สร้างสังคม ฝึกนิสัยการแบ่งปันความรู้..ให้กับนักเรียน.

จากการได้รับคำเชิญให้ไปช่วยเป็นอาจารย์พิเศษในช่วงวันหยุด ทำให้ได้ความรู้ ประสบการณ์มากมายจากลูกศิษย์ด้วย พวกเขาจะรู้ไหมนะว่าตัวเขาเองล่ะ ได้อะไรไปบ้าง

 

จากการเขียนบันทึกฉบับนี้ http://gotoknow.org/blog/citrus/104043  เมื่อหลายเดือนก่อน  ก็คิดหนักไปหลายวันเมื่อได้รับข้อคิดเห็นจากผู้อ่าน เพราะแม้จะเคยเป็นวิทยากรในบริษัท มาบ้างแบบเดิมๆ บทบาทก็อาจจะแตกต่างจากการไปเป็นอาจารย์พิเศษ ที่ผู้เรียนคิดว่า อาจารย์คาดหวังมากเกินไปเขาคงทำไม่ได้หรอก แต่มาถึงวันนี้พวกเขาได้พิสูจน์ตัวเองแล้วว่าทำได้ หลายคนจัดทำบันทึกได้สวยงาม จนน่าพิศวง มีเทคนิคการเขียนเล่าเรื่องให้น่าสนใจ และกลับมาตอบแสดงความคิดเห็นให้ผู้ที่เข้ามาอ่านอย่างเหมาะสมด้วย

  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">     ที่มาเขียนบันทึกนี้เพราะเมื่อเช้าเข้าไปตรวจงานที่มอบหมายผู้เรียนให้เขียนรายงานเดี่ยวเป็นบันทึกเก็บไว้ใน Gotoknow http://gotoknow.org/blog/neoindust  เพราะด้วยวัตถุประสงค์ที่เราเองคิดว่า น่าจะเป็นประโยชน์กับผู้เรียนได้ลองวิธีเรียนรู้แบบใหม่ และถ้าผลงานนั้นดีก็จะเป็นประโยชน์กับสังคมด้วย</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">      การทำรายงานที่ตัวเองเคยเป็นนักเรียน อาจารย์ก็ให้ต่างคนต่างทำ เจ้าตัวก็เก็บเป็นความลับ เพราะกลัวอะไรหลายอย่าง หรือส่งไปแล้ว ก็ไม่รู้ว่าทำได้ดี หรือไม่ดีเพราะอะไร (บางครั้ง) หรือที่เพื่อนทำได้ดีนั้น เพื่อนทำอย่างไร พอมารู้จัก Gotoknow ก็เลยเกิดความคิดลอกเลียนกระบวนการที่ใช้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ในการเขียนบันทึก ไปใช้ในกระบวนการเรียนรู้ในกลุ่มผู้เรียน หลักการที่เคยสื่อสารกับผู้เรียนไปก็คือ "ถ้าคุณตั้งใจทำงานนี้ดี สิ่งที่ได้รับเป็นประโยชน์ที่จะตกอยู่กับตัวคุณและกลุ่มเพื่อนของคุณ หาใช่อาจารย์ผู้สอนไม่" <<<แต่ทว่า ณ ขณะนี้ผู้สอนก็ได้รับข้อมูลที่เป็นประโยชน์ รวมทั้งอีกหลากหลายความภาคภูมิใจในผลงานของผู้เรียน ที่จะทำให้ผู้สอนไม่มีวันลืมประสบการณ์หนึ่งในชีวิตครั้งนี้>>></p>        แรกๆ ที่มอบหมายงานนี้ให้ผู้เรียน กว่าจะเริ่มต้นเขียนกัน ก็มีคำถามมากมาย รวมทั้งความไม่มั่นใจของผู้เรียน ไม่กล้าเปิดตัวที่จะเขียน เพราะกลัวว่าตัวเองไม่มีประสบการณ์ในเรื่องนั้น เขียนไปแล้วอาจจะโดนตำหนิ วิจารณ์ <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">แต่จากการที่ได้แนะนำไปหลายทาง ทั้งผ่าน MSN ผ่าน blog หรืออธิบายเพิ่มเติม รวมทั้งให้คำปรึกษาเป็นรายบุคคลหลังเลิกเรียน ก็ทำให้ได้ blog “แลกเปลี่ยนเรียนรู้การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์” ขึ้นมา ซึ่งประกอบไปด้วยเรื่องราวที่เป็นรายงานของผู้เรียนไปค้นคว้ามา</p>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">      ผู้เรียนหลายคนเข้าไปพัฒนาบันทึกของตัวเองจากคำแนะนำที่ได้รับจากผู้อ่านมาหลายรอบ ซึ่งผู้สอนเองก็ไม่ทราบว่าเป็นคนที่บังเอิญมาอ่านพบ หรือบางคนอาจเป็นคนที่ผู้เขียนรู้จักก็เลยส่งให้ช่วยอ่าน รวมทั้งความคิดเห็นที่เพื่อนๆ เข้าไปให้คำแนะนำ ไม่ว่าจะเป็นเหตุผลที่ผู้สอนให้เงื่อนไขว่า จะมีคะแนนให้ในส่วนของการให้ความเห็น หรือ จะเป็นด้วยธรรมชาติของความเป็นเพื่อน และความชอบวิธีการแบบนี้อยู่แล้ว  ตัวเราเองคิดว่าเราไม่สนใจเหตุนั้นแล้ว เพราะผลที่ได้เป็นสิ่งที่เราภูมิใจที่ได้เห็นมิตรภาพกับการแลกเปลี่ยนโดยไม่ต้องเกรงกลัวกันอีกต่อไป ว่าความเห็นที่ให้ไปนั้นจะทำให้ผู้เขียนบันทึกไม่พอใจหรือไม่ เพราะบางความเห็นเมื่ออ่านแล้วมันแสดงให้เห็นถึงความมีภูมิรู้ และนั่นหมายถึงเขาได้พัฒนาไปอีกขั้นหนึ่งแล้วที่สามารถให้ความเห็นที่เป็นประโยชน์แก่คนอื่นได้แม้จะเป็นเด็กที่ไม่มีประสบการณ์ในการทำงาน หรือเป็นคนที่มิได้ทำงานในแวดวงนี้เลยก็ตาม ขอขอบคุณ G2K ที่เป็นเวทีแลกเปลี่ยนเรียนรู้ และสร้างคน พัฒนาคนนะคะ</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">     จากเหตุการณ์นี้สอนให้รู้ว่า หลายๆ เรื่องที่เราได้รับมอบหมายให้ทำ มันอาจจะดูยากในขั้นเริ่มต้นและมีความคิดขาจรเข้ามาบอกว่า เราคงทำไม่ได้ หรืออาจทำได้ไม่ดีเพราะเราไม่เคยทำ แต่ถ้าหากมีคนคอยชี้แนะ ให้กำลังใจ สร้างความเชื่อมั่นว่าเราสามารถทำได้ โอกาสที่จะทำงานให้ออกมาดี ประสบความสำเร็จย่อมเกิดขึ้นได้แน่นอน</p>

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

สวัสดีค่ะน้องส้ม... citrus

• ครูอ้อยเคยอบรมการเขียน blog   เขาบอกว่า  การตอบแสดงความคิดเห็น  ต้องเป็นการต่อยอดของความรู้  
• ในบางครั้ง  ครูอ้อยอ่านแล้ว  ก็ไม่เข้าใจหรอกค่ะ  แต่ก็ต้องตอบบันทึกไปด้วยหวังว่า  เป็นการให้กำลังใจกับผู้เขียนบันทึกนั้น  และดีที่สุด  ก็คือการทักทายค่ะ

สบายดี หรือคะ  คิดถึงค่ะ

[โค้ชส้ม Citrus]

สวัสดีค่ะ

พี่ครูอ้อย

สิริพร กุ่ยกระโทก
ขอบคุณ พี่ครูอ้อยค่ะ

เพิ่งทราบนะคะ ว่าตอบใน blog ต้องต่อยอดความรู้ อย่างงี้ก็แย่ คงไม่ค่อยกล้าตอบค่ะ

เห็นด้วยกับพี่นะคะ ว่ามาทักทายเหมือนได้ยินเสียง ก็ดีใจแล้วค่ะ ว่าเรามีเพื่อนอยู่ได้ทุกที่ค่ะ คิดถึงมิตรรักแฟนบล็อกทุกคนค่ะ  ดีใจนะคะเวลาเข้ามาอ่านบันทึกแล้วพบคนมาทักทาย ไม่ต้องต่อยอด ผู้เขียนก็มีกำลังใจที่อยากจะเขียนต่อไปค่ะ เมื่อรู้ว่ามีคนมาอ่านบ้าง

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

น้องส้มจ๋า...citrus

• เพลงไพเราะ  จับใจจริงๆค่ะ
• มีคนเข้าใจ...พูดเหมือนกัน  เมื่อเข้ามาทักทายกัน  ก็มีความสุขอย่างประหลาด นะคะ

ทำไม  ใครเขามองว่า..ครูอ้อย...ดุ

[โค้ชส้ม Citrus]

 

 

สิริพร กุ่ยกระโทก

 

สวัสดีค่ะ พี่ครูอ้อย

 ขอบคุณค่ะ  ที่พี่ชอบเพลงนี้  บังเอิญไปพบใน link ค่ะ เป็นเพลงเก่า ละครเรื่อง ญาติกา ภาคสอง ของเรื่องสายโลหิต ค่ะ ไม่ทราบเป็นไงค่ะ ชอบดูหนังย้อนยุค

 

• ใครนะคะ มาหาว่า พี่ครูอ้อยที่แสนจะน่ารัก  ดุ
• ต้องเป็น นักเรียนแน่เลย เด็กๆ ก็เป็นแบบนี้หละค่ะ  พอครูเข้มงวดอยากให้เขาดีพร้อม เขาก็เลยหาว่าเรา ดุ (หัวอกอันเดียวกันเลยค่ะ)  ต่อไปเขาจะเข้าใจเองค่ะ