หากต้องเอ่ยคำลา
อาจดูเหมือนห่างเหินเดินสวนผ่าน
ไม่มีเสียงเอ่ยขานผ่านรอยยิ้ม
มิตรภาพยังฝังแนบเป็นแบบพิมพ์
ผ่านรอยยิ้มบนดวงหน้าคราเจอกัน...
แม้ไม่เอ่ยปากถามยามได้พบ
แต่ตาสบบอกว่าอย่าแปรผัน
ตาสบตาบอกว่าต้องลากัน
ใจหวาดหวั่นเมื่อรู้ว่าต้องลาไกล...
ช่างเถอะนะ....ก็แค่กายที่ต้องจาก
แต่ใจหากจะเคียงใกล้ไม่ไปไหน
ช่างเถอนะ...ก็แค่กายจากลาไป
แต่ในใจจะเคียงคู่อยู่เป็นเรา...
เราจะอยู่เพื่อก่อร่างสร้างความรู้-
รู้เพื่อคืนกลับสู่สังคมเก่า-
เก่าเพียงรูปแต่ใหม่ในใจเรา-
ช่วยกันเติมเสริมต่อเข้าด้วยเราเอง...
ฝากให้ทุกท่านด้วยใจจริงนะครับ จากใจราชภัฏเชียงใหม่ จากใจพวกเราทุกคน จากใจชาว GOTOKNOW
ความเห็น (2)
สวัสดีครับท่านอาจารย์ (รบกวนอาจารย์ช่วยลบ บทแรกออกด้วยครับ)
ขอขานรับคำกลอนที่ใจเขียน
แม้ไม่เวียนพบหน้ายังใจหวั่น
นึกถึงบรรยากาศต้องจากกัน
ขอสัญญาจะแนบชิดจิตผูกพันธ์...
สวัสดีครับ ลบให้ตามคำขอ มิตรภาพจะยั่งยืนตลอดไปครับ แลกเปลี่ยนเรียนรู้กันไปเรื่อยๆ นะครับ