นิทานที่ผมจะเล่าให้ท่านฟังเรื่องนี้...ก็จากปากคำของ"คุณลุงดวง" เช่นเคย ซึ่งผมจะต้องเหนื่อยทุกครั้งกว่าจะได้ฟัง...ตามสไตล์ของแก... ครั้งนี้ก็เช่นเคย... (ขอเวลาเรียบเรียงหน่อยนะครับท่าน...ใจเย็น ๆ) ในสมัยโบราณนานมาแล้ว มีนายพรานเบ็ดผู้หนึ่งไปตกเบ็ดในห้วยน้ำแห่งหนึ่งทุกวัน
ในครั้งนั้น มีกาตัวหนึ่งชื่อว่า...ทองดำ ว่ากันว่า กาตัวนั้นเป็น เทพเจ้าแห่งความฉลาด ได้ลงมาจากสวรรค์โดยแปลงเป็นอีกา ตัวใหญ่เท่าควายอายุประมาณหนึ่งขวบ บินมาจับที่ตอไม้ใกล้ๆ กับที่นายพรานเบ็ดกำลังตกปลาอยู่ แล้วถามนายพรานเบ็ดว่า...
" เพื่อนเอ๋ย เพื่อนมาตกเบ็ดเช่นนี้ ได้ปลาพอกินบ้างไหม"
นายพรานเบ็ดได้ยินกาพูดได้เหมือนคน ก็นึกในใจว่า กาตัวนั้นต้องเป็นพญากาอย่างแน่นอน จึงตอบว่า
"เพื่อนเอ๋ย ข้าเที่ยวตกเบ็ดมาทุกวันนี้ บางครั้งก็ได้มากพอกินบางครั้งก็ได้น้อย พอกินบ้าง ไม่พอกินบ้าง บางทีก็ไม่ได้เลย เป็นอยู่อย่างนี้แหละ"
"เช่นนั้นก็เหมือนกันกับข้าน่ะสิ" กาพูด "บางทีก็ได้กินพออิ่มท้องบางทีก็ไม่ได้กินเลย เมื่อเป็นเช่นนี้ เราทั้งสองมาเป็นมิตรสหายกันเถิด"
เมื่อนายพรานมาพบกาที่อยู่ในฐานะเดียวกันเข้าเช่นนั้น ก็พอใจยอมเป็นเพื่อนกัน เอ...อะไรต่ออีกหว้า...........
เพื่อนเอ๋ย แล้วเรื่องที่เล่ามาจะต่อภาค 2 เมื่อไหร่ครับ
เราเป็นคนนครศรีฯมาเป็นเพื่อนกันดีไหม