การที่พระสงฆ์องค์เจ้าก่อนที่จะตรัสรู้ได้ จำเป็นต้องปลีกวิเวกไปนั่งคิดพิจารณาตามลำพังใจเราจะสงบ จะเกิดปัญญารู้จักใจตัวเองดับทุกข์ได้ทันที สาเหตุสำคัญเกิดจากจิตของเรานั่นเอง จิตมันคิดมันสร้างอารมณ์ให้เกิดขึ้น ความจริงแล้วไม่มีใครชอบความทุกข์ความกังวลใจหรอก แต่จิตใจเรามักจะคิดโน่นคิดนี่จินตนาการต่าง ๆ นานา จะทำให้เกิดความหวาดกลัวขึ้น เราต้องอย่าปล่อยตัวปล่อยใจให้เคลื่อนไหวไปตามจิต ฉุดรั้งมันให้อยู่นิ่ง ๆเสียบ้าง ลองนิ่งเฉย ๆ สบาย ๆ ไม่ต้องไปคิดเรื่องอะไร ไม่ต้องห่วงใคร ปล่อยใจให้สงบอยู่กับร่างกายตัวเราในขณะนั้น เมื่อความสงบเกิดปัญญาก็จะตามมาจึงจะพ้นจากความทุกข์ทุกเรื่องเพราะเรื่องที่เกิดขึ้นในใจเรานั้น มันเป็นเรื่องของการปรุงแต่งไม่มีตัวตนที่แท้จริง ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นได้ก็เพราะการปรุงแต่งของจิตเท่านั้นเอง เมื่อเรารู้อย่างนี้จึงไม่ควรไปยึดถือความคิด ปล่อยให้ความคิดมันออกไปจากตัวเราก็หมดเรื่องที่คนเรารู้สึก รัก โลภ โกรธ หลง หรือความรู้สึกทุกอย่างมันเป็นเพียงความว่างเปล่าเท่านั้นเอง ไม่ใช่เรื่องจริงจังอะไร ถ้าเราไม่ไปสนใจยุ่งกับมันมันก็หายไปหมดไป
สวัสดีค่ะน้อง..
มาช่วยครูอ้อยโหวตที่นี่ค่ะ..เร็วๆค่ะ...ตัวจริงหล่อกว่าในรูปเก่าตั้งเยอะ
ขอบคุณค่ะ
อ่านจบแล้วก็นั่งคิดอยู่นาน....อืม
ตัวกูก็ยังเป็นของกู อยู่นี่นา
ไม่มีเงินก็ไม่มีข้าวกิน...!
ไม่มีบ้านอยู่ก็ไม่มีที่นอน...!
อะ...ตามครูอ้อยไปโหวต ดีกว่า
^_^