เราแต่งงานที่ชุมพร ตามความประสงค์ของพ่อของผม เหตุผลคือผมเป็นลูกคนโต เป็นการแต่งงานที่ทั้งเจ้าบ่าวและเจ้าสาวเป็นหมอ จึงจัดงานใหญ่โตมาก ผมเป็นผู้หาฤกษ์เอง คือศุกร์วันที่ ๙ พฤษภาคม ๒๕๑๒ ตอนนั้นเราก็ว่าผมหาฤกษ์เก่ง เพราะมีคนแต่งงานวันนั้นหลายคน สถานที่จัดพิธีแต่งงานคือหอประชุมจังหวัด
แต่ตอนเช้ามีพิธีสงฆ์ และรดน้ำเป็นการภายใน ในหมู่ญาติก่อน คืนก่อนพิธี ครูเชต ครูดนตรีของโรงเรียน ชุมพร “ศรียาภัย” ที่เคยตีผมทุกวัน เอาวงแตรวงมาเล่นกล่อมหอ
ผมตกใจที่พ่อแม่จัดพิธีใหญ่โต เพราะที่จริงพ่อแม่ผมไม่ชอบพิธีรีตอง เป็นนิสัยประจำตระกูลที่ผมก็ติดมา เดาว่าพ่อแม่คงจะดีใจมากที่ลูกชายได้แต่งงานกับสาวที่เป็นคนดี แม่บ่นนิดหน่อยว่าตัวเล็กไปหน่อย ว่าผมชอบคนตัวเล็ก ที่จริงผมชอบคนฉลาดและอัธยาศัยดี กลัวคนรวย เพราะเกรงว่าจะตกไปอยู่ในกรอบของครอบครัวเขา ผมชอบเป็นอิสระ
เจ้าสาวเจ้าบ่าวถ่ายรูปกับครูเชต
นั่งรถแลนด์โรเวอร์กรมทาง ที่นายช่างวีรวัช เศวตวรรณ พี่ชายเจ้าสาวเป็นผู้ขับ ไปชุมพร
กลุ่มญาติเจ้าสาว คนซ้ายสุดคือ อ. นพ. วินัย เศวตวรรณ คนขวาสุดคือพลตรีอำนวย ศิริวัฒน์ พี่เขย
ครอบครัวเจ้าสาว
วิจารณ์ พานิช
4 ส.ค. 50