ปากกับใจ

ปากที่บอกตัดใจ แต่ภายในกลับเรียกหา

 

 

 

จะมีแค่ฉัน... หรือเปล่า
ที่เงียบเหงาอ้างว้าง... ไม่มีใคร
มองหาคนเคียงข้างก็... ไม่เห็นใคร
รู้สึกว่าทําไม... มันเหงาจัง

แต่ไม่เป็นไรหรอกนะ
เพราะฉันก็ยังคือ "ฉัน"
มีความสุข... ยิ้มได้
โดยไม่ต้องมีใครมาผูกพัน
รู้สึกเพียงว่า…
สักวัน "เขาคนนั้น" ก็ต้องมา

ยอมเจ็บอยู่อย่างนี้... เท่าที่จะทนได้
ไม่ร้องไห้ฟูมฟาย... อยู่เงียบๆ กับใจตัวเอง
ไม่ต้องการคําปลอบใจ... นั่นไม่ใช่ว่าฉันเก่ง
เพราะความรู้สึกทั้งหมด... ฉันเริ่มเอง
ก็ต้องรับเอง... ตามแท้แต่จะเป็น