ปล่อยปละละเลย แบบคนไร้วินัยในตนเองเสียนาน กว่าจะได้ขยับเติมต่อ ข้อเขียนที่เคยตั้งใจ ไว้แต่หนไหน ...
...นมนานมาแล้ว บันทึกสุดท้ายปรากฎอยู่ช่วงปลายมีนา หลังจากนั้นก็หายเงียบ ... ดิ่งเหว ไร้ตัวตน
อะไรคือความมั่นคง จริงจัง สิ่งใดคือความมุ่งหวัง หลากหลายคำถามที่อลหม่านในห้วงคิด ยิ่งมีมวลมิตรไถ่ถามความเคลื่อนไหว ยิ่งหวาดหวั่นในใจ ตั้งต้นถามกับตัวตน อยู่เนิ่นนาน
หลายคนบอก ... เขารอคอยงานเขียนของฉัน รอ จนคร้านจะตั้งตารอ
แรก ๆ ก็ทวงถามผ่านเครื่องมือสื่อสารมาบ้าง แต่นานไปก็เงียบงัน ด้วยไร้คำตอนที่ชัดเจนแจ่มแจ้งจากผู้รจนา.....
มีเรื่องราวที่ดำเนินอย่างหลากหลาย ในห้วงกาลที่ผ่านมา บ้างก็ถูกเรียงร้อย ลงบันทึกเก่า เก็บ บ้างก็ปรากฎโฉมอยู่บนที่โน่นที่นี่บ้างประปรายเท่าที่เวลาและอารมณ์ จักเอื้อให้ หากส่วนใหญ่จดจารไว้ในรอยจำ
เรื่องราวที่ผ่านหลังม่านฝน
จึงอยากให้ใครหลายคนที่ตั้งตารอ และไม่รอ
ได้สัมผัสในบันทึกหน้าถัดไป คราวถัดไป
ขอบคุณครับ
สวัสดีจ้า น้องชาย
ทั้งคิดถึงและดีอกดีใจแบบออกนอกหน้าที่เฑียรกลับมาบันทึกอีก
อะไรคือความมั่นคง จริงจัง...เจ๊ว่าในโลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอนและมั่นคงหรอกจ้า การมีสติอยู่กับการเปลี่ยนแปลงทำให้เรารู้จักตนเอง พี่ว่าความมั่นคงก็คือการเข้าใจตนเองว่าปรารถนาอะไร แค่ไหน ความมั่นคงของแต่ละคนก็ไม่เท่ากัน ไม่เหมือนกัน การไขว้คว้าความมั่นคงก็คือการรีบทำความเข้าใจว่าเราต้องการอะไร และวันนี้เราก็มั่นคงระดับหนึ่งแล้วนะว่าไหม
พี่เมชอบบันทึกที่เฑียรเขียนนะ อ่านสบายๆ สไตล์คน (ตัวดำ) เอ้ยขออภัย "คนกันเอง"
ขอบคุณครับ พี่สาวที่แสนดี...นึกอยู่แล้วว่าพี่จะเป็นคนแรก ๆ ที่เข้ามา ขอบคุณอย่างมากมายครับ
"อะไรคือความมั่นคง และจริงจัง "...
เป็นวลีที่ผมเขียนด้วยความรู้สึกว่า...ที่ผ่านมา ผมมักจะอยากทำอะไรหลายอย่าง แต่ก็ไม่เป็นชิ้นเป็นอัน และไม่ต่อเนื่อง ผลุบ ๆ โผล่ ๆ อย่างการเขียนบล็อกที่ดูจะเป็นสิ่งที่ชื่นชอบยังขาดหายไปเสียนาน ... กว่าจะกลับมาเขียนได้อีกครั้ง ...
บางครั้งผมก็มองตัวเองว่า ยังไม่สามารถจัดการกับบางเรื่องในใจได้ดีพอ จนส่งผลกระทบต่อกิจกรรมที่ตนเองเข้าไปมีส่วนร่วม
เป็นกำลังใจให้ก็แล้วกันนะน้องชาย มีข้อสงสัยขัดข้อง อยากค้นหาก็คุยได้นะจะ...เพราะว่าเรียนรู้หลายครั้งแล้วว่าหากเรามีเรื่องขัดข้อง ไม่สบายใจ สับสน หากได้พูด คุย ระบาย...ก็จะทำให้เราได้ทบทวนตนเอง รู้ว่าตนเองคิดอะไร และจะทำให้ปิ้ง ได้แนวทางที่จะเดินต่อคะ