นี่คือน้ำใจท่าน ความรับผิดชอบของท่านต่อบ้านเมือง ต่อคนยากจนที่ห่างไกลปืนเที่ยง ผู้บันทึกไม่ได้เข้าร่วมต้อนรับท่านนายกฯ แต่ได้คุยกับบรรดาผู้นำชุมชนหลายคนมาก่อนแล้ว ชาวบ้านเคยเรียกร้องหลายเรื่องแต่ระบบราชการตามปกติไม่สามารถตอบสนองได้ ด้วยหลายเหตุผล การที่ท่านนายกพยายามตอบสนองชาวบ้านนับว่าถูกต้องแล้ว
วัน เดือน ปี ชาวบ้านกลุ่มนี้ถูกดูถูกเสมอว่า โง่ ไร้การศึกษา สกปรก ฯลฯ ทัศนคติแบบนี้ยังมีอยู่ แล้วจะไปพัฒนาอะไร หากคิดเช่นนั้นตั้งแต่ต้นแล้ว เมื่อเกษตรกรเขาไม่ได้รับการพัฒนาตามที่คุยกัน ตกลงกัน จะให้เขาทำอย่างไร เขาก็ดิ้นรนไปตามเงื่อนไขที่เขามีอยู่ การทำงานแบบเก่าๆ ก็เป็นช่องว่างสำหรับนักธุรกิจท้องถิ่น หรือผู้ที่มีเงื่อนไขที่ดีกว่าที่ทำมาหากินกับชาวบ้าน ซึ่งมักจะเป็นการซ้ำเติมเขาไปอีกในทางตรงและทางอ้อม
ภารกิจการพัฒนาสังคมนี่ใหญ่โตเหลือเกิน ช่วยกันเถอะครับ
แวะมาเยี่ยมคะ อ่านบันทึกนี้คิดถึงครั้งยังเด็ก เขตระแวกมุกดาหารช่วงนั้นเป็นพื้นที่สีแดงของภาคอีสานที่อันตรายมาก
สวัสดีครับ MOO
ดีใจจังค่ะ ที่ท่านนายกฯดงหลวง ไปอ่างห้วยไผ่
ท่านไปครั้งนี้คงได้พบเห็นอะไรที่ดีๆ และไม่ค่อยดี เห็นอะไรที่ควรช่วย ไม่ควรช่วย
เพราะหนูเองเป็นคนเขาวงแต่มีชีวตอยู่คู่กับเทือกเขาภูพานบริเวณภูดงหมูนี้มาตั้งแต่เกิด และมีไร่อยู่ห่างจากอ่างห้วยไผ่ประมาณ 1 กิโลเมตรได้ รู้ซึ้งถึงคำว่าภู คำว่าป่า คำว่าน้ำ คำว่าอาหาร
แต่เมื่อป่าหมด เหลือแต่ภูหัวโล้น ทุกอย่างจึงหมด
แต่ด้วยพระบารมีของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว จึงทำให้อ่างห้วยไผ่ก่อกำเนิดขึ้น และยังประโยชน์แก่ชาวบ้านตาดำทั้งหลายที่อยู่ในละแวกบ้านแก่งนาง บ้านนาหินกอง มีชีวิตที่ดีขึ้น
ขอภาวนาให้ท่านนายกฯได้ช่วยชาวบ้านได้ดังที่หวังค่ะ ภาวนา
สวัสดีครับ นาง พันดา เลิศปัญญา
แวะมาระลึกความหลัง เมื่อครั้งเดินทางเข้าพื้นที่ชมพูค่ะ กับการเดินทางสาย กาฬสินธุ์- มุกดาหาร -หว้านใหญ่ เราจะไม่คุ้นเคยกับรถรา เพราะไม่มีให้เห็นมากนัก ที่คุ้นตาคือ รถบัสสีส้มเป็นรถประจำทาง ใช้เวลาในการเดินทาง เช้ามืดจากกาฬสินธุ์ ถึงหว้านใหญ่ มืดพอดีค่ะ รับรองไม่มีรถสวนทางมาตลอดระยะเวลาที่นั่งอยู่บนรถ เพราะมีคันเดียวภายในรอบ 1 วัน อีกยี่ห้อนึงคือรถหกล้อมีตัวถังเป็นไม้ แต่มีอีกชนิดคือรถขนท่อนซุง ซึ่งไม่เคยพบเจอมาเป็นเวลาเกือบ 30 ปีแล้ว รถขนซุงใหญ่ๆ มันน่าดูมากเลยนะค่ะพี่บางทราย และจะได้บรรยากาศในการเดินทางมากขึ้นถ้ามีรถขนซุงสวนทางมา มันเหมือนเราเดินผ่านพญาเสือโคร่งตัวใหญ่ๆ มันมีความสุขมากค่ะ แล้วความรู้สึกนั้นก็หายไป
โห...ไม่เล่าให้ฟังบ้างเลยครับ
นี่ครูองุ่น ต้องเขียนบันทึกเล่มใหญ่แล้วหละครับ เอาออกมาประสบการณ์ช่วงนั้นน่ะ มันไม่มีอีกแล้ว และมันเป็นประวัติศาสตร์ท้องถิ่น ชาติ เรานะครับที่คนหนุ่มสาวสมัยนั้นตัดสินใจเช่นนั้น
เด็กสมัยนี้ทำอะไรกันอยู่.. ว่างๆเล่าให้ฟังบ้างนะครับ อยากฟังจังเลย
สวัสดีครับ ออต
สวัสดีค่ะ พี่บางทราย
เขาวงในอดีตก็คืออดีตค่ะ เราคงทำให้ดีเหมือนในอดีตไม่ได้ แต่ถ้าทุกฝ่ายร่วมมือกันทำให้ได้สักครึ่งหนึ่งของอดีตก็คงดี
เขาวงเคยอุดมสมบูรณ์ ฝนตกถูกต้องตามฤดูกาล ผู้คนใจดี ถ้ามีงานบุญก็เป็นบุญล้นฟ้า
แต่ช่วงปี 19 - 24 เขาวงเป็นพื้นที่สีแดง มีเครื่องบินบินดังกระหึ่มลั่นฟ้า บินไปมาเหมือนฝูงเหยี่ยวที่คอยมาเก็บเกี่ยวกินไก่ตัวน้อย ทุกๆ วันจะมีใบปลิวโจมตี ผกค. ปลิวว่อนทั่วท้องฟ้า
สนามกีฬาที่โรงเรียนเป็นสนามบินของกองทัพ มีฮอมาจอดรอและจอดรับทหารหารไม่เว้นวัน พลอยทำให้นักเรียนที่ไม่รู้เรื่องตื่นเต้นที่ได้เห็นเครื่องบิน
ทุกค่ำคืนจะได้ยินเสียงปืนก้อง รุ่งเช้าก็รอฟังข่าวว่า ผกค.บุกบ้านไหน ตายกี่ศพ เศร้ารายวันจากน้ำมือของคนที่ไม่เข้าใจและคนที่ใจเป็นพิษ
พอมีโครงการผู้ร่วมพัฒนาชาติไทย มีถนนสายเขาวงดงหลวง เต่างอย
ถนนที่คราคร่ำด้วยรถจีเอ็มซีเปลี่ยนเป็นถนนของรถขนซุงที่วิ่งฝุ่นตลบให้นักเรียนกินฝุ่นต่างข้าว
เมื่อรถขนซุงหมดไปก็กลายเป็นรถขนถ่าน จากน้ำมือของรัฐผ่านระบบการสัมปทานทั้งนั้น
ชาวบ้านได้แต่นั่งทำตาปริบ ๆ กับผืนป่าที่เฝ้ารักษามาชั่วชีวิต
เมื่อไม่มีป่ามีหรือชาวบ้านจะงอมืองอเท้า ก็เร่งรุดรุกป่าที่เจียนตายต่อท้ายจากนายทุน สุดท้ายป่าไม้กลายเป็นป่ามันสำปะหลัง เขากลายเป็นเขาหัวโล้น
นึกถึงที่ไรได้แต่สะท้อนใจ รัฐต่อว่าชาวบ้านปาว ๆ ว่าเป็นคนทำลายป่า
แต่ตัวปัญหาตัวจริงเสียงจริง คือรัฐที่หยิบยื่นสิ่งไม่พึงประสงค์ให้กับชาวบ้าน
ได้แต่หวังค่ะว่าสักวันคงได้กลับไปพัฒนาบ้านเกิด
ขอบคุณมากค่ะที่ให้โอกาสได้บอกเล่า
สวัสดีค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่ชาย
รักษาสุขภาพนะคะ
สวัสดีครับน้องสาวน้องชายที่แสนดีและคิดถึงเช่นกันครับ
พี่กำลังลุ้นให้พนักงานเขียนงานมาลงในนี้ ดูเหมือนง่าย แต่ยากจังเลยนะครับที่จะผลักดันให้คนอื่นเขียนบันทึก
คงอีกสักพักหนึ่งครับหากพนักงานเริ่มดีขึ้นก็จะลงมาแน่นอนครับ
ฝากความคิดถึงสะมะนึกะด้วยนะครับ
ขออภัยน้องอ้อยพี่ไปเที่ยวเหมืองปิล็อกมา ไม่ได้จับคอมเลยครับหลายวัน
สวัสดีครับท่านบางทราย จากกันเหมือนจากไกล ตามไปลานปัญญา มีปัญหาเวลาเข้า
ดีใจได้ฟังเรื่องเล่า เรื่องราวแห่งดงหลวง......
ดีใจจริงๆครับท่าน
สวัสดีครับ วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--
พ่อครูบาพูดให้ฟังถึงวอญ่าอยู่ครับ อีกสักพักจะมาลุยต่อครับ กำลังรลกับทีมงานให้ฝึกเขียนบันทึกอยู่ครับ สำหรับเขานี่มันยากเย็นจริงๆ อิอิ
อ.ดงหลวง ธรรมชาติสวยงาม มากมีในสิ่งที่ยังไม่รู้ วัดภูกำพร้าประวัติที่มายิ่งหน่าสนใจ
เห็นด้วยครับ วัดภูำพร้ามีที่มาที่น่าสนใจครับ นังมี "ถ้ำเสรีไทย" วัดที่บ้านนาหลักที่ไม่มีพระ แต่ชาวบ้านมาทำพิธีกับ "ห่มขาว" ในเชิงประวัติศาสตร์ที่นี่คือเขตปลดปล่อยแห่งแรๆของ พคท. และเป็นเขต ผรท.ออกจากป่าเป็นกลุ่มสุดท้าย เป็นที่พักของคณะกรรมการกลาง พคท. นักการเมืองทั้งแดงทั้งเหลืองมาใช้ชีวิตที่นี่มาก่อน นั่นในแง่ประวัติศาสตร์ แง่ที่ไม่ดี ก็คือ แหล่งปลูกกัญชา ค้าไม้เถื่อน สิ่งเสพติด เส้นทางผ่านสินค้าที่ผิดกฏหมาย ฯลฯ