การรับโทรศัพท์...กิจวัตรธรรมดาที่ไม่ธรรมดา
วันนี้ปริมาณงานลดลงจากวันจันทร์ แต่ก็ไม่ได้ยิ่งหย่อนลงไปสักเท่าไหร่ค่ะ ก็เบาะๆแค่ 900 กว่ารายเท่านั้นเอ๊ง....ยังคงเหนื่อยหนักกันเหมือนเดิม แต่วันนี้เรามีเหตุให้ได้พูดคุยกันมากกว่าปกติด้วยจดหมายเวียนของทางคณะแพทย์ที่มีมาถึงทุกหน่วยงาน ในเรื่องข้อปฏิบัติในการรับโทรศัพท์ เล่นเอาพวกเราเอามาเป็นหัวข้ออภิปรายกันอย่างกว้างขวางทีเดียว
ปกติแล้วเรามีคนไม่มากพอที่จะจัดหน้าที่รับโทรศัพท์ได้โดยตรง ทำให้คนที่ต้องรับหน้าที่ไปโดยปริยายคือคนที่อยู่ใกล้โทรศัพท์ที่สุด ซึ่งก็คือคนลงทะเบียนที่ต้องยุ่งกับงานที่ต้องใช้สมาธิอยู่แล้ว ดังนั้นข้อแรกที่ว่าต้องรับให้ได้ภายในไม่เกินกริ่งโทรศัพท์ดัง 3 ครั้งนั้น เป็นไปได้ยากมากค่ะสำหรับห้อง Chem ของเรา ใครวนมาอยู่จุดนี้ก็จะต้องปรับประสาทให้ว่องไว เพื่อรับมือกับนานาโทรศัพท์ที่เข้ามาเหมือนที่คุณศิริเคยเล่าไว้
สำหรับคำพูดที่ในหนังสือเวียนแนะนำให้ใช้ในการรับโทรศัพท์ที่ว่า "สวัสดีค่ะ/ครับ หน่วยเคมีคลินิกค่ะ อโณทัยรับสาย ยินดีบริการค่ะ" ยังไม่ใช่สิ่งที่เราคุ้นชินกันค่ะ เรามักจะใช้ "ฮัลโหล เคมีคลินิกค่ะ/ครับ..." เพราะฉะนั้น วันนี้พอโทรศัพท์ดังปั๊บตอนแรกๆพวกเราแทบจะวิ่งหนี ไม่มีใครอยากรับ แต่สักพักเราก็เปลี่ยนเป็นพยายามซ้อมพูด ตัวเองได้รับอยู่ 3-4 ราย แต่"สวัสดี"ก่อนไม่ทันสักรายค่ะ
และตอนสัก 5 โมงเสียงกริ่งโทรศัพท์ดังขณะที่พี่นุชรัตน์ของเราเดินผ่านพอดี ได้ขำตรงที่พี่นุช บอกดังๆก่อนยกหูขึ้นมาว่า "ขอรับแบบเดิมก่อนนะ" สงสัยว่าพวกเราหลายๆคนคงต้องแอบพูดในใจกันอีกหลายวันกว่าจะปรับเปลี่ยนได้
