การเดินทางครั้งสุดท้ายของหมูที่กำปงธม
บันทึกภาพที่ตำบลเมียนเจย อำเภอSANDAN(ไม่กล้าแปลเป็นไทย) จังหวัดกำปงธม มิถุนายน50
เดินทางเป็นคู่ ยังมีชีวิต น้ำหนักประมาณ 100 กก.ต่อตัว สนนราคาประมาณ 2-3 หมื่น เรียล/ตัว(100 เรียลเท่ากับ1บาท)
แบบนี้เขาเรียกว่านอนมาใช่ไหมครับ ดุแล้วชวนให้สงสาร แต่มองให้ลึกก็พบหลักที่ว่า เขาอาจดีใจที่ได้ตอบแทนผู้เลี้ยงดูเขามา และได้ทำหน้าที่ครั้งสุดท้าย
ระดับความยากจนของคนเขมร วัดจากการบริโภคอาหารน้อยกว่า 2100 แคลลอรี่/วัน คำนวนเป็นเงินเท่ากับ 1800 เรียล(18บาท)/คน/วัน อัตราคนชนบทที่อยู่ใต้เส้นระดับความยากจนปัจจุบันอยู่ที่ประมาณ 37%
ความเห็น (4)
- เป็นภาพที่หาดูยาก
- เห็นเทคโนโลยี่เขมรในการขนย้ายหมูมีชีวิต 2 ตัวบนท้ายมอเตอร์ไซด์ คนไทยคงออกปากว่า คิดได้ไงเนี่ยะ..ขนหมูแบบนี้..
- เปลี่ยนช่วยดูกำหนดการเฮฮาศาสตร์ด้วยนะ
- อาจารย์แป๋วเสนอพักที่จุดเดียวไม่ต้องย้าย ตัดบางอย่างออกที่ร้องเดินทางไกลๆ
- เน้นการนั่งคุยกันมากกว่า
- วันจันทร์พี่ว่าจะเข้าทางกกตูมลองสำรวจเส้นทางแต่เนิ่นๆ
ผมเคยเดินทางจากพนมเปญไปโฮจิมินต์ ด้วยเส้นทางที่กำลังปรับปรุง (คนไทยไปสร้างไว้ครับ ด้วยเทคนิคที่ผู้รับเหมาถนัดคือสร้างแล้วรอซ่อม)
ระหว่างรถติดอยู่ (นานจนอาจารย์ผู้หญิงต้องกางร่มทำธุระท้ายรถครับ...กล้าหาญมาก) ลงไม่ได้เพราะโคลนทั้งนั้น อาจารย์สุภรณ์ (ผู้ใจบุญที่สุด) ก็ร้องออกมา พวกเราหันไปดูข้างรถ ก็เห็นรถกระบะโดยสารที่คนนั่งในรถแน่นเอี๊ยด แต่ที่อ.สุภรณ์ร้องเพราะหมูซึ่งแออัดในเข่ง (เข่งละหลายตัว) บนหลังคา แถมมีคนนั่งอยู่บนเข่งอีกชั้นหนึ่ง (น่าเวทนามาก ทั้ง ๆ ที่ผมเป็นมุสลิม) เสียดายครับไม่ได้เก็บภาพมาให้ดู
ด้วยความยินดียิ่งครับท่าน
