เมื่อถึงครา..ผมพานักเรียนไปประกวดพูดสุนทรพจน์

 

พานักเรียนไปประกวดพูดสุนทรพจน์

        เมื่อวันที่ ๒๑ สิงหาคม ๒๕๕๐ ผมได้รับมอบหมายจาก ลูกน้องของผม(ผมเป็นลูกพี่เพราะเป็นหัวหน้ากลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย)ให้นำนักเรียนไปประกวดพูดสุนทรพจน์ ณ สำนักงาน ป.ป.ช. ในหัวข้อเรื่อง "เส้นทางสู่ความซื่อสัตย์สุจริต) งานนี้ผมไม่ใช่ผู้ฝึกสอนโดยตรงเพราะผมเปิดโอกาสให้ ครูรติรัตน์ คุ้มโต ครูในกลุ่มสาระฯของผมแสดงฝีมือ แต่ก็ได้ให้คำแนะนำตามประสาคนมีประสบการณ์ แต่พอถึงวันแข่งขัน พี่สาวครูรติรัตน์ ผ่าตัดไส้ติ่งด่วน จึงสั่งการให้ผมซึ่งเป็นหัวของเธอ ให้ช่วยนำนักเรียนไปประกวดแทน นักเรียนที่เข้าประกวดคือ น.ส.เบญจมาศ สมบูรณ์ธาดารักษ์ เป็นประธานนักเรียนโรงเรียนบางลี่วิทยา

        ผมใช้รถส่วนตัวเพราะรถโรงเรียนติดภารกิจ ผมไม่กล้าขับรถเองเลยรบกวนผู้ปกครอง นักเรียนที่ไปประกวดนั่นแหละเป็นคนขับให้ ต่างคนต่างก็เป็นบ้านนอกเข้ากรุง วนไปวนมาตั้งหลายรอบกว่าถึงสำนักงานป.ป.ช. นักเรียนของผมพูดเป็นคนที่ ๑๓ จากจำนวน ๓๑ คน แต่วันนี้มาจริง ๒๐ คน

      นักเรียนที่มาแข่งเกือบจะถือเป็นตัวแทนของจังหวัดทีเดียวเพราะวันนี้มาจากจังหวัดละคน จากจังหวัดแม่ฮ่องสอน ถึงชุมพรทีเดียว ทุกคนพูดได้ดีทั้งนั้น รวมทั้งลูกศิษย์ผมด้วย ผมนึกหนักใจแทนกรรมการแต่การประกวดพูดของ ป.ป.ช. จัดตั้งแต่วันที่ ๑๘ - ๒๕ สิงหาคม ๒๕๕๐ คัดเอาผู้เข้ารอบ ๒๐ คนจากผู้สมัคร กว่า ๒๔๐ คน พูดเสร็จก็กลับไปรอฟังผลที่บ้าน

      วันนั้นเจ้าหน้าที่ ป.ป.ช. ต้อนรับดีมาก ก่อนแข่งก็แจกของว่างแข่งแล้วก็พาไปเลี้ยงอาหารกล่องบนดาดฟ้า คณะของผมเดินทางกลับใช้เวลา ชั่วโมงเศษก็กลับถึงโรงเรียนเพราะรถไม่ติด ผมกลับมาสอนทันอีกเกือบ ๒ ชั่วโมง

     วันนี้เล่าแค่นี้ก่อนนะครับ

[โก๊ะจิจัง แซ่เฮ]

รอลุ้น  และเป็นกำลังใจ ทั้งอาจารย์พิสูจน์ที่แสนเก่ง และเพื่อนที่น่ารักเจ้าค่ะ  

          คิคิ  ติดตามผลอยู่ เขาว่ากันว่า เด็กสุพรรณเสียงหวานจริงไหมเนี่ย....( แต่ว่า หนูคงจะหวานไม่ได้..เพราะมันเหน่อไปซะแล้ว คิคิ)

           เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ ---> น้องจิ ^_^