บันทึกแรก

ต้องออกตัว ว่าบันทึกแรกในบล็อกของครูนาย ไม่ใช่บันทึกของครูนาย แต่เป็นบันทึกที่ผู้เขียนซึ่งเป็นผู้สร้างบล็อกนี้เป็นของขวัญให้ครูนาย ได้ทำการเขียนนำร่องไว้ให้ โดยไม่รู้เหมือนกันว่าครูนายจะว่างเข้ามาเขียนหรือไม่อย่างไร หรืออาจเป็นตัวผู้เขียนเองที่จะเป็นผู้ทำการคัดลอกสิ่งที่ครูนายเขียนมาโพสต์ในภายหลัง เนื่องจากขณะนี้ครูนายยังไม่ถนัดเรื่องคอมพิวเตอร์

ผู้เขียนเอง ไม่รู้จักครูนายเป็นการส่วนตัว แต่คุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างดี เพราะครูนายเป็นนักกิจกรรมตัวยง แห่งอำเภอฝาง อำเภอที่ผู้เขียนมีภูมิลำเนาอยู่ในปัจจุบันนี้

งานของครูนายเป็นงานที่น่าสนใจ เพราะได้คิดนำเอาฝักฝาง (ฝักจากไม้ฝาง) มาประดิษฐ์เป็นพวงกุญแจ เป็นของที่ระลึกจากเวียงฝาง สำหรับผู้ที่แวะเวียนมาเที่ยวที่อำเภอนี้ เนื่องจากไม้ฝาง เป็นไม้ที่มีชื่อพ้องกับอำเภอของเรา และฝักฝางก็มีลักษณะเฉพาะ หน้าตาเหมือนถั่วแปบ แต่เป็นฝักแข็งสีน้ำตาล ไม่เน่าไม่เปื่อย เหมาะสมที่จะนำมาทำอะไรสักอย่าง อย่างที่ครูนายคิดทำนี่แหละ :Dคือจับมาทำของที่ระลึกในการได้แวะได้เวียนมาแอ่วเวียงฝางอำเภอของเรานั่นเอง

ครูนายมีฝีมือในการเพ้นท์ เห็นอะไรก็อยากเพ้นท์ไปซะหมด แม้นกระทั่งเห็นตัวผู้เขียนเอง ที่มักใส่เสื้อสีขาวอยู่เป็นประจำ ครูนายให้รู้สึกอยากเพ้นท์เป็นอย่างยิ่ง ตามวิสัยของช่างผู้มีฝีมือในทางนี้นั่นเอง (เหมือนช่างซ่อมอีเลคโทรนิกส์ ที่เห็นเครื่องใช้ไฟฟ้าเสียๆ จะหงุดหงิด อยากรื้ออยากซ่อมให้ดีนั่นเอง)

ครูนายลาออกจากการเป็นครูมาหลายปี แต่มีงานรับเชิญให้ไปเป็นวิทยากรที่โน่นที่นี่อยู่เสมอ นอกจากนั้น ครูนายยังเข้ามามีบทบาทในการส่งเสริม สอน และนำผลิตภัณฑ์ชุมชน เข้าสู่โอท็อป (Otop)

และล่าสุด ครูนายก็ทำกิจกรรมการเรียนรู้งานประดิษฐ์สำหรับเด็กๆ หรือผู้ใหญ่ที่สนใจงานประดิษฐ์

สำหรับผู้ที่พอทำเว็บไซต์เป็น พอสร้างบล็อกได้บ้างอย่างผู้เขียน เมื่อเห็นกิจกรรมดีๆ ของนักกิจกรรมหญิงคนนี้ ก็เริ่มคิดว่าถ้ากิจกรรมต่างๆ และผลิตภัณฑ์ต่างๆ ที่ครูนายได้สร้างทำมาเพื่อท้องถิ่นกำเนิด ได้เข้าสู่โลกอินเตอร์เน็ตให้ได้รู้จักกันกว้างขวางยิ่งขึ้นคงจะเป็นการดีไม่น้อย

ด้วยความศรัทธา

จากคนถิ่นเดียวกัน

[pa_daeng]

• สวัสดีค่ะ
• จะรออ่านบันทึกของครูนายค่ะ
• ขอบคุณผู้เขียนค่ะ

[คนเดินถนน]

ขอบคุณค่ะป้าแดง พรุ่งนี้กะว่าจะไปคะยั้นคะยอให้ครูนายเข้ามาอ่านบล็อกซะทีค่า