ถนนในความคิดฝัน ในปางไม้และในเหมืองแร่


ความเรียง สำหรับมุมมองในแต่ละความฝัน และการเดินทาง ภาพประทับของถนน ปางไม้ และเหมืองแร่ ซึ่งร้อยไว้ในความทรงจำของชีวิต

ถนนในความคิดฝัน

ในปางไม้

และในเหมืองแร่ 

ถนน ความฝัน ปางไม้ และเหมืองแร่

   

อ้างอิง - ภาพ จาก www.trekkingthai.com  

เรื่องเล่าวัยเด็ก และเรื่องราวแห่งความฝันของเด็กผู้ชาย ส่วนใหญ่ไม่มีอะไรมากมายไปกว่าความท้าทายของสงครามและตัวตนแบบทหาร โลกของเด็กกับความกล้าหาญ กลายเป็นหนึ่งในแผ่นกระดาษของความฝัน

ต่อเติม และตกแต่งเรื่องราวให้งอกงาม

   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">จนหลายปีกว่าที่จะค้นพบค้นหาที่ทางของตัวเอง ความฝันในแผ่นกระดาษและห้วงความคิด ต่อเติมเป็นประติมากรรมชีวิต ปะติดปะต่อให้เรื่องราวออกเดินไปอีกยาวไกล ต่อก้านกิ่งความฝันให้งอกจากลำต้นวัยเด็ก</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">หลังจากภาพของทหาร ปืน สงคราม และความกล้าหาญมากมาย ภาพของเหมืองแร่ และปางไม้ก็พุดเข้ามาในห้วงความฝัน ก่อนจะต่อเติมไปสู่ภาพจิตรกร สถาปนิก มัณฑนากร นักหนังสือพิมพ์ นักข่าว ครูประชาบาล นักเดินทาง นักเขียน และอีกมากมายของกิ่งก้านความฝัน</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ภาพของนักเรียนป่าไม้เมืองแพร่ และป่าไม้จากแม่โจ้ พุดมาก่อนจะถึงตัวตนของเหมืองแร่</p>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ความทรนงองอาจในท่ามกลางป่าเขา กลบทุกคำตอบในชีวิต</p>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ความงอกงามของฝัน เริ่มต้นจากภาพยนตร์มาจบที่หนังสือ</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">แค่เท้าความเรื่องราวจากร้อยป่า ก็พาให้ฝันของผมเดินทางออกไปได้อีกยาวไกล และหลังจากนั้นวรรณกรรม เรื่องเขียน และเรื่องเล่าจากป่าก็เดินทางออกมา กว่าที่ป่าไม้จะจบบทบาทพร้อมกับความแน่นอนของชายหนุ่มจากเหมืองแร่ ได้เริ่มต้นขึ้น</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">แต่หยาดเหงื่อและความฝันของปางไม้เมืองเหนือ และเหมืองแร่แห่งปักษ์ใต้ กลับกลมเกลียว</p>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">กลายเป็นเรื่องเดียวกันของความคิดฝัน</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">หลังจากนั้นหลายปี การเดินทางของชีวิตได้เริ่มต้นขึ้น พร้อมกับการหาความฝัน จริงบ้างไม่จริงบ้าง ก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่องเท่าไร แต่ก็ยังคงไล่เรียงภาพเหล่านั้นให้ออกมา</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ครั้งหนึ่งที่ได้นั่งคุยยามเย็นกับ หนุ่ม หนังสือเดินทาง เจ้าของร้านหนังสือที่ชื่นชอบการเดินทาง เขาตอบเรื่องราวบางอย่าง ในขณะที่ผมกำลังเริ่มต้นคำถาม จนกระทั่งหลุดประโยคในภาพประทับใจของอดีต ว่าทำไมตัวเองจึงอยากเดินทาง และชื่นชอบการเดินทาง</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผมประทับใจความเป็นผู้ชาย ลูกผู้ชายในปางไม้และเหมืองแร่</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผมยึดติดและผูกพันกับภาพของผู้ชาย ที่ก้าวเดินทางจากปางไม้ และออกมาขุมเหมือง หลายครั้งที่นำชีวิต ก้าวเดินตามรอยทางเหล่านั้น ขุมเหมืองอาจหายากหน่อย แต่ไม่อยากถ้าจินตนาการในการเดินป่าปักษ์ใต้ บอกเล่าได้ถึงฟ้าฝน</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ภาพของป่าเมืองเหนือ ในยามจินตนาการต่อ ปางไม้ กลับกลายเป็นเสน่ห์ที่ค้นหาได้ทุกปี</p>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ทุกปีที่ต้องออกเดินทาง</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">นักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ เช่น มาลัย ชูพินิจ อ้วน อรชร ชาลี เอื่ยมกระสินธุ์ พนมเทียน อาจินต์ ปัญจพรรค์ กลายเป็นฐานของชีวิตวัยรุ่น เท่ากับภาพของทหารป่า นักรบแห่งประชา นักรบดาวแดงแห่งกองทัพประชาชน และตำนานการต่อสู้อันยิ่งใหญ่ ซ้อนทับกันเข้าอย่างพอดี</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">เรื่องราวอาจแตกต่าง เนื้อหาในการก้าวย่างอาจบิดเบี้ยว แต่จะมีสิ่งใดเข้ากับความฝันและความพลุ่พล่านของชีวิตวัยรุ่นได้ดี เท่ากับส่วนผสมของก้าวย่างอันทรหดอดทน และทรนงกับความอยุติธรรมได้ดีเท่านี้เล่า</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ป่าไม้ที่กล้าสู้กับนายทุน ที่มองไม่เห็นภาพว่าหน้าตาอย่างไร แต่ถ้ามองจากหนังไทยสมัยเด็ก นายทุนต้องเลี่ยมฟันทอง พูดไทยไม่ชัด มีบ้านในตลาดประจำอำเภอ ป่าไม้ที่ลากปืนขี่มอเตอร์ไซค์เข้าป่า เพื่อปกป้องไม้ของชาติ ยิ่งใหญ่เท่ากับ ภาพของนายพราน ผู้ล่าและต่อสู้กับความดิบเถื่อนทรหด เข้ากันดีกับหนุ่มแห่งเหมืองแร่ และยิ่งไปกันใหญ่ เมื่อฟังตำนานนักรบแห่งดอยยาวผาจิ นักรบแห่งภูบรรทัด นักต่อสู้แห่งพนมดงรัก</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">หากเป็นภาพปะติด ก็คงเป็นงานศิลปะ ที่อาศัยความดิบเถื่อนและรันทดของชีวิตเป็นสีสัน</p>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">แต่หากใช้ภาพของแก่นแกน</p>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">จุดสำคัญ คือ ตัวตนแบบเด็กผู้ชาย</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">เรื่องราวของเด็กผู้ชาย ที่ต้องทรนง ต้องอดทน ต้องกัดฟัน ก้าวขาออกไปทุกครั้งที่เจ็บป่วย เจ็บปวดอย่างไรต้องไม่ร้อง เลือดออกต้องไม่พูด เพื่อนจะตายตัวจะเป็นไม่รู้ มาด้วยกันต้องไปด้วยกัน คำพูดใดบอกกล่าวไว้ ถือเป็นสัญญา</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ภาพอันทรนง คือภาพของผู้ชายในใจ</p>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ป่าเขา เหมืองแร่ ทุ่งทิว ความอยุติธรรม กลายเป็นภาพร่างที่ต่อไปถึงความไม่เป็นธรรมในสังคม</p>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ความจริงจากป่า กลายเป็นเรื่องเล่าขานที่เดินทางตามหาอยู่หลายปี</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">แต่ภาพที่วันนี้ ผมกลับมานั่งทบทวนใหม่ ในโลกแห่งความเป็นจริง ท่ามกลางการเดินทางหลายปีที่ผ่านมา จากโบกรถสู่เมืองไกล ก้าวขาจากเมืองสู่ป่า จากพื้นราบสู่ภูผา จากป่าสู่ทะเล และวนไปวนมาหลายรอบเข้า</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">เรื่องราวทั้งหมด กลับร้อยด้วย ถนน</p>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">เส้นทางของถนน กลายเป็นภาพของผู้ชายที่มีมิติอยู่จริง</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">มีความงามในปัจจุบัน</p>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">และเป็นสิ่งที่ผมจับต้องได้มากที่สุด</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ครั้งหนึ่งภาพถนนในราวป่า ถามผมว่า เคยรู้ไหมว่าคนตัดถนนแต่ก่อน ดำรงชีวิตอย่างไรในท่ามกลางเส้นทางของป่าที่เราผ่านไป บางเส้นแม้ราดยางมะตอย แต่ไม้ใหญ่ที่ค้ำหัวและรอบข้างที่เปลี่ยวหนาดืบ รกชันจนแทบกระโดดเข้าไปไม่ได้</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ในขณะที่ตัดถนน นายช่างคนงานเหล่านั้น อยู่กันอย่างไร</p>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">น้อยครั้งมากที่ผมจะได้มีโอกาสเห็นเส้นทางถนนตัดใหม่ในกลายป่า</p>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">แต่ก็เพียงพอที่จะหลงเหลือบางเส้นทางชีวิต ที่ได้มีโอกาสเห็น</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">มีอยู่ครั้งหนึ่งเมื่อสิบกว่าปีก่อน ขณะโบกรถลงจากดอยอินทนนท์ เพื่อเข้าแม่แจ่มชมความงามของเมือง และเติมท้องด้วยข้าวกลางวัน เพื่อตั้งใจโบกรถต่อไป ป่าสนวัดจัน</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ในแผนที่บอกทาง เส้นสีเหลือง อีกแผ่นเพิ่มเติมว่าเป็นแผนที่ถนนเหมืองแร่</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ขณะที่ภาพก่อนลงจากดอยอินทนนท์ ยังติดตาถึงเส้นทางคดเคี้ยวสง่างาม ท่ามกลางขุนเขาไม้ใหญ่ และอากาศฉ่ำเย็น ความฝันได้ออกเดินไปดักหน้า จนกล้าที่จะโบกรถในเส้นทางที่ไม่รู้จัก แม้คาดเดาว่าเป็นเส้นทางลูกรังก็ตาม</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">แต่ขณะนั้น ใจไม่ได้เล็กน้อย ไปพร้อมความยากลำบากเหล่านั้น</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ในเมื่อแผนที่เขียน กะระยะ จนประมาณในใจว่า ไม่เกิน 70 ถึง 80 กิโลเมตรแน่นอน สำหรับเส้นทางนี้ ที่เด็กผู้ชายสองคน เป้สองใบ้ จะขอโบกรถไปได้</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">อาจเป็นเพียงครั้งหนึ่งในหลายครั้งของการเดินทาง</p>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">แต่ครั้งนี้ กล้าเกินไปในเส้นทางที่ไม่คุ้นเคย</p>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">แล้วคำตอบก็ปรากฎ</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>    <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">เส้นทางเหมืองแร่ ในแผนที่ซึ่งขีดเส้นสีเหลืองนั้น ไม่ใช่เพียงทางลูกรังธรรมดา แต่หมายถึงทางลูกรังที่สลับระหว่างป่าเต็มลูก กับเขาหัวโล้น ที่เลาะไปตามเขาทุกระยะ ตัดผ่านทุกอย่างยกเว้นบ้านคน</p><p>  </p><p>แล้วใครจะมีรถมาขับเล่น ให้เด็กวัยรุ่นสองคนได้โบกง่ายดาย ตามอำเภอใจ </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">สุดท้ายความจริงของชีวิตก็ปรากฏตัวขึ้น</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">คาดเดาผิดพลาด เล็งผลเลิศเกินไป ใช้ประสบการณ์ที่ผ่านมาของการโบกรถที่สบายรวดเร็วไป สรุปง่าย เหมารวมง่าย กะเกณฑ์ให้ได้ดั่งใจมากไป ทุกอย่างจึงปรากฏเป็นคำตอบวันนั้น</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">เป็นวันของการเดินทางที่ยากลำบาก</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ฝุ่นถนน ไอแดดร้อน บางตอนขึ้นเขาอาจเย็นลมเขาเย็นลมป่า แต่บางช่วงไม่ได้อะไรก็ต้องแวะหาหาข้างทาง แอบพักร่มเงาไม้สักที</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">แล้วภาพที่เคยเห็นแบบธรรมดา ก็ปรากฏขึ้น</p>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">เส้นทางถนนและคนทำถนน ผู้คนที่เคยเห็นเกรดดิน เกลี่ยทราย ทำถนน บนผืนราบ   โผล่ขึ้นกลางดอย</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">   </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ภาพของถนนที่กำลังปรับแต่ง รถ ผู้คน คนงาน นายช่าง ผู้คนกลุ่มเล็กๆ ปรากฏตัวขึ้นเป็นระยะๆ ในเส้นทางกลางขุนเขาระหว่างแม่แจ่ม กับ ป่าสนวัดจัน เพื่อทะลุสู่แม่ฮ่องสอน</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ที่พักแบบเรียบง่าย ผ้าใบผืนใหญ่ พาดไม้ท่อนเดียว กลางเป็นที่นอน</p>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">มีถังน้ำมัน เป็นทั้งถังน้ำ ถังไฟ และถังยางมะตอย</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">มีคนงานและภาพที่กำลังทำงาน เป็นเบื้องหน้า มีทิวเขา มีเส้นทาง มีทรายและพื้นถนน เกลี่ยไปทุกระยะที่รถวิ่งผ่าน</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ลำบากแค่บ่นว่าเหนื่อยตอนโบกรถ เดินบ้าง รอรถบ้าง กระโดดขึ้นกระโดดลงรถ เกาะหลังกระบะไต่ขึ้นดอยสูง เกาะขอบกระบะขณะรถทิ้งดิ่ง ทุกอย่างกลายเป็นเรื่องดูง่าย และง่ายแบบทันทีที่เห็นคนสร้างทางทำถนนในทุกระยะ</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">บนพื้นที่ห่างไกลคน</p>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">บนดอยสูง</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>     <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ภาพของทุกอย่าง ปรากฏขึ้นอย่างเรียบง่าย แค่เพียงเสียงบ่นหยอกล้อ ตัดพ้อ แช่งชักหักกระดูกกับวิกฤติการเดินทาง ความยากลำบากในลำคอ ฝุ่นผงทรายร้อนแห้งกร้าน กลายเป็นเรื่องขี้ผงทันที</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ไม่เท่ากับภาพเบื้องหน้าของการเดินทาง ซึ่งเล็กน้อยถนัดตา</p>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">แม้วันนั้นการเดินทางจะไม่ถึงวัดจัน ป่าสนวัดจัน</p>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">แต่เราก็ถึงจุดมุ่งหมายของเด็กหนุ่มสองคน</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">วันนั้นเราเลือกเส้นทางใกล้ที่สุดซึ่งสามารถจะโผล่พ้นป่าได้ก่อนค่ำ เราเลือกโบกรถทะลุออกขุนยวม ไม่ได้แพ้ ไม่ได้ท้อ อาจเหน็ดเหนื่อย อาจผิดพลาดทั้งเป้าหมาย การกะเกณฑ์ การคำนวน</p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">แต่ไม่ผิดพลาดสำหรับเส้นทางในชีวิต</p>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">เราค้นพบคำตอบบางอย่างในท่ามกลางเส้นทาง และถนนอันงดงาม</p>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ค้นพบคำตอบบางอย่างที่ชีวิตเฝ้าถามหา</p> 

หมายเลขบันทึก: 122246เขียนเมื่อ 26 สิงหาคม 2007 23:01 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 18:17 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท