ปฏิบัติธรรม บันดาลสุข 7 : ทำดีให้ผู้อื่น ใจของเราสบาย

ทำดีให้ผู้อื่นอย่างไร ใจของเราสบายอย่างนั้น ทำจริง ๆ ได้ผลจริง ๆ ทำเมื่อใด ได้ผลเมื่อนั้น ไม่ทำไม่รู้ครับ

คนเรานั้นถ้ามัวแต่ทำดีเพื่อตนเองเพียงอย่างเดียว  ชีวิตก็จะยึดติดอยู่กับ “ตัวกู  ของกู” มากเกินไป  ทำให้ขาดความสมดุลในชีวิต  ซ้ำยังทำให้เราขาดแคลนความสบายใจไปด้วย  อย่างน่าเสียดายยิ่งนัก !               

           ถ้าเราเป็นอย่างนี้แล้ว  ทำไมไม่หันมาทำความดีให้คนอื่นดูบ้าง ?  ทำไมไม่ถามตนเองว่าจะเริ่มทำดีให้คนอื่นวันละเล็ก ๆ น้อย ๆ เมื่อใด ?               

           การทำดีให้ผู้อื่นนั้นง่ายนิดเดียวครับ  เพียงแต่ให้ใน  “ปัจจัยต่าง ๆ”  เฉพาะส่วนที่เรามีเหลืออันพึงจะนำมาแบ่งปันได้อย่างสบาย ๆ นั่นเอง เช่น  แบ่งปันสิ่งของ  แบ่งปันความรู้  แบ่งปันคามคิด  และแบ่งปันกำลังใจ               

           การแบ่งปันสิ่งของ  ได้แก่การแบ่งปันสิ่งที่เรามีเหลือต่าง ๆ อย่างละเพียงเล็กน้อยของสิ่งที่เรามีอยู่  หรือมีถืออยู่ ณ ขณะนั้น  ให้แก่คนที่มีความจำเป็นต้องใช้ในสิ่งนั้น  และกำลังขาดแคลนในสิ่งนั้น ณ จังหวะนั้นพอดี

           การแบ่งปันดัวยการให้บริการเล็ก ๆ น้อย ๆ  เพียงแค่ความเอื้ออาทรในการให้ที่นั่งแก่เด็กและคนสูงอายุบนรถสาธารณะ  การช่วยเปิดประตูให้คนที่ถือของหนักเข้าออก  ให้ความเป็นมิตรและยิ้มแย้มแจ่มใสในที่ทำงานและคนในบ้าน  เข้าทักทายผู้อื่นก่อน  เข้าทำความรู้จักกับคนใหม่ ๆ  ฯลฯ

           การแบ่งปันความรู้  ได้แก่การแบ่งปันความรู้ที่เราพอมีเหลือ  ให้แก่คนที่กำลังขาดแคลนความรู้ในส่วนที่เรามีเหลือเฟืออยู่นั้น  เพื่อจะได้นำมาประกอบความรู้ขึ้นมากับความรู้เดิมที่มีตนมีอยู่แล้วเพื่อสร้างมูลค่าเพิ่มทางความรู้ขึ้นมาใหม่  โดยเฉพาะกับนักจัดการความรู้ด้วยกัน  ก็จะเกิดความซึ้งใจว่าจะนำความรู้ในส่วนที่ตนขาดแคลนอยู่นั้น  มาเติมเต็มให้เป็นความรู้ที่มีมูลค่าเพิ่มได้เป็นอย่างดี  เปรียบเสมือนถ้าเราให้ปลาแก่คนที่หิว 1 ตัวให้แก่คนที่กำลังหิวปลาอยู่  ผู้รับก็จะได้กินปลา 1 ตัวตามที่เราให้มานั้น  แต่ถ้าเราให้ความรู้ในการหาปลา  เลี้ยงปลา  หรือจับปลาแก่ผู้นั้นแล้ว  ผู้มีความรู้ดังกล่าวก็จะมีปลากินไปเรื่อย ๆ ครับ  ท่านก็ไม่ต้องมาคอยให้ปลาแก่เขาซ้ำ ๆ อีกต่อไปครับ

           การแบ่งปันทางความคิด  ให้แก่ผู้ที่ยังขาดแคลนหลักการคิดบางประการ  เพื่อทำให้ผู้นั้นเกิดความสว่างทางความคิด  เพื่อเป็นเข็มทิศในการนำพาชีวิตต่อไปข้างหน้าในระหว่างเดินทางชีวิตนั้น  ถือได้ว่ามีคุณค่ายิ่งนักสำหรับเต็มผู้ที่กำลังขาดแคลนทางความคิดอันจำเป็นบางประการ               

           การแบ่งปันกำลังใจ   การให้กำลังใจแก่ผู้อื่นในการทำความดีต่อไปข้างหน้านั้น  ยิ่งได้ผลดียิ่งนักสำหรับผู้รับที่ยังมีความขาดแคลนทางกำลังใจในบางส่วนสำหรับการจุดแรงไฟทางใจ  ให้เกิดแรงขับเคลื่อนไปสู่ความสำเร็จในการทำความดีในสิ่งที่พึงประสงค์  ถือได้ว่าเป็นอีกกิจการหนึ่งของการให้ที่ทรงพลังยิ่งนัก               

          ข้อสำคัญของการให้นั้น คือ  การให้โดยไม่พึงหวังผลตอบแทน  และเป็นการให้ด้วยความเมตตาของผู้ให้โดยแท้

          สำหรับความดีที่ทำให้กับผู้อื่นนั้น  ขอเพียงให้คำนึงถึงความจำเป็น  และความขาดแคลนของผู้รับ ณ ขณะนั้นเป็นสำคัญครับ

      ของอย่างนี้ต้องทำจริง ๆ ถึงจะรู้จริง ๆ ครับ  ไม่ทำก็ไม่รู้ครับ ! ยิ่งทำตนยิ่งมีมากครับ !

[ทนัน ภิวงศ์งาม]

การทำความดีคือบุญ
          ทานมัย บุญสำเร็จด้วยการให้ทาน (แบ่งปันให้ในสิ่งที่จำเป็นทั้งสิ่งของ ความรู้ และกำลังใจ)
          ศีลมัย บุญสำเร็จด้วยการรักษาศีล (การรักษากาย วาจา ให้เรียบร้อย)
          ภาวนามัย บุญสำเร็จด้วยการเจริญภาวนา (การศึกษาใจตนเอง)

[นาย สาโรจน์ ปาสาทิกา]

ขอแสดงความยินดีแด่  คุณทนัน ภิวงศ์งาม

• ที่เข้ามาเยี่ยมชมและช่วยแนะนำข้อคิดเห็น
• ขอบคุณมากที่ช่วยเติมเต็มในการทำบุญ : ได้แก่การให้  การถือศิล  และการเจริญภาวนา