละ ใช้พื้นที่ห้องประชุมคุ้มกว่าเพื่อน ค่าที่ว่าเดินไปเดินมาคล้าย “อาจารย์เฉลิมชัย สอนกังฟู” แบบที่ท่านว่าเอง คนฟังเหรอ หูตา ก็ฟังมองไป ปากก็กินข้าวกลางวันไป อืม บรรยากาศ เกินบรรยาย จบเอาเกือบบ่ายโมง แถมไม่มีใครงอแงซะอีก
ช่วงบ่ายเป็นการเข้าไปห้องย่อย ตามที่เลือกไว้อีกวัน ดิฉันเลือก KM กับการส่งเสริมการเกษตร เจ้าภาพหลักเป็น คุณสิงห์ป่าสัก แห่งสนง.การเกษตร กำแพงเพชร ระหว่างรอเวลา ได้มีโอกาสอุดหนุนร้านค้าผลิตภัณฑ์ชุมชน ทั้งกล้วยตากเมืองสองแคว สมุนไพรแปรรูป จาก รพ.บ้านตาก จนกระเป๋าบาง ไหวตัวทันว่าต้องหอบหิ้วขึ้นรถประจำทาง จึงยั้งมือไว้ทัน ไม่งั้น....น่าดู ฮึ ห้องย่อยนี้ มีปราชญ์ชาวบ้านจากอุตรดิตถ์ พิษณุโลก ได้พูดคุยกับท่านนิดหน่อย บ่ายนี้ดิฉันนิสัยไม่ดีค่ะ เพราะมีอาการโลภเกิดขึ้นในใจ ว่าอยากแวะไปห้อง blog เพราะอยากไปขอคำแนะนำเรื่องเทคนิคบางอย่างที่ยัง งง ๆ อยู่ ว่าแล้วก็ค่อย ๆ ย่อง มาห้อง blog ไม่ผิดหวัง (อีกแล้ว) เครื่องว่างด้านหลังพอดี เจอ อ.ลูกหว้า อ.ราณี อ.ขจิต อ.beeman คุณหมอชอบวิ่ง ที่ให้คำแนะนำใกล้ชิด และมีเซอร์ไพส์กับคนใน blog ที่เราจำไม่ได้ (แล้วจะนำเสนอในตอน AAR) เข้าไปได้ไม่นาน จำต้องลาจากด้วยใจอาวรณ์ เพราะใกล้เวลารถจะออกต้องบริหารเวลาให้ทัน
บันทึกนี้ยังไม่ยอมจบง่าย ๆ ค่ะ ฉบับต่อไปจะ AAR ในมุมมองของดิฉันเอง ไม่รับประกันความถูกต้อง แต่น่าจะมีความชอบธรรมนะ เพราะเป็นมุมมองของเราเอง ไม่มีใครมาบังคับให้เขียน แต่ก็จะเขียนเพราะ “ใจสั่งมา” 5555 รักแล้วรอหน่อย พบกันบันทึกหน้า เร็ว ๆ นี้ (ที่โรงภาพยนตร์ใกล้บ้านท่าน...เกี่ยวกันไหม๊นี่)
ความเห็น (5)
- สวัสดีค่ะ
- ตามครูหญ้าบัวมา ก็เจอบันทึกที่สดใสมาก
- จะติดตามอ่านบันทึกต่อไปนะคะ
สรุปได้ตื่นตาตื่นใจได้ดีครับ ครูอ้อด ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ...
ถ้ามีโอกาสอยากให้แวะมาเรียนรู้ที่มหาชีวาลัยของพ่อฯ นะครับ
ใกล้ ๆ นี้ผมจะลงพื้นที่ไปจัดห้องเรียนชุมชนคนรักษ์ท้องถิ่นที่ "เม็กดำ" ... ถ้ามีเวลาเรียนเชิญนะครับ
คงไม่นานนักจะมีกำหนดการที่ชัดเจน ..
- เล่าเรื่องได้สนุกสนานมากคะ
- เหมือนได้เข้าไปนั่งด้วยคะ
- อืม..ชอบคำว่าสุดยอดการสอนคือไม่สอน มากเลยคะ
- สวัสดีครับครูอ๊อด
- เล่าได้ละเอียดแฝงด้วยอรรถรถที่ชวนติดตามมาก
- มหกรรมฯครั้งนี้ ครูอ๊อดเขียนบันทึกเก่งขึ้นมากๆเลยครับขอชื่นชม คงเป็นเพราะความรู้สึกข้างในที่อยากถ่ายทอดออกมา
- ขอบคุณครับ เหมือนได้เข้าฟังอีกรอบ