เขาเตรียมตัวแล้ว
ในแต่ละหมู่บ้าน เราจะมีบุคคลที่เป็นเสมือนของคู่กับหมู่บ้าน เช่น ปราชญ์ชาวบ้าน หมอประจำบ้าน ครูเก่าแก่คนนั้น หลวงตาองค์นี้ แม้กระทั่งขี้เมาประจำหมู่บ้าน เป็นต้น และที่หมู่บ้านหนึ่งที่ผู้เขียนไปรับราชการ และได้ทำงานอยู่ที่นั่น 4 ปี ก็ได้เห็นภาพหนึ่งที่น่าจะเรียกได้ว่า เป็นบุคคลประจำหมู่บ้าน นั่นคือ ทุกเช้าจะมีรถเข็นที่มี 3 ล้อ ข้างหน้า 1 ล้อ ข้างหลัง 2 ล้อ มีพื้นที่กว้างสักครั่งเมตร เพื่อบรรทุกของ มันเป็นรถเก็บของเก่า ประจำหมู่บ้าน ขณะออกจากบ้านชายหนุ่มผู้หนึ่งซึ่งมองก็รู้ถึงฐานะว่ายากจน เป็นผู้เข็นรถ โดยมีหญิงชราวัย 80 ปี นั่งไป ทั้งวัน ทั้งสองจะเข้าไปเก็บของตามถังขยะบ้าง ชาวบ้านให้บ้าง คงไม่ถึงขนาดมีทุนซื้อเอง พอตกบ่าย ของเต็มรถ แม่ก็จะลงเดินเป็นเพื่อนลูก คุยกันกระหนุ๋งกระหนิง ผ่านสายตาของชาวบ้าน จนเคยชิน บางครั้งขณะที่ผู้เขียน นั่งรับประทานอาหารที่ร้านค้า ก็จะได้ยินเสียงวิจารย์ สองแม่ลูกต่างๆนานา บ้างก็กล่าวชมว่า เขาเป็นลูกกตัญญู บ้างก็ว่า เก็บของเก่าขายน่าจะรวย แต่แกล้งจนให้คนสงสาร เลยมาทำแบบนี้ ส่วนตัวเองไม่คิดอัคติอะไร ก็มองภาพด้วยความชื่นชม และมองเลยไปถึงความสงบสุข พอเพียงตามอัตภาพมากกว่า
แล้ววันหนึ่งสองคนแม่ลูกก็ได้มาหาหมอคนหนึ่งของหมู่บ้าน คือผู้เขียนเอง ตามกฎเกณฑ์ธรรมชาติ เกิด แก่ เจ็บ ตาย แม่เขาเป็นบาดแผล ต้องมาล้างแผลทุกวัน ทำให้ได้มีโอกาสสนทนากับเขาด้วย ที่จริงป้ามีลูกที่มีฐานะหลายคน แต่ไม่ชอบอยู่ด้วย อึดอัด มีแต่ลูกชายคนนี้ ที่พูดดี ดูแลดี อยู่เป็นเพื่อนกัน ส่วนลูกชายก็บอกว่า ไม่อยากทิ้งแม่ไปรับจ้างทำงานอื่น แม่อายุมากแล้ว อยากดูแลให้ถึงที่สุด นี่คือน้ำใจของคนสองคน ทีมีต่อกันอย่างลึกซึ้ง ถ้าเขาจะมีความผิดพลาดที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ในชาตินี้ ก็เห็นจะมีแต่เพียง ความยากจนเท่านั้น
เคยฟังพระสอนมาว่า คนจนเพราะทำทานมาน้อย เลยคิดจะเป็นกัลยาณมิตร ให้ ในโอกาสพิเศษที่เขาและเราพบกัน จึงได้พูดถึงอานิสงส์แห่งการทำทาน ว่าเกิดภพชาติไหน ก็จะไม่ยากจน ตกต่ำ ในขณะที่ทรัพย์น้อย ก็ให้แบ่งข้าวสักวันละช้อนใส่บาตรพระจะได้ไหม ชายผู้เป็นลูก หันมายิ้มกับผู้เขียน แล้วกล่าวว่า ผมใส่บาตรทุกวันมานานแล้ว แม้จะไม่มีกับข้าวใส่ ผมเตรียมตัวมานานแล้วครับหมอ เบื่อความยากจนเต็มที
วันนั้นเป็นวันล้างแผลวันสุดท้าย ผู้เขียนได้จัดยาบำรุงให้ทั้งแม่และลูก เพื่อเพิ่มเติมสารอาการที่ขาดหายไป กับความยากจน และเพื่อบำรุงชีวิต ให้เขาสามารถก่อกุศลทาน ให้พ้นผังความจนให้สำเร็จในชาตินี้ แต่ต้นทุนของเขามิใช่น้อยคือเรื่องกตัญญู ซึ่งแม้ทุกวันนี้ หากผู้เขียน(ซึ่งย้ายไปแล้ว) เดินทางผ่านหมู่บ้านนี้ ก็ยังคงเห็นภาพ ที่หาดูได้ยากประจำหมู่บ้านนี้อยู่ ภาพกตัญญู ที่ไม่ต้องการคำบรรยาย สวัสดีค่ะ
ความเห็น (12)
อ่านแล้วรู้สึกเย็น มองเห็นความดีและเข้าใจชีวิตของลูกชาย ที่ไม่ยอมให้ฐานะความยากจนเป็นข้อจำกัดของการทำความดี นึกถึงครอบครัวที่ร่ำรวยแต่หาความสุขระหว่างพ่อแม่ลูกไม่ได้นะคะ
ขอบคุณทีช่างสรรหาเรื่องดีๆมาเล่าค่ะ
สวัสดีครับ
มาอ่านบันทึกครับ
สัมผัสได้ถึงความรู้สึกดีๆผ่านบันทึก บวกกับวิธีการถ่ายทอดให้เห็นภาพ เป็นชีวิตที่ง่าย งามเสียจริง
ขอบคุณเรื่องราวของชีวิตเหล่านี้ครับ
- สวัสดีครับ
- เป็นวิถีชีวิตที่พอเพียงจริงๆครับ
- การมีความสุขตามอัตภาพ
- ได้ข้อคิดหลายๆอย่างจากบันทึกนี้
- ขอบคุณครับที่สรรหาสิ่งดีๆมาเล่าสู่กันฟัง
สวัสดีค่ะ
อ่านแล้ว ซึ้งใจกับความกตัญญูของเขาค่ะ แม้จะไม่มีมากแต่ก็ไม่จนความกตัญญูรู้คุณ
แต่ต้นทุนของเขามิใช่น้อยคือเรื่องความกตัญญู
สวัสดีค่ะคุณพี่
เรื่องราวที่นำมาเล่านี้ ไม่ได้ตระเตรียมไว้ก่อน เช้าขึ้นมา มันจะผุดเรื่องราวเหล่านี้ แล้วก็บันดาลใจให้เริ่มลงมือเขียน บางเรื่องคิดว่าลืมไปแล้ว แต่พอทบทวน ก็ใสแจ๋วเลยค่ะ นี่ก็เป็นเรื่องจริงอีกเรื่องค่ะ ที่มีโอกาสเข้าไปเกี่ยวข้อง ขอบคุณพีมากค่ะ
สวัสดีค่ะ
คุณจตุพร
ขณะเขียนบันทึก ก็รู้สึกเหมือนเหตุการณ์เพิ่งจะเกิดขึ้นใหม่ๆ เหมือนกันค่ะ ทุกภาพที่ผ่านเข้ามาในสายตา ล้วนมีเรื่องราว เหมือนทุกบันทึกชาวG2K ที่จะพยายามอ่านให้มาก เท่าที่จะมากได้ค่ะ ขอบคุณทีเข้ามาอ่านสิ่งที่ตั้งใจค่ะ
สวัสดีค่ะคุณบัวชูฝัก
คุณเป็นคนหนึ่งที่ละเอียดอ่อน เมื่อฟังเรื่องราว ก็มองเห็นสิ่งดีๆ แต่อย่างที่บอก มีหลายคนที่มองภาพ 2 ชีวิตนี้ เป็นการสร้างภาพ ก็ยังรู้สึกฉงนใจ จนทุกวันนี้ ขอบคุณมากค่ะ ที่บันทึกนี้ พอจะมีสาระกับท่านผู้อ่านบ้าง ก็คงเกิดกุศลแก่ผู้เขียนตามกำลังค่ะ
สวัสดีค่ะคุณพีsasinanda
ก็ขอให้ช่วยกันส่งแรงใจ ให้ทั้งสอง มีความสุขยิ่งๆขึ้นไป กับใจที่พอเพียง และสำเร็จด้วยแรงกตัญญูนะคะคุณพี่ ขอบคุณพี่มากค่ะ
เรื่องราวอย่างนี้ เป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อน และมีชีวิต เราพบได้บ่อย ในคนที่ทำงานชุมชน ทำงานกับสุขทุกข์ของคน เขียนเล่าให้ฟัง บ่อย ๆ นะครับ
สวัสดีค่ะคุณหมอจิ้น
ยินดีต้อนรับค่ะ เป็นเรื่องเล่าจากประสบการณ์ ที่ทำงานมา ไม่มีว้ำแบบกันเลยค่ ตั้งใจจะเล่าให้ชาวG2K รับทราบกันต่อไปค่ะ ขอบคุณคุณหมอมากๆค่ะ
