ความจริงวันนี้ตั้งใจจะเล่าเรื่องการลงพื้นที่กลุ่มบ้านเอื้อมเมื่อคืนนี้ แต่เนื่องจากขณะนี้เวลาล่วงเลยมาถึง 3 ทุ่มกว่าๆแล้ว แถมพรุ่งนี้ผู้วิจัยมีสอนตั้งแต่ 09.30-16.30 น. จึงไม่มีเวลามากนัก ดังนั้น จึงจะขอเล่าเรื่องที่ยังไม่ได้เล่าเล็กๆน้อยๆจากการลงพื้นที่ที่กลุ่มแม่ทะเมื่อคืนวันที่ 5 มกราคม 2549 ก็แล้วกันนะคะ
ก่อนเล่าจะขอเล่าให้ฟังก่อนว่าวันนี้ไปทำ (วีรกรรม) อะไรมาบ้าง เริ่มตั้งแต่เช้าไปประชุมเรื่องเตรียมงานตำบลละแสนที่กลุ่มบ้านต้าสามัคคี แต่กว่าจะได้เริ่มประชุมก็ปาเข้าไปบ่าย 2 กว่าแล้วค่ะ เพราะ เมื่อไปถึง คณะกรรมการรวมทั้งรองประธานที่ทำหน้าที่ตรวจสอบได้เข้าไปเคลียร์บัญชีของกลุ่มบ้านต้ากับกลุ่มแม่พริก หลังประชุมเสร็จประมาณ 4 โมงกว่าๆก็เดินทางไปกลุ่มบ้านหลุก (อ.แม่ทะ) เพื่อเก็บข้อมูลเป็นกลุ่มสุดท้าย กว่าจะได้กลับออกมาก็ 3 ทุ่มกว่าๆแล้ว ยอมรับว่าเหนื่อยมากค่ะ ทั้งๆที่ตัวเองก็ไม่ได้ทำอะไรมาก คิดถึงที่นอนนุ่มๆขึ้นมาทันที แต่ก็บอกกับตัวเองว่าก่อนที่จะนอนต้องเตรียมสอนก่อน และที่ลืมไม่ได้ต้องเข้ามาเขียน Blog (เล็กน้อยก็ยังดี) เมื่อตั้งใจอย่างนี้ก็เลยให้คุณสามารถขับรถมาส่งที่ร้านอินเตอร์เน็ต (ไม่อย่างนั้นคงไม่มีโอกาสได้เขียนค่ะ)
เริ่มเล่าต่อก็แล้วกันนะคะ ประเด็นเก็บตกจากกลุ่มแม่ทะนั้น มีการเสนอและพูดคุยกันในประเด็นย่อยๆหลายประเด็นส่วนใหญ่จะเล่าให้ฟังไปแล้ว ที่ยังเหลือเป็นประเด็นก็คือ
คุณสามารถบอกว่าเพื่อเป็นการให้โอกาสและเสริมสร้างความเข้มแข็งให้กับกลุ่มอื่นๆ นอกเหนือจากกลุ่มเถินที่เป็นต้นแบบของเครือข่ายอยู่แล้วก็คือ ต่อไปเวลามีคนมาดูงานจะพาไปดูงานที่กลุ่มอื่นๆบ้าง เพื่อเป็นการกระตุ้นให้กลุ่มอื่นๆได้เตรียมตัว และเป็นการฝึกให้กล้าพูด กล้าแสดงออกด้วย ซึ่งในประเด็นนี้คณะกรรมการคนอื่นก็เห็นด้วย บางกลุ่ม เช่น กลุ่มบ้านต้าซึ่งลุงคมสันเป็นประธานบอกว่าถ้ามีคนไปดูงานที่กลุ่มบ้านต้า ทางกลุ่มจะจัดเตรียมดนตรี เช่น สะล้อ ซอ ซึง ต้อนรับ (กลุ่มนี้มีความสามารถด้านนี้อยู่แล้วค่ะ) นอกจากนี้แล้วทางเครือข่ายยังเห็นว่าต่อไปถ้ามีคนมาดูงานต้องเก็บค่าดูงานด้วย (ไม่ได้มุ่งหวังกำไรนะคะ แต่เป็นการช่วยกัน เพราะ ทำงานทุกอย่างย่อมต้องมีต้นทุน มีค่าใช้จ่าย ตลอดเวลาที่ผ่านมาทางกลุ่มและเครือข่ายก็รับภาระนี้อยู่มากแล้ว) ในประเด็นนี้คุณสามารถเสนอกฎ (เป็นตุ๊กตา) ตั้งไว้ว่า คนที่มาดูงานต้องจ่ายค่าวิทยากรวันละ 1,200 บาท (เรื่องนี้คงต้องคุยกันอีกยาวค่ะ ถ้ามีความคืบหน้าอะไรจะมาเล่าให้ฟังนะคะ)
จากการที่ให้คณะกรรมการกลุ่มแม่ทะแนะนำตัว (เป็นการฝึกทักษะการพูดและการสร้างความสัมพันธ์สำหรับคุณอำนวย) พบว่า ยังมีอยู่บางจุดที่คณะกรรมการต้องปรับปรุง คือ บางคนยังตอบไม่ได้ชัดเจนว่าตนเองเป็นคณะกรรมการดูแลกองทุนอะไร ตรงนี้คุณสามารถได้บอกว่าต่อไปทุกคนต้องเข้าใจและท่องได้ขึ้นใจ จะพูดติดๆขัดๆไม่ได้ เพราะ ถ้าไม่ชัดเจนตรงนี้จะทำให้สมาชิก รวมทั้งคนอื่นๆไม่เชื่อถือ เนื่องจากตนเองดูแลกองทุนอะไรยังตอบไม่ได้ แล้วคนจะเชื่อได้อย่างไรว่าได้ทำจริงๆ
นอกจากนี้แล้วคุณอุทัยซึ่งเป็นประธานของกลุ่มแม่ทะได้บอกว่า สำหรับปัญหาในการทำงานนั้นไม่ค่อยมี แต่เมื่อก่อนปัญหาที่พบ คือ ในวันออมเงินจะมีปัญหาเงินขาด (หาย) ซึ่งอาจเป็นเพราะ ทอนเงินผิด ทางกลุ่มก็พยายามแก้ไข โดยใช้ระบบบัตรคิว แต่ไม่ได้ผล เนื่องจากบางคนอุ้มลูกมา ลูกก็ร้องไห้ จะให้เขารอคิวก็ไม่ได้ บางคนก็ขอรัดคิวเลย บางคนมาจากไหนก็ไม่รู้ พอเห็นคณะกรรมการก็วางเงินไว้ที่โต๊ะแล้วเดินไปเลยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น (คงรีบค่ะ) เมื่อเป็นอย่างนี้ก็เลยยกเลิกระบบบัตรคิว แต่ก็กำชับคณะกรรมการที่เก็บเงินให้ระวังมากกว่าเดิม ไม่ต้องรีบร้อน ปัญหานี้ก็เลยทุเลาเบาบางลงจนในปัจจุบันก็ไม่มีปัญหานี้แล้ว
อนึ่ง สำหรับคณะกรรมการเครือข่ายฯคนอื่นๆก็ได้มีการแสดงความคิดเห็นก่อนที่จะแยกย้ายกัน เช่น
ลุงคมสัน บอกว่าอยากให้ทุกคนใจเย็น มีความเสียสละ
อ.ชุติกานต์ บอกว่ามาเห็นที่นี่แล้วปลื้มใจจะนำแบบอย่างของที่นี่ไปทำที่กลุ่มของตนเอง (อ.ชุติกานต์เป็นประธานกลุ่มกลุ่มวังเคว้งค่ะ)
อ.สมพิศ บอกว่า ควรมีการประชาสัมพันธ์ในเรื่องธุรกิจชุมชนที่ขณะนี้ทางกลุ่มผลิตนำส้ม นำเปล่า นำเฉาก๊วย ออกขายในช่วงที่มีงานบุญหรืองานศพ ต่อไปควรขยายทำให้ครบวงจร
สรุป สุดท้ายของการลงพื้นที่กลุ่มแม่ทะก็คือ คุณสามารถบอกว่าในการที่จะช่วยให้แต่ละกลุ่มแข้มแข็งจะนำพลังภายนอก เช่น พลังของเครือข่าย (กลุ่มอื่นๆ) หน่วยงานสนับสนุนต่างๆ มาช่วยพลังภายในซึ่งก็คือ พลังของกลุ่ม เชื่อว่าถ้าทำอย่างนี้ได้ต่อไปทุกกลุ่มจะเข้มแข็งและเป็นแบบอย่างให้กับพื้นที่อื่นๆได้ต่อไป
วันนี้ขอจบแค่นี้ก่อนนะคะ พรุ่งนี้พบกันใหม่ค่ะ นอนหลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์นะคะ