นานนับ ลับลา ร้างราเจ้า
ทั้งค่ำเช้า ห่างเหิน เมินมองหา
เหมือนดั่งกับ สิ้นไร้ ไม่คณา
ราวกับว่า จิตใจ ขาดไมตรี
ในความจริง ยังคิดถึง คนึงเจ้า
ทุกค่ำเช้า ใฝ่หา แต่โฉมศรี
จะกินนอน คิดถึง ทุกราตรี
โอ้ตัวพี่ เหตุไฉน ใจตรอมตรม
อยากลิขิต ขีดเขียน ที่เพียรได้
แต่เหตุใด อุปสรรค มาทับถม
คอมเก่าเก่า ที่มี มาสิ้นลม
สุดอกตรม ถึงคนดี จี2เค(G2K)...
สวัสดีครับ อาจารย์
สบายดีไหมครับผม
แต่งได้ดีมากเลยครับผม ตอนแรกเข้ามานึกว่าเป็นกลอนภาษาสะกอมครับ
ตอนนี้สุขภาพน้องคอมพ์ สบายดีแล้วใช่ไหมครับ
โชคดีครับ
นับวัน นับเดือน เคลื่อนคล้อย
เหงาหงอย หงุดหงิด โหยหา
จากไป หายลับ ไม่ลา
ประหนึ่งว่า สิ้นไร้ ไมตรี
คอยวัน กลับคืน เหมือนเก่า
นานเนาว์ แนบสนิท มิตรสหาย
เพิ่งรู้ว่า คอมตัวโปรด มาสิ้นใจ
แล้วทำไง คอมถึงฟื้น คืนกลับมา
แต่นี้ ต่อไป ใจคงสุข
นั่งลุก ให้คิด ถวิลถึง
ภาพเก่าเก่า เจ้าขีดเขียน เพียรคำนึง
ยังตราตรึง แนบฤดี จี2เค(G2K...)
มานอนที่ทำงานแค่คืน ที่จากนงค์นางมา ประพันธ์บทกวีได้ขนาดนี้เลยหรือ
ขอขอบคุณ nininaya ที่มาเยี่ยม
ทั้งแรงใจ เต็มเปี่ยม จากคุณเม้ง
อุไรวรรณ ก็ไม่ทิ้ง ให้วังเวง
จารย์อีย์เอง ยังอุตส่าห์ มาแวะดู
ความจริงคอมพ์ อาการ ยังร่อแร่
ยังนอนแน่ นิ่งใน ไอ ซี ยู
ฤา มันเก่า เกินกว่า จะฟื้นฟู
ตรองตรึกดู อนิจจัง สังขารี
ไปทำงาน พกธัมไดรฟ์ ใส่ตูดเพื่อน(คอมตัวอื่น)
แสนจะเอือน เอือมระอา น่าหน่ายหนี
เหลียวไปมอง นักศึกษา เรียน ป.ตรี
โอ้เดี๋ยวนี้ หิ้วโน๊ตบุ้ค เกือบทุกคน
เขียนมานาน ที่เห็นไซร้ ใช่ไรหรอก
ช่วงนี้ดอก ต่อมกวี มันเอ่อล้น
ไม่เขียนบ้าง เดี๋ยวอัดอั้น ในกมล
ควบแน่นจน ระเบิด ดังเกิดการณ์
ที่แวะมาอ่านครับ
ตอบช้าหน่อยเพราะนานๆได้เข้ามาสักที เนื่องจากโน๊ตบุคที่เคยพกพาไปมาอย่างสะดวก ตอนนี้มันกลายเป็นคอมพ์ตั้งโต๊ะ ไปเสียแล้ว(จอมันเสียเลยเอาจอคอมธรรมดามาพ่วงใช้ประทังไปก่อน เก็บตังค์(ใครตก???)ได้เมื่อไหร่(ก็ไม่รู้)ค่อยหา(อะไร??)ใหม่ก็แล้วกันครับ
แต่งได้ดีครับ
อ่านแล้วได้อารมณ์ครับ
นึกถึงคอมที่บ้านทันที