เป็นความคิด ความรู้สึกหนึ่ง ของผู้เริ่มเรียนรู้ที่จะเปลี่ยนแปลงจากภายใน
ในแต่ละวันๆ ที่เรามีชีวิตอยู่ เมื่อเรากำหนดที่จะฝึกตนเอง โดยเฉพาะการมีสติที่ดีที่มั่นคง ตลอดเวลาทุกนาที ทุกอิริยาบท แม้ไม่สามารถทำได้วันนี้ แต่ถ้าเราพยามๆ และทำอย่างต่อเนื่อง วันเวลาที่ผ่านไป ในภายภาคหน้า น่าจะเกิดการเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้นเรื่อยๆกับจิตวิญญาณของเรา(สมมุติ) เราคงจะเรียนรู้และเข้าใจ เกิดปัญญาจนสามารถก้าวผ่านระดับของจิตในปัจจุบัน ไปสู่สภาวะจิตที่สูงขึ้นในอนาคต
เราจะผ่านไปได้อย่างไร เราจะเรียนรู้และเกิดปัญญาได้อย่างไร เราจะเปลี่ยนผ่านจากระดับจิตปัจจุบัน สู่ระดับจิตที่สูงขึ้น ดีงามขึ้น ได้อย่างไร........น่าสนใจอย่างยิ่ง
ประสบการณ์อย่างหนึ่งคือ การเรียนรู้และเผชิญกับความคิด ความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับเราทุกๆอย่าง โดยเฉพาะทุกขเวทนา....
เชื่อว่าวันหนึ่งๆที่ผ่านมาและผ่านไป เราทุกๆคนคงจะพบกับทุกขเวทนาต่างๆเช่น
ทุกข์จากสิ่งที่เห็น ทุกข์จากสิ่งที่เราได้รู้ หรือได้ยิน ความเสียใจ ความกังวล น้อยใจ กลัว เกลียด อยากได้ หิว ความถือตัว ความไม่รู้ คนที่เรารู้สึกอึดอัด เรื่องที่เรารู้สึกอึดอัด ไม่ชอบ เป็นทุกข์.....
การเผชิญกับทุกขเวทนา ด้วยความมีสติ เฝ้าดูอารมณ์ ดูการปรุงแต่ง ดูการตอบสนองกับสิ่งที่เกิดขึ้นของจิตวิญญาณดวงนี้ ว่าจะเป็นอย่างไร เราจะพบว่าส่วนมากจะเป็นกลไกเดิมๆ กลไกที่อาจจะทำให้เราทุกข์ เราเศร้ามากขึ้น หรือเกิดวงจรความรู้สึกทุกข์ขึ้นมาอีก
นาทีนี้....นาทีที่สำคัญที่เราจะเลือกเดิน จะเลือกให้เป็นไป ว่าจะทุกข์ จะสุข หรือเฉยๆ ...
เราน่าจะสามารถกำหนด และปรับปรุงตนเอง พัฒนาจิตวิญญาณจากนาทีนี้ จากทุกๆสุมผัส ที่เข้ามาเยี่ยมเยื่อนเรา เพื่อให้เกิดการปรับปรุงเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้น
เขียนขึ้น...จากประสบการณ์ที่ชีวิตวันนี้ ชีวิตจริงที่ได้ประสบกับเหตุการณ์ที่ทำให้เกิดทุกขเวทนา หลายเรื่องทั้งมากทั้งน้อย แต่ก็แปลกใจอย่างยิ่งกับจิตของตน ที่สามารถก้าวผ่านทุกขเวทนาที่ดูแล้ว ทบทวนแล้ว เมื่อเป็นแต่ก่อนคงถึงขึ้น กินไม่ได้ นอนไม่หลับ ไม่เป็นอันทำอะไร คงจะหมกมุ่น คงจะคิดวนๆกับความรู้สึกทุกอันนี้ แต่วันนี้แม้จะเกิดทุกขเวทนาอยู่....แต่ก็เล็กน้อย และสั้นลงมาก จนต้องแปลกใจ...
ไม่ทราบว่าอันนี้จะเป็นพัฒนาการของจิต จะเป็นเรื่องของปัญญาเล็กๆที่เริ่มเกิดขึ้นหรือเปล่า..
ขอเรียนท่านผู้รู้ หรืออาจารย์ช่ายชี้แนะด้วยครับ
********ปลาน้อย ในน้ำที่พยามจะเรียนรู้เพื่อเป็นแบบเต่า เพื่อขึ้นไปดูว่าในป่านั้นเป็นอย่างไรบ้าง....*********
เป็นกำลังใจอยู่ข้างๆ
สวัสดีครับ พี่เอก
ขอบคุณมากๆครับ....
สวัสดีครับคุณ
ประโยคนี้ ติดความคิดผมทั้งวันเลยครับ
รู้...แล้วปล่อยได้มากกว่า รู้...แล้วย้ำคิด
ผมได้คิดและตรึกตรองทบทวน เชื่อมโยง คิดว่าได้อะไรมากขึ้นมากๆ จาก ความเห็นนี้ครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ
หวัดดีครับ พี่สุพัฒน์ ดีใจครับ ที่ไปแวะเยี่ยมในบล๊อกผม ... คงสบายดีนะครับ แล้วว่างๆ จะแวะมาทักทายกันใหม่ครับ