วันนี้ใคร่ขออนุญาตนำบันทึกของสหายปัญญาชนท่านหนึ่งที่เคยใช้ชีวิตที่ดงหลวงในสมัยหนึ่งร่วมกับพี่น้องไทโซ่ที่เป็นผู้ร่วมอุดมการณ์ แต่สหายท่านนั้นได้ประสบปัญหาเรื่องดวงตา และเพื่อนสหายด้วยกันประกาศขอความช่วยเหลือจากเพื่อนร่วมอุดมการณ์ ดังต่อไปนี้ครับ
ผมได้พบกับอดีตนายทหารของกองทัพปลดแอกประชาชนแห่งประเทศไทย ที่เรียนจบหลักสูตรการทหารมาจากประเทศเวียดนาม นายทหารคนนี้มีชื่อจัดตั้งว่า"สหายเตี๋ยน" ซึ่งเป็นคนชนชาติโซ่ ชื่อจริงว่า"...... โซ่เมืองแซะ"
สหายเตี๋ยนเป็นผู้ที่ประสิทธิประสาทวิชาการเมืองการทหารให้ผม เป็นครูที่สอนให้ผมเรียนวิชายิงปืนกลางคืน ที่โรงเรียน อต.4 เมืองปากเซ แขวงสุวรรณเขตอาเตี๋ยนหรือสหายเตี๋ยน เล่าให้ผมฟังว่า ก่อนที่จะมารับหน้าที่เป็นครูฝึกการทหารที่โรงเรียนแห่งนี้ เคยเคลื่อนไหวการทหารแถบชายแดนจังหวัดอุบล และในการสู้รบแห่งหนึ่งที่ค่ายหนองแสง
สหายผู้นี้ได้สูญเสียดวงตาข้างหนึ่ง จึงถูกส่งกลับมาอยู่แนวหลังที่โรงเรียนการเมืองการทหาร หน่วยแพทย์ในป่าได้ระดมกำลังช่วยชีวิต และได้ผ่าตัดเอาลูกตาจริงออก และเอาลูกตาหมูป่าใส่ให้แทน จนบางคนเรียกสหายเตี๋ยนว่า"เตี๋ยนตาหมู" ถ้าใครไม่รู้เรื่องราว ก็จะไม่พบความผิดสังเกตุของสหายผู้นี้เลย อากัปกิริยาที่ผมเห็นตลอดมาคือการซับน้ำตาเป็นประจำ
หลังการประชุมสมัชชา 4 เขตงาน 11 ของผมถูกยุบและมีการย้ายผู้ปฏิบัติงานลงที่ราบ อาเตี๋ยนก็ถูกย้ายเข้ามาอยู่ในเมือง นับนั้นเป็นต้นมาผมไม่เคยได้ข่าวสหายผู้นี้อีกเลย
จนกระทั่งเมื่อ 2 อาทิตย์ที่ผ่านมา ผมได้พบกับครูฝึกทหารคนแรกของผม จึงได้รู้ว่าได้มีการผ่าตัดเปลี่ยนเอาตาหมูออกไปแล้ว และเอาตาคนจริงๆมาใส่(แต่มองไม่เห็น) ขณะที่คุยกันผมสังเกตุเห็นความผิดปกติทีตาด้านดี ที่เหลืออยู่เพียงตาเดียวว่ามีสีแดงกล่ำ(อย่างน่ากลัว)
เมื่อคุยกันจึงได้รู้ว่าสหายเตี๋ยน ผู้ซึ่งเป็นครูฝึกคนแรกของผม ต้องทนทุกข์ทรมานมานาน20 กว่าปีแล้ว..............................
เพื่อนๆครับ...........................
สหายที่รักครับ........................
ผมไม่เคยเอ่ยปากขอความช่วยเหลือในเรื่องส่วนตัวของผมเลย แม้แต่ครั้งเดียว ให้โอกาสผมได้ทดแทนบุญคุณ"ครูและสหาย"ผมคนนี้สักครั้งได้ไหมครับ
ถ้าเป็นไปได้ผมอยากขอตาอีกข้างให้อาเตี๋ยนของผม หรือไม่เช่นนั้นก็ช่วยกันรักษาตาข้างดีที่เหลืออีกข้างจะได้ไหมครับ เพราะผมถามหมอทางด้านตา เขาบอกผมว่า ขืนปล่อยไว้ ตาอีกข้างก็จะดับมืดเพราะต้องทำงานหนักข้างเดียวมา20 กว่าปีแล้ว หวังว่าสิ่งที่ผมขอคงได้รับการพิจารณาจากเพื่อนมิตรสหายทุกเขต งานด้วยครับ โดยเฉพาะสหายที่เป็นหมอทุกท่าน ช่วยครูฝึกทหารของกองทัพปลดแอกที่มีนามว่า"สหายเตี๋ยน"ด้วยครับ (แหล่งข้อมูล: เป็นข้อมูล Post เมื่อปี 2546 ที่ "บ้านตุลาไทย" http://www.thaioctober.com/)
นี่เป็นประวัติศาสตร์บุคคลท้องถิ่นแห่งดงหลวง เราปรารถนาให้สถานการณ์ใต้สงบโดยเร็ว ขณะที่สถานการณ์อีสานสงบมานานแล้ว แต่ท่านครับ...เพื่อนร่วมชาติเหล่านั้น..ยังต้องการเยียวยาทางจิตใจ
เรื่องราวเหล่านี้ท่านอาจจะไม่เคยรับทราบ รับรู้มาก่อน แต่ท่านสามารถสัมผัสด้วยตัวท่านเองที่ "นอนกลางดิน กินกลางป่า กับ เฮฮาศาสตร์ 3 ดงหลวง" ครับ
เรียนท่านครูบาครับ
สวัสดีครับ pa_daeng
มาตามข้อมูลต่อครับ
สัปดาห์หน้าคงมีข้อมูลเพิ่มเติมครับว่าปัจจุบันที่สหายเตี๋ยนเป็นเช่นไรบ้าง ขอเวลาตามข้อมูลจริงในพื้นที่ครับ
ขอบคุณ อ.ภูคาครับ