ครั้งนี้เป็นครั้งที่สองที่กระผมอยากจะบันทึกเป็นตัวหนังสือแทนความทรงจำ ไม่ใช่เพราะว่าเป็นรายงานที่ต้องส่งอาจารย์เพื่อให้ได้คะแนนหรือว่าอยากจะบันทึกความทรงจำที่ดี ที่ประทับใจ แต่เป็นบันทึกที่ต้องการเล่าถึงสิ่งที่ทุกคนไม่อยากเจอแต่ก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงมันได้.....
เย็นวันที่ 2 สิงหาคม 2550 หลังจากที่พวกเรา กลุ่มเด็กหลังห้อง ได้มีส่วนร่วมในการจัดทำประชาพิจารณ์ การต่อต้านห้างยักษ์ที่จะมาเปิดกิจการที่ อ.กระนวน แล้ว กลุ่มของเราก็ได้มีการประชุมกันที่ร้านพิษณุพันธ์ สโตร์ ของกระผมเพื่อประเมินสถานการณ์ การทำงานของกลุ่มและวางแผนเตรียมการจัดตั้ง ชมรมต่อต้านห้างยักษ์ต่อไป.....สนทนากันไม่นานเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เสียงของหน่อยภรรยากระผมบอกว่า...คุณแม่ทองคำเสียชีวิตแล้ว...ให้จัดเตรียมสถานที่ไว้ด้วย กระผมวางสาย ถึงตอนนั้นผมสับสน ตัดสินใจไม่ถูกว่าจะบอกเพื่อนๆเลยหรือไม่ เพราะเห็นว่าเพื่อนๆกำลังคุยกันอย่างได้อรรถรส ท่านประธานฯศักดิ์ชัยเป็นคนแรกที่เอ่ยถามว่าเป็นอะไรเนื่องจากสังเกตุเห็นว่าผมและลูกๆ เงียบไป ผมจึงตัดสินใจเล่าให้ฟัง ซึ่งเรื่องอื่นที่เพื่อนๆกำลังสนทนากัน ก็เป็นอันจบลง.....
สิ่งแรกที่กระผมทำคือเรียกเด็กๆนักฟุตบอล ทีม fc.กระนวน ทุกรุ่น ทุกคนที่สามารถติดต่อได้ให้มาช่วยกันจัดสถานที่ ที่บ้านของคุณพ่อวิวัฒน์ พลเขต พร้อมทั้งขอความอนุเคราะห์จากท่านนายกฯนภาพร นิ่มสุวรรณ ขอยืมเต๊นท์ ไฟ โต๊ะ เก้าอี้ โดยการประสานงานของท่านสท.เกษร แสงนาค ทั้งยังมีท่านอดีตรองฯนพดล สวัสดิซิตัง ช่วยประสานและจัดการเรื่องเต๊นท์ และโต๊ะ จากหมู่ที่ 6 ด้วย ซึ่งกระผมต้องขอขอบคุณทุกๆท่านที่มาช่วยเหลือในการวางแผนการจัดการในยามที่ผมคิดอะไรไม่ออก ทำอะไรไม่ถูก ท่านประธานศักดิ์ชัย มันสมองของกลุ่ม คุณคงเดช ที่อยู่ช่วยงานไม่ยอมกลับขอนแก่น ท่านผอ.ประสบ พรมดวงและอาจารย์สมบูรณ์ ภรรยา อาจารย์อนันตพรและเพื่อนๆ ท่านรองฯนพดล ที่มาที่บ้านทันทีที่ทราบข่าว ท่านสท.เกษร ที่ช่วยประสานงาน อาจารย์บัวบูชา(น้องสาว)และหลานวิ๊กกี้ ที่มาช่วยดูแลแขก รวมทั้งน้องๆรุ่น 13,14 ทุกคนที่มาช่วยเหลือ เด็กๆนักฟุตบอล ทีมfc.ทุกคนที่มาช่วยเป็นกำลังและแรงกาย และอีกหลายท่านที่ไม่ได้เอ่ยนาม ที่ทำให้การจัดเตรียมสถานที่เสร็จสิ้นไปด้วยดี
กระทั่งเวลาประมาณ 22.00 น. รถของโรงพยาบาลเวชประสิทธิ์ได้นำร่างอันไร้วิญญานของคุณแม่ทองคำ พลเขตมาถึงบ้าน โดยมีคุณแม่กลีบบัว เป็นคนพาญาติๆทำพิธีกรรมนำศพเข้าบ้าน บรรจุร่างใส่โลงแล้วจึงนำเข้าหีบศพ จากนั้นก็ทำการจุดเทียน ธูป เพื่อเป็นการไหว้เคารพศพคุณแม่ทองคำ พลเขต ตามประเพณีไทย...เป็นอันเสร็จขั้นตอนของคืนแรก ในช่วงนี้คุณทวีสิทธิ์ เล้าเจริญชัย ซึ่งเป็นเพื่อนรุ่นน้องที่มีความรู้รอบด้านได้แนะนำให้จัดเตรียมรายชื่อของแขกที่เราจะเชิญมาร่วมงาน ซึ่งรายชื่อของแขกก็ได้รับความอนุเคราะห์จากท่านประธานฯศักดิ์ชัย เมื่อได้รายชื่อก็เป็นหน้าที่ของอาจารย์เชาวลิต หาจันดาห์ ผู้ช่วยโค้ชคู่ใจของผมและอาจารย์สมควร ศรีภรรยาของท่านเป็นผู้พิมพ์ชื่อแขกทั้งหมดด้วยตนเอง ซึ่งเสร็จทันกำหนดเวลาที่ท่านได้รับปากไว้...ซึ่งถ้าหากรายชื่อของแขกท่านใด พิมพ์ตกหล่นหรือพิมพ์ผิดประการใด กระผมก็ขออภัยมา ณ.ที่นี้ด้วยนะครับ
ตอนเช้าของวันที่ 3 สิงหาคม 50 ถือว่าเป็นวันที่สองของงาน เป็นกิจของพระสงฆ์ ซึ่งในส่วนนี้กระผมขอไม่บันทึกเนื่องจากไม่มีความชำนาญ เกรงว่าจะมีความความผิดพลาดเกิดขึ้น....พอตอนสายพอซองพิมพ์เรียบร้อยก็เป็นขั้นตอนแจกซองเพื่อ เรียนเชิญแขกมาร่วมงาน เรื่องนี้กระผมพอจะมีประสบการณ์จากการเป็นกรรมการงานงิ้ว จึงทำให้สามารถจัดการเรื่องนี้ทันเวลาพอดี โดยมีคุณนครเขตณ์เป็นผู้ดำเนินการได้อย่างมีประสิทธิภาพและมีน้องไอซ์ น้องอินดี้ น้องอาร์มี่ เป็นผู้ช่วยของน้าสุ่ย...ถึงตอนเย็นก็เป็นพิธีสวดมนต์...ซึ่งสิ่งที่ประทับใจกระผมมาก นั่นก็คือแขกทุกคนที่ผมเรียนเชิญ ทุกท่านมาด้วยตนเอง บางท่านมาทั้งครอบครัว จนสถานที่จัดงานดูคับแคบไปถนัดตา ในส่วนรายนามของแขก กระผมไม่อาจจะเอ่ยนามทุกๆท่านได้หมดแต่กระผมและครอบครัว ก็ขอขอบพระคุณทุกท่านที่มาร่วมงานไว้ ณ.ที่นี้ด้วยครับ
บันทึกครั้งที่สองของกระผม ยังมีอีกหลายเรื่องราวที่อยากจะเขียนบันทึกต่อ......แต่คงต้องหยุดไว้ชั่วคราว เนื่องจากมีภาระกิจสำคัญที่ต้องกระทำ หากมีเวลากระผมจะกลับมาเขียนบันทึกนี้อีกครั้ง....ต่อนี้ไปกระผมและเพื่อนๆในนามลูกหลานชาวอำเภอกระนวนและชมรมต่อต้านห้างยักษ์ จะดำเนินการทุกวิถีทางเพื่อที่จะต่อต้าน ยับยั้ง ไม่ให้ห้างยักษ์มาเปิดกิจการในอำเภอกระนวนให้จงได้ ตอนนี้หลายๆคน หลายๆฝ่าย อาจจะคิดว่าพวกเราทำเพื่อตนเอง แต่ในอนาคตอันใกล้นี้ กระผมเชื่อว่าพ่อแม่พี่น้องชาวอำเภอกระนวนจะเข้าใจว่า....เพราะเหตุใด พวกเราถึงต้องกระทำเช่นนี้...............