ชื่นใจเมื่อไปนิเทศ

           วันนี้(18 กันยายน 2550) ผมพร้อมด้วย ศน.เพ็ญพร  พุ่มกุมาร ไปนิเทศโรงเรียนบ้านหนองกร่าง และโรงเรียนบ้านหนองโสน

            เวลาเก้าโมงครึ่ง คณะของเราไปถึงโรงเรียนบ้านหนองกร่าง โรงเรียนนี้มีอาคารเรียน 2 หลัง การใช้งานตอนนี้ อาคารหลังเก่าหน่อยเป็นแบบ 017 อายุมากแล้ว ใช้เป็นอาคารเรียนทีมีชั้นอนุบาล 1-2 ป.1,2,3,4,6,จัดเป็นห้องสมุด 1 ห้อง ถึงแม้อาคารจะเก่า แต่ก็จัดสภาพได้ดีมาก ทุกห้องสะอาด สดใส โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ห้องอนุบาลทั้งสองห้อง เห็นแล้วน่าชื่นใจจริงๆ เด็กๆ หน้าตาสดใส กล้าตอบคำถามที่เรายิงใส่  นักเรียนชั้น ป.6 เราถามไม่ทันเด็กตอบ??????

           เข้าไป ป.2 คุณครูกำลังสอนคณิตศาสตร์ เรื่องโจทย์ปัญหาการบวก พอเราเดินผ่านหน้าห้อง เด็กๆ ก็บอกทำความเคารพ เลยต้องแวะเข้าไปคุยหน่อย มองไปที่กระดานดำเห็นคุณครูตั้งโจทย์ไว้ว่า มีมะม่วง 200 ผล ทุเรียน 80 ผล รวมแล้วมีผลไม้กี่ผล (ผมคิดในใจว่าไม่น่าเอามารวมกันได้เลย มะม่วงจะโดนทุเรียนทิ่มแย่) ผมก็เลยยิงคำถามเข้าไปว่า มีผลไม้กี่ชนิด เด็กตอบว่าสองชนิด ผมถามอีกว่า มีอะไรมากกว่า เด็กตอบว่ามะม่วง ผมถามว่ารู้ได้อย่างไร  เด็กๆ ตอบว่าสังเกตเอา ผมงง... ยังไม่ค่อยเข้าใจนักว่าทำไมถึงสังเกตเอา สังเกตแล้วรู้ได้ไง 

            ผมถามอีกว่ามีมะม่วงเท่าไร เด็กตอบว่า 200 ผล ผมถามว่ามีทุเรียนเท่าไร เด็กตอบว่า 80 ผล ผมถามว่ามีผลไม้รวมกันเท่าไร เด็กตอบว่า 280 ผล  คำตอบข้างต้นเป็นเสียงตอบที่ดังฟังชัด ของนักเรียน ป.2 ทุกคนในห้อง สายตาของนักเรียนทุกคนจ้องมาที่ผม ถามด้วยสายตาว่า มีอะไรจะถามอีกไหม ผมรีบยิงคำถามใหม่เข้าไปทันที มีมะม่วงมากกว่าทุเรียนกีผล มีเด็กจำนวนหนึ่งตอบว่า 120 ผล ผมถามว่าทำไมถึงรู้ว่ามีน้อยกว่า 120 ผล เด็กๆ ตอบว่า สังเกตเอา ผมทึ่งมาก ไม่เห็นต้องคิดเลย  แค่สังเกตก็ได้คำตอบแล้ว

           อาคารอีกหลังหนึ่ง เป็นแบบ สปช.105  เป็นห้องผู้บริหาร ห้องป.5 ห้องวิทยาศาสตร์ ห้องคอมพิวเตอร์และห้องปฏิบัติการทางภาษา         

          หลังจากเยี่ยมชมห้องเรียนครบแล้วก็กลับมาห้องผู้บริหาร ท่านผอ. เชิญครูทุกท่ามารวมกันที่ห้อง เปิดเวทีพูดคุยกันในหลายประเด็นมาก ที่สำคัญคือเรื่องการจัดทำสาระการเรียนรู้ท้องถิ่น  พูดจบ ปิ๊ง ชื่นมื่นด้วยกันทั้งผู้นิเทศและผู้รับการนิเทศ

          เกือบ 12 นาฬิกา ขอลากลับเพื่อจะเดินทางไปอีกโรงเรียนหนึ่ง

         บ่าย ไปโรงเรียนบ้านหนองโสน โรงเรียนนี้เปลี่ยนไปมาก สะอาดสดใสทุกห้อง จากที่เคยมีบางมุมไม่ค่อยสดใส ห้องอนุบาลอีกนั่นแหละ ที่เป็นที่เชิดหน้าชูตา แต่ละห้องมีคอมพิวเตอร์ประจำทุกห้อง คุณครูเอาไว้ให้นักเรียนใช้ค้นคว้าหาความรู้ ห้องคอมพิวเตอร์โดยเฉพาะก็มี มีสักสิบเครื่องได้ ในห้องผอ.มีอีก 3-4 เครื่อง ตรงนี้ใช้อินเทอร์เน็ตได้ ท่าน ผอ.บอกว่ากำลังจะโยงสายแลนไปห้องสมุดที่มีเครื่องคอมพิวเตอร์และเป็นอาคารเอกเทศ

           หลังจากเยี่ยมชมห้องเรียนต่างๆ พอสมควรแล้ว ท่านผอ.เชิญครูทั้งโรงเรียนมาประชุมร่วมกัน ประเด็นหลักก็เห็นจะเป็นเรื่องการเตรียมความพร้อมรับการประเมินภายนอก ซึ่งมีคิวในปีงบประมาณ 2551

            พรุ่งนี้เป็นวันพระ โรงเรียนนี้ไม่มีวัด ผอ.มีความคิดกิ๊บเก๋มาก ยกวัดมาไว้โรงเรียน นิมนต์พระมา 5 องค์ จำลองโรงเรียนเป็นวัดชวนชาวบ้าน ผู้ปกครอง นักเรียนมาทำบุญ เหมือนไปทำบุญที่วัด ใครจะก็อบแนวคิดไปใช้ก็ไม่ว่ากัน

             ไปเยี่ยมห้องสมุด อาคารบริเวณ ดีมาก หนังสือมีเพียงพอ เลยเสริมเรื่องการจัดระบบและกิจกรรมส่งเสริมการใช้

             ก่อนกลับ นักเรียนหอบฟักเขียวสามลูกมาใส่ท้ายรถ บอกว่า เป็นผลงานที่เกิดจากการปฏิบัติ

             เย็นนี้จะได้กิน พัดฝัก เอ้ย ฟัดผัก แล้ว

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

สวัสดีค่ะอาจารย์ ศน....

• อาจารย์เขียนบันทึกเล่าเรื่องได้ดีมากเลยค่ะ
• อ่านแล้วเห็นภาพและแววตาของนักเรียนเลยค่ะ
• เห็นชื่อเป็นโรงเรียนเกี่ยวกับ...โสน...ครูอ้อยเลยเรียนเชิญที่....ดอกโสนบานเช้า ดอกสะเดาบานเย็น

ขอบคุณค่ะ

[ไพฑูรย์]

ขอบคุณอาจารย์สิริพรมากๆ ที่เข้ามาให้กำลังใจ ผมเป็น ศน.บ้านนอก ขนาด ศน..ในสำนักงานเดียวกันเขายังว่าอย่างนั้น เพราะ ผมได้ดูแลโรงเรียนที่อยู่นอกๆ เมือง ไม่ค่อยเจริญด้านวัตถุ สาธารณูปโภค น้ำ ไฟ โทรศัพท์ อินเทอร์เน็ตไม่ค่อยเจริญ แต่เมื่อมองเข้าไปในแววตาของครูและนักเรียนชายขอบเหล่านั้นแล้ว มีพลังใจในการทำงานมากขึ้นเยอะ เห็นคุณค่าเห็นประโยชน์ของตัวเอง (ศน.) เห็นภารกิจที่ต้องทำอีกมากมาย